#567 - Gleuf

Schitterend verhaal Tony.
Ik moest even omschakelen omdat ik niet doorhad dat dit een brievenbus/postbus van de posterijen is.
Ik vraag me echt af hoe jouw brein in elkaar steekt.
Je schrijft in wezen een absurd verhaal, maar toch dat ik denk: Het zou kunnen.
Er zitten emoties onder die geloofwaardig tot de handelingen zouden kunnen leiden.

Eén opmerking:
Haar stem is vlak als een meer zonder wind
Waarom laat je dat 'vlak als een' niet weg?

Met diep respect, gelet op het thema, de invulling en de verwerkte emoties.
Ik vind dit de mooiste bijdrage die ik van je heb gelezen. 

Bijzonder originele invulling. Grotesk om het zo te zeggen, maar zoals Angus postte het is geloofwaardig en vol betekenis. Je laat veel aan de lezer over, wat knap is. Niet mijn favoriete bijdrage van je, dat dan weer niet.

Ik blijf heel erg genieten van je pen (en hersenkronkels). Chapeau!

Brievenbus plassen is geen onbekend fenomeen, en volgens mij zijn er ook al meer verhalen over geschreven.

Leuk hoe het hier langs komt. Het wordt verheven tot een hoger niveau. De dagelijkse routine. Het beeld van dat ijs. De as die daar nog bovenop komt. De absurditeit.

Wat ik storend vond was de perspectief wissel.

Tijdens het pissen: haar kleine handen om de envelop. Op haar tenen om erbij te kunnen. Zeven jaar. De auto die niet stopte. Brief naar oma gleed naar binnen en toen was ze dood.

De brievenbus staat aan de rand van het industrieterrein. De postbode negeert bus achttien sinds het begon.

Dit vind ik een beetje rommelig vergeleken met de rest. Ik kan het ook niet plaatsen.

• Wat gebeurt hier tijdens het pissen? Ik krijg hier het gevoel dat er wat fout is gegaan met het knippen en plakken van stukken tekst. Uiteindelijk lijkt dit een scene over de dood van de dochter van die man. Maar hoezo, tijdens het pissen? Ik kreeg er het lugubere beeld bij dat dat meisje aan de andere kant van de brievenbus stond terwijl die man daar staat te pissen.
• Ook de verwijzinging naar een oma, maakt het lastig. Je zou kunnen denken dat het die oma is die dood gaat. Een auto die niet stopte en daardoor een meisje aanrijdt bij een brievenbus? Dat is dan toch eerder een auto die van de weg is geraakt?

Een week later staat ze er. 'Jij bent de vader.’

Ook hier was het verwarrend. Een sprong waarbij de 'ze' geen ankerpunt heeft en dit door de lezer mogelijk aan dat zevenjarige meisje of de oma wordt vastgemaakt. Wat zinnen later wordt het bij 'mijn man' wel duidelijk, maar het is een hobbel die het minder vloeiend maakt.

Detail puntje: de aanhalingstekens bij

'Hij schreef: verbrand me en doe me in die bus. Bij haar vaders pis.'

Eventueel kun je ook nog helemaal geen aanhalingtekens doen en die tekst cursief maken, of zelfs in schrift.

Eveneens ook de aanhalingstekens op andere plaatsen. Deze zijn niet werkelijke aanhalingstekens zoals ‘open en sluiten’ maar als 'apostrof'.

Hi Tony,

Ik zag het voor me, mooi subtiel beschreven en een leuke twist en als toetje het open einde.

Graag gelezen.

Grtz,
Taco