#563 Bevroren buikpijn

Hoi Rob,
Heel mooi en herkenbaar geschreven, alleen dat vreselijke gat ontbreekt nog. De vergelijking met Jaws vind ik mooi gevonden, maar vanuit het perspectief van een kind lijkt het niet helemaal te passen. De eerste zin schetst wel gelijk een goed beeld en ik zie alles helemaal voor me. Graag gelezen!

Het soort moment dat we als kind allemaal meemaken. Graag gelezen, al moesten die laatste twee zinnetjes er van mij niet per se bij.

Hoi Rob, 

Er zit een hele goede opbouw in je verhaal. Je wisselt Robbie´s angsten goed af met de beschrijving van de dingen die hem moed moeten inspreken. Dat maakt de balans erg prettig. Daartussen zitten ook leuke details, zoals de al op de zwembroek genaaide diploma. 

De laatste zinnen vind ik een mooie vondst: het arme kind vindt het al geslaagd dat hij een herkansing krijgt. Hij moet wel echt heel bang zijn. Ik vraag me wel af hoe het dan de vorige keer zal gaan...

Goed gedaan! 

Groet,

Nadine

@Nadine: "De laatste zinnen vind ik een mooie vondst: het arme kind vindt het al geslaagd dat hij een herkansing krijgt."

=> Hoe ik het las was dat Robbie een herkansing kreeg waar hij wel slaagde. Het voelde voor mij dan ook als een wat overhaast einde, waar ik (persoonlijk) liever een open einde had gehad.

Rob kan daar ongetwijfeld uitsluitsel over geven. ;-)

Hoi Rob,

soms heb ik moeite om je te volgen. Dat is nu absoluut niet het geval. Erg leuk verhaal waarin je de angst van het kind goed gevangen hebt. Leuk ook dat je letterlijk de sprong in het diepe hebt gekozen. Erg graag gelezen!

De beschrijving van het zwembroekje en de geschiedenis ervan, vind ik het leukst.

De angst en de fantasieën herkenbaar. Ik zou van Jaws een grote witte haai gemaakt hebben, maar dat is kwestie van smaak.

Voor mij hadden de laatste twee zinnen ook niet gehoeven.

Graag gelezen.

Dank voor de reacties en complimenten. Over de uitslag wordt niet gediscussieerd. Robbie is uiteindelijk geslaagd.  😉

Ha Rob,
De rol van de zwembroek, hoe hij van broer op broer is overgegaan, de moed die het aanwezige embleem hem geeft is heel goed gevonden. Dat maakt het levensecht.
Robbie wordt toch juist beslopen door zijn gedachten, zijn fantasie/rijke verbeeling, dan kan hij die met zijn gedachten neem ik aan niet ontwijken. (Zoals het daar nu staat, vlucht hij er van weg met zijn gedachten.) Je benoemd zijn fantasie om hem vervolgens te beschrijven. Je zou ruimte kunnen sparen door het niet eerst te beneomen maar meteen in het verhaal voor zichzelf te laten spreken. Daar is vooraf geen uitleg bij nodig. 
 

Dag Rob,

Een leuke ride down memory lane:
Die 'diploma's' op de zwembroek die verschillende kleuren hadden. In mijn geheugen ging het tot E of F met allemaal verschillende kleuren. A was inderdaad groen. 
Mooi de tijdgeest gevangen. Papa's werkten toen. Mama's niet.
Haar afwezigheid (het niet graag de deur uit gaan) goed verklaard. 
Of Robbie vlucht in zijn gedachten, dat vraag ik me een beetje af. Hij wordt er wellicht eerder door bevangen?
Mooie titel. Zo voelde angst voor mij in mijn jongste jaren inderdaad.
Hoe dan ook, graag gelezen Rob.

Ha Rob,

Erg leuk verhaal! De tegenstelling tussen de ingebeelde gevaren en hoe groots dit probleem worden voorgesteld en hoe groot we als lezer weten dat ze werkelijk zijn maken dit een verhaal dat ik met glimlach heb gelezen.

Dankjewel voor het delen.

Dankjewel voor deze duiding SimonM. Zo had ik hem zelf nog niet eens gezien. 🙂👍

Dat is een goede tip Emmy. Dank daarvoor. Don't tell, show. 🙂👍

Allen dank voor jullie reacties.