#567 - Ik pleit voor de brievenbus

Mijn ideeën:

1. Historisch verhaal.
In een 19e-eeuws dorpje brengt iemand brieven rond en is het helemaal zat dat hij elke keer mensen moet treffen. Hij bedenkt een houten kist met een gleuf. Maar niemand vertrouwt het. Totdat..

2. Filosofisch verhaal
Elke dag er iets in, soms iets er uit. Soms loop je vol. Wachten op post. Verwachtingen & verlangen. Onverwacht nieuws. De brievenbus is een metafoor voor ons innerlijk. 

3. Gedicht
Het gedicht was af. Maar bij nader inzien voldoet een gedicht misschien niet helemaal aan de opdracht dus ben verder gaan werken aan een ander stuk. Mijn gedicht:

De brievenbus oordeelt niet.
Ze staat daar. Onbewogen.
Soms gevuld.
Soms leeg.
Zoals ik.

Maar ik oordeel wel.
Beweeg soms mee.
Slik soms wat ik krijg.
Zoals een brievenbus.

Soms wou ik dat ik een brievenbus was.
 

4. Verassend einde
Het verhaal gaat over een personage. Een wachter, althans dat is de bedoeling. Uiteindelijk is het een brievenbus.

Ik sta er al zolang ik me kan herinneren.
Wind, regen, zon.
Mensen komen en gaan, soms negeren ze me compleet.
Anderen aarzelen.
Ze rommelen in tassen, kijken om zich heen.
Soms lachen ze, soms trilt hun hand.
Ik hoor alles. 

Herkenbaar.

De dialoog voelt een beetje geforceerd ('omdat ik geen haast heb, alleen een verlangen') maar oké soms heiligt het doel de middelen.

Ik las het graag. :)

Dag Wout,

Leuk verhaal. Eigenlijk een metafoor dat gemakzucht het vaak wint van goede bedoelingen.

Mooie lofzang op de brief, ergens op hopen en de traagheid van de communicatie. Dat waren nog eens tijden! En dan zelf - als kind van deze tijd - kiezen voor de snelheid...

Hallo d'n Wout,

Oh wat jammer dat hij toegeeft aan gemak. Maar hoe herkenbaar. 

De zinnen: 

“Ik schrijf,” mompel ik.
“Waarom?”
“Omdat ik geen haast heb. Alleen een verlangen.”

zijn misschien inderdaad een beetje geforceerd in de dialoog, maar ik vond ze erg mooi. Het riep een gevoel van weemoed bij me op. 

Hallo Wout,
Je schrijft: gedachteloos, maar de hoofdpersoon heeft wel gedachten (de verwachting dat de bus alleen reclame zal hebben.) misschien kiezen voor gewoontegetrouw naar de brievenbus lopen? Reflexmatig? 
Wanneer je het gedeelte over de zonder leestekens plaatst heb je toch hetzelfde effect maar denkt de lezer niet dat je dat leesteken in de tekst vergeten bent. (Scheelt een kleine hapering.) 
Er zitten prachtige herkenbare observaties in je verhaal: Een brievenbus geeft ruimte etc. 
Wat ik erg leuk vind is hoe je op het eind de hoofdpersoon zelf ook laat zwichten voor het digitale gemak. 
Je andere idee over het historische verhaal met de komst van de brievenbus en het wantrouwen dat er bij de bewoners was had ik ook een leuke gevonden. Ik zou hem als ik jou was zeker eens uitwerken! 

Prachtig verhaal. Mooi verteld en een goed slot. Alleen die dialoog mag er van mij uit. Zeker de zin “Omdat ik geen haast heb. Alleen een verlangen.”

Graag gelezen en zeer vermakelijk slot!

Favorieten: Ten opzichte van je voorgaande verhalen vind ik het fijn dat het verhaal dit keer luchtiger is met minder zijsporen. Of misschien zijn die zijsporen er nog altijd wel, maar als ik ze niet volg dan blijft het verhaal nog altijd voortgaan zonder te ontsporen.

Minder fan: Die relatie met Outlook, die pingetjes enzo, die kun je uitzetten. Maar het klopt wel dat veel mensen zo leven.

De constructie 'niet omdat ... maar omdat ...' wordt twee keer herhaald. Het kan veel lezers ontgaan, maar als het toevallig opvalt dan is het lichtjes eentonig en storend.