#563 Wat Blijft

Hoi Wout, 

Mooie overpeinzingen, met goede voorbeelden om je beeld te schetsen. Ook zie ik een opbouw die met de tekst resoneert. Soms gaat die richting de spreekwoordelijke sprong, om alleen maar weer terug te krabbelen. 

Je slot is wel net iets te poëtisch voor mij. Ik begrijp niet wat de symboliek achter de omdraaiende vinger is of waarom het blad nooit van een boom zou zijn geweest. 

Maar dat neemt niet weg dat de rest van de tekst nog steeds op een postieve manier stof tot nadenken geeft. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hi Nadine,

Dank je wel voor je feedback! Het klopt, het slot is vrij poëtisch. Een poging om de lezer zelf een sprong te laten maken. Het blad werd een bladzijde, in de hoop dat de lezer ook iets zou omslaan. Of niet. Zoals dat in het leven soms is.

De hand is een externe trigger. Misschien hebben we soms ook gewoon een duwtje nodig.

Zoals die nu van jou. Dank je.

Heel leuke invulling van de opdracht, vind ik. Mooi geschreven allemaal, poëtisch zonder pretentie. Knap!

Symboliek erg sterk gekozen. De verwisseling van blad als boomblaadje naar bladzijde werkt wat verwarrend, maar over het algemeen is dit een erg leuke originele invulling van de opdracht. Goed gedaan!

Dag Wout,

Het is mijn stijl niet. Ik meen te proeven dat je een literair sterke tekst wil neerzetten (en dat is wel geslaagd) maar daarmee lees ik teveel de aanwezigheid van een schrijver. Het komt op mij (dat is puur persoonlijk natuurlijk en zegt niets over jouw drijfveer) over als een proeve van bekwaamheid.
In dat laatste ben je geslaagd (ook weer een persoonlijke mening) maar ik word niet gevangen door wat je schijft. Wel mooi hoe je schrijft.

@bvdc25

Dank voor het mooie compliment van Mr. Poëet himself!
Ik vond jouw tekst ook echt krachtig. Er zit veel in waar ik van kan leren. Deze zin:
“Ik las mijn lijstje voor en hij zei niets. Hij zoemde luider dan anders, als een kat die spon.”
Ik vroeg me meteen af: wat is eigenlijk het ‘zoemmoment’ in mijn tekst? En belangrijker nog: laat ik het genoeg zoemen?

Grappig genoeg vind ik schrijven makkelijker dan reageren op andermans werk. Misschien omdat het dan niet alleen over woorden gaat, maar ook over de intentie van een ander.
Iedereen heeft het over jouw slot. Je zei dat je het misschien iets absurder zou maken, maar ik vond juist de melancholie sterk. Stil, nooit theatraal.
Als je toch iets zou aanpassen, zou ik het zoeken in diezelfde lijn. Volgens mij ligt de lat dan zelfs hoger dan bij een absurde plottwist.

@SimonM

Dank voor je reactie! Fijn dat je de symboliek eruit haalde. De verwarring die je noemt was bewust bedoeld. Ik wilde dat moment van omslag juist laten haperen, alsof de lezer even struikelt over wat hij dacht te begrijpen.

Misschien is dat wel mijn eigen sprong in het diepe. Een tevergeefs poging de lezer een personage te maken.

En jouw vogel blijft me bij. Mooi verwoord dat vrijheid soms angstaanjagender is dan de kooi.

@Angus

Dank dat je toch de moeite hebt genomen mijn tekst te lezen, ondanks dat het niet helemaal jouw stijl is. Dat waardeer ik echt.

Je hebt gelijk dat het een bewuste keuze was om literair te schrijven. Maar eigenlijk nog meer om iets abstracts te maken. Ik begon met een heel ander idee: een blad aan een boom, een storm, een open einde. Maar dat voelde te cliché, te bekend.

Dus gooide ik het om. Ik wilde zien of ik de lezer zelf het personage kon laten worden. Niet met duidelijke contouren, maar juist via verwarring, omdraaiing, een onverwachte omslag. Een blad dat een bladzijde wordt. En een hand die niet vasthoudt, maar loslaat.

Misschien was het uiteindelijk een tevergeefs poging de lezer een sprong te laten maken. Maar het was wel precies dát waar ik op mikte: die ene seconde waarin iemand denkt… wacht even, wat lees ik nou eigenlijk?

Nogmaals dank voor je reactie. Het helpt, ook (juist) als het schuurt.

Dag Wout,

Ik waardeer je reactie dan weer. 
Ik zie ook best de kwaliteit (voor zover ik dat kan beoordelen), maar zie en voel ook teveel de hand van de schrijver doorklinken.
Als ik echt eerlijk ben, Ik krijg het gevoel dat het verhaal bedoeld is om indruk te maken.
En dat maakt wel voor mij (en dat ben ik slechts) dat dat gevoel overheerst. 
Ik hoop wel dat je nog meer bijdragen gaat plaatsen. 
Want of het nu mijn stijl is of niet, je schrijft (volgens mij) heel bekwaam.