#565 Een mooie dag

Hmmm, een strofe teveel. 😞

Favrieten: Het wrange plot. Het cynische met dat 'mooie dag' – Ik zat halverwege af te vragen hoe loopt dit nog richting mooie dag – wordt bijna komisch als een soort satire. De accenten in het vertellerspectief met 'en eerlijk dit is waar' en 'vergeef me dat ik hierom echt niet huil' vond ik ook fijn.

Minder fan: In de eerste helft, tot en met 'Ons tentje werd verankerd met wat stenen.' komt het iets teveel over als een Sinterklaas gedichtje.

----

Is dit een interpretatie van Bløf? Die laatste regel in dat lied heb ik nooit aangenaam gevonden, maar hier is de twist wel leuk.

Ik volg Tinus. Niet zo'n fan van het eerste deel (de eerste drie strofes gaan over de deuren van de auto), maar dan erg genoten van de donkere twist in het midden en wat volgt.

We besloten een kasteel te bouwen. Want wat moet je anders na het vermoorden van je vader. Graag gelezen.

Haha, Hadeke, dit is een lekker gruwelversje van je! Door de lalala-sfeer in de eerste strofen is het geweld een volslagen verrassing, afgewerkt met absurdisme en een mooie slotgrap.

Hallo Hadeke, heel leuk verhaal. Begint als een klassiek familieuitje tot die plotse ommezwaai. Dat kasteel bouwen is top!
Zeurtje: ik zou eerder “greep in elke vuist een steen” zeggen.

Dank jullie wel. 

Het begin was wel een beetje zo bedoeld. Tussen de opgewekte, bijna kinderlijke, Sint-rijm-achtige regels door, wordt de vader al wel neergezet. Ik hoopte dat je achteraf als lezer denkt: Ja, vreemd, wel aandacht voor de navigatie, maar niet voor de inzittenden? Waarom zitten de honden voorin en mogen die als eerste de auto uit? Wordt de rest van het gezin met een kinderslot gevangen gehouden? Wel fijn dat de moeder kordaat handelt.

Maar goed een gedicht moet werken en niet uitgelegd worden. 😀

Verder heb ik expres ook wat met rijmdwang gespeeld.

Tegelijkertijd ben ik over de cadans en het verhaal nog niet helemaal tevreden.

Ja, vreemd, wel aandacht voor de navigatie, maar niet voor de inzittenden? Waarom zitten de honden voorin en mogen die als eerste de auto uit? 

O, dat was mij in een tweede lezing zeker opgevallen. Erg ongemakkelijke situatie.

Hallo Hadeke!

Allereerst wil ik even zeggen dat ik het moeilijk vond om deze feedback op te schrijven, juist omdat ik respect heb voor jouw werk en hoe zorgvuldig je met taal omgaat. Ik ben niet zo van azijn gieten, er is al genoeg zuur in de wereld. Maar omdat jij mij eerder zulke waardevolle feedback gaf, wil ik ook iets teruggeven dat hopelijk iets voor je betekent.
Je schreef in je reactie dat je nog niet helemaal tevreden bent over de cadans en het verhaal. Dat gaf mij ruimte om open te lezen en nu ook eerlijk te reageren. Dus, in die geest:

De opdracht was 8 strofen. 
Jij schreef er 9. Klinkt flauw, maar juist bij een schrijfopdracht daagt dat je uit om binnen grenzen te spelen. Met jouw kwaliteiten hoeft die extra strofe echt niet. Sterker nog, het killen van je darlings zou het geheel misschien nog sterker kunnen maken.

De opening 
Ik heb het gedicht uiteindelijk helemaal gelezen (mede door jouw fijne reactie op mijn werk), en daar ben ik super blij om! Tof gedicht! Maar eerlijk is eerlijk: ik kwam er niet makkelijk in.
“daarna gingen snel”
“O jongens, de penarie”
“Ze kon op die manier ’t portier ontsluiten”
Dit zijn enkele voorbeelden die het voor mij moeilijk maakten om in de flow te komen. De cadans hapert, en sommige zinnen klinken alsof ze zijn gevormd om het rijm kloppend te krijgen, niet omdat ze natuurlijk uit het beeld voortkwamen.

Beeld en locatie
Je noemt de kust, een kasteel en vloedlijn. Ik mis het fysieke gevoel van een strand. Geen wind door de haren, geen irritante krijsende meeuwen, geen zand in het eten of plakkerige zonnebrand op je huid. Hierdoor wordt het decor inwisselbaar. Het had zich in de bergen kunnen afspelen, daar hebben ze stenen om een tent vast te zetten.

Sommige regels missen scherpte.
“zo werd ik van een jongen nu een dader”
“en vergeef me dat ik hierom echt niet huil”
“Vandaag wordt hier geen enkel bot gevonden!”
Regels zijn prachtig geplaatst, maar zouden inhoudelijk nog meer kunnen snijden of schuren.
De eerste genoemde regel mist scherpte. De 3 regels ervoor zijn tof! Wat zou er gebeuren als je hem vanuit observatie schrijft in plaats van vanuit de ‘ik’? De tweede klinkt als uitleg, niet als gevoel. En de laatste is inhoudelijk ijzersterk, maar ik bleef hangen met: Waarom niet? Wat betekent die regel écht voor het personage? Misschien zit daar nog een laag onder die je durft open te leggen.

Ik hoop echt dat je deze feedback ziet als wat het is bedoeld: een poging tot meedenken, niet tot afkraken. Er zit een spannend idee in je gedicht. Je hebt lef, speelt met taal en stijl: je toon durft te kantelen. Dat is echt heel gaaf!
 

Dank voor je feedback. De volgende keer mag je de voorzichtigheid laten varen hoor, als het oprecht gebracht wordt vind ik alle feedback fijn.

Ik ga wel mee in wat je aangeeft. De sensitieve ervaring heb ik weggelaten, juist om een afstandelijkheid te creëren. 

Wat betreft de extra strofe: ik was meer op de 40 regels dan op de strofen gefocust. 

Maar vooral de grote lijn van je opmerkingen herken ik: Het loopt op meerdere fronten net niet lekker. (Terwijl ik het idee zelf wel grappig vond. 😀 Zo ben ik dan ook wel weer.)