#557 Een nieuw begin

Dag Emmy,

Met heel veel waardering en bewondering gelezen.
Mooie invulling van de opdracht!
Het misverstand niet in woorden, maar in de observatie en misinterpretatie daarvan.
En dan ook nog subtiel 'de hamvraag', maar ook fantastische zinnen als: 
Haar blik zou om een andere reden afkeurend zijn geweest. Zij zou zich schamen over de eigenaardige manier waarop ik mijn lepel vulde.
Deze techniek staat mij toe deze alleen met die ingredienten te vullen die ik er op wil hebben. Dat zijn afgezien van de bouillon, alleen stevige zaken. Ik gruwel van alles wat slap en drapperig is.
en een omschrijving als: Ik ben een volleerd onderdompelaar.

Eén vraag die wel bij me opkwam. Sorry.
Op onze familieweegschaal woog beleefdheid zwaarder mee dan het naleven van de spijswetten.
Zou het leven, overleven, niet het belangrijkste zijn, het zwaarst wegen?

Het is een vraag, niet meer dan dat.
Vooral met bewondering gelezen.

Een prachtig beeld waarschijnlijk uit je eigen verleden, Emmy. De heer en mevrouw Comté doen mij denken aan die doodbrave mensen die altijd voor iedereen klaar staan en alles steeds goed bedoelen maar daardoor de bal soms totaal misslaan. 

Ha Angus,

Dank voor je lovende woorden! Wat je vraag betreft, dat is zeker het geval. iedereen die zich aan dergelijke wetten houdt, heeft als het goed is ook van thuis meegekregen dat het de plicht is alle spijswetten te laten varen als dit je leven kan redden. Het grote probleem is, dat men heel vaak niet kan inschatten wanneer dat moment is aangebroken, als men er middenin zit.

Dat ik er in deze tekst voor koos de nadruk te leggen op de beleefdheid van de moeder, die ook in een periode waarbij het geen kwestie was van leven en dood eveneens zou hebben gemopperd en zich zou hebben geschaamd over het gepier met eten door haar (inmiddels volwassen) zoon is dat het voor de zoon zelf diep van binnen nog onacceptabeler is geworden over dergelijke zaken moeilijk te doen. Wanneer is het veroorloofd na een periode van honger en ontbering weer kritisch zijn over wat je wel en niet eet? In hoeverre kom je daarin voor jezelf op, wanneer je afhankelijk bent van anderen, die al zoveel doen om zich aan je wensen aan te passen. In hoeverre kun je nog ooit je oude leven weer oppakken?
Ook is het een gegeven dat men vaak pas als het al te laat is kan inzien welk gedrag men (tijdelijk) had moeten laten varen om te kunnen overleven. (Gehoorzaam zijn bijvoorbeeld). 

Ha Gi! Dankjewel! Ik heb inderdaad zoiets dergelijks met de soep ooit meegemaakt, (ik gruwel op eenzelfde manier van diezelfde vermicelli) toen ik klein was en bij een tante logeerde. Wat dat betreft is het zeer autobiografisch 😁 de hamvraag is iets waar ik vaak tegenaan loop, dit is gelukkig meestal eenvoudig op te lossen door mijn wensen van te voren duidelijk kenbaar te maken en/of te zeggen dat ik vegetarisch ben wanneer ik me voor volledige openheid van zaken niet veilig genoeg voel. Slechts heel af en toe komt het wel eens voor dat ik er toch voor moet kiezen mijn eigen principes even opzij te zetten. (Wanneer bijv een gastvrouw of heer even is vergeten dat spekjes ook varkensvlees bevatten en deze al helemaal door de stamppot zijn geroerd. Ook komt het voor dat een restaurant hun maaltijd versierd met kunstige kroepoek of spekdobbelsteentjes) ik zou dan toch liever zien dat ze broodcroutons gebruiken voor die extra crisp :-)

Nou Emmy,
Dat is een heel duidelijk en sluitend antwoord op mijn vraag.
Vooral:
Ook is het een gegeven dat men vaak pas als het al te laat is kan inzien welk gedrag men (tijdelijk) had moeten laten varen om te kunnen overleven. (Gehoorzaam zijn bijvoorbeeld).
Ik hoop dat je me de vraag niet kwalijk neemt.

Ha Angus, integendeel! Vragen altijd welkom.

Veel is al gezegd. Ik vind de naam Comté nog het meest treffend en veelzeggend. 'Kaasie', zou ik willen zeggen. 😉 Ik zou wel de hele tekst in tt zetten. Congruentie in tijd. Graag gelezen. Mooie taalvondsten.

Hoi Emmy,

Wat een mooie tekst! Hij leest heel kabbelend, maar schrijftechnisch zit hij veel slimmer in elkaar dan op de oppervlakte misschien lijkt. Zowel je hoofdpersonage als je andere personages zijn bezig zich te manoeuvreren tussen wat beleefdheid is en wat ze zelf denken, willen of verwachten. Niet alleen naar elkaar toe, maar je ziet je hoofdpersonage dat ook intern afwegen, zij het wat ´subtieler´ door aan Moeder te denken. En dan is der vermicelli daar ook nog een metafoor voor dat aan de oppervlakte proberen draaglijk te maken... 

Een mooie tekst met veel lagen, met andere woorden. Heel knap gedaan! 

Groet,

Nadine

Mooi en fijn geschreven. Leuke, speelse, zinnen en gebeurtenissen zoals 'Ik ben een volleerd onderdompelaar.' 

Een stukje dat wat minder makkelijk verloopt.

De hamvraag was na alles wat er de afgelopen jaren was gebeurd, voor mij persoonlijk geen punt meer en zelfs mijn moeder zou, mocht het hier varkensvlees betreffen, die kleine flinters vlees door de vingers hebben gezien.

Als lezer kun je dit uiteindelijk wel ontrafelen. Maar het loopt niet echt vloeiend. (het woord hamvraag is wel heel grappig)

Met enkel andere interpunctie kan het al duidelijker worden. Bijvoorbeeld:

De hamvraag was – na alles wat er de afgelopen jaren was gebeurd – voor mij persoonlijk geen punt meer. En zelfs mijn moeder zou, mocht het hier varkensvlees betreffen, die kleine flinters vlees door de vingers hebben gezien.

Of de streepjes vervangen voor komma's, maar sowieso wel een interpunctie teken voor 'na alles wat...' omdat dat een bijzin is.

Emmy, veel is al gezegd. Ik heb je tekst met veel plezier gelezen.

Wat een schitterend verhaal, zowel inhoudelijk als beschreven, met het prachtige beeld van een armbeweging die tot 'iets vrooms' wordt omgebogen en het verwerken van het woord hamvraag. Heel mooi.

@Rob @Tinus @Nadine en @Job @Musonius, bedankt voor jullie lieve woorden! Je feedback is heel nuttig Tinus, ik neem het mee voor een volgend verhaal! En wat de tijd betreft Rob, ik wijk misschien wat af van de mode, voor dit verhaal vond ik de verleden tijd passend, mede doordat het ook in het verleden speelt. 

@Musonius, wat leuk dat historisch inkijkje waar deze uitdrukking vandaan komt. Ik kende de uitdrukking maar had geen idee dat een quiz de rol speelde in het ontstaan ervan. 

Goed verhaal zeg!

Je ziet ze zitten en ik herken de soep van vroeger. Die ik toen juist heel lekker vond, maar me nu doet grillen... Heel grappig eind ook! Graag gelezen dus.