#556 Liesje bloeide

Tinus,

Wat gebeurt hier? Je begint heel strak metrisch te dichten, maar halverwege strofe drie lijkt het wel of je er de brui aan geeft.
Je hebt het je ook nog extra lastig gemaakt door een acrostichon te schrijven. Doe het niet, zo'n extraatje zorgt er maar al te vaak voor dat de verzen geforceerd gaan klinken, je moet bij een acrostichon de gekste capriolen uithalen om het te laten kloppen en - echt - het loont niet. De opdracht is al moeilijk genoeg.
Ben je begonnen met het schrijven in een jambische zesvoeter? Ik vraag dit, omdat ik meen veel metrische opvulwoordjes te zien: bijvoeglijke naamwoorden die weggelaten kunnen worden, bijwoorden en dubbelop (strikt precies, wellicht misschien). Wat ook kan meespelen is dat het gedicht weinig verhaal bevat. De vorm leent zich voor avontuur of anekdote, maar hier gebeurt weinig. Het gevolg is dat je dan met een hoop versvoeten zit die je moet zien te vullen; in plaats van schrappen, passen en meten om je verhaal binnen de grenzen van de vorm te krijgen, zoek je wanhopig naar woorden en zaken om het maar op te kunnen vullen. Mogelijk is dit juist als grap bedoeld (langdradig), maar dat maakt het lezen niet prettig.
Mijn advies: verzin een goed verhaal met kop en staart en kijk dan of het je lukt dit rijmend en metrisch in vorm te gieten. Ik zie aan de eerste strofen dat het metrisch schrijven je goed afgaat en zonder spoor van rijmdwang weet te dichten. Je hebt hier alleen een verhaal nodig voor meer houvast. Ik zie uit naar je volgende bijdragen.

De dichtcoach

Het is misschien een beetje de schuld van het acrostichon. Maar vooral ook denk ik van beginnen met schrijven zonder idee van waar het verhaal over zou gaan.

Bij strofe 5, nog altijd zonder verhaal,  dacht ik op te geven en deze opdracht te schrappen. Maar toen dacht dat het wel leuk zou zijn als de 5e strofe een soort van desintegratie wordt. Achteraf gezien kwam dat er niet zo heel sterk uit. Misschien kan ik het nog wat meer laten spetteren. Ik zou de eerste twee regels kunnen schrapen. Die Liesje had veel meer en erger toegetakeld moeten zijn, waarop ze dan vrolijk antwoord, ‘kijk ik bloei.’

En Liesje wilde niet mee werken om een verhaal te creëren (en uiteindelijk ging het verhaal dan daarover). Ik begrijp nu dat deze dichtvorm met meerdere karakters moet zijn en mogelijk liep de fantasie, met enkel Liesje alleen, daarop mis.

De acrostichon vind ik op zich nog wel leuk te doen en daarmee waardevol en die eerste twee strofen zijn ook met veel rijmdwang geweest. Ik had nooit schrijfkusjes verzonnen zonder al die regels. De lezer heeft er inderdaad direct niet veel aan, terwijl metrum en rijm wél direct functie hebben, maar dat verwrongen schrijven trekt mij wel (al moet ik het er niet als een vieze vaatdoek uit laten komen).

-----

Mij valt nu op 'En maakte die scheve...' in de 3e strofe. Dit kan zijn ontstaan omdat ik regelmatig tt schreef en in juist ritme begon met 'En maakt die scheve...', het is nu 'En schiep die scheve'.

-----

Dit stukje moet ik nog wel gaan aanpassen

> ‘Het hoeft ik denk ‘t niet, over strikt precies de duivelsnachten; En zou wellicht misschien ook mogen over ‘t mooie weer.’

Dat dubbele is vanwege het metrum en het aantal versvoeten. Op zich is de content daar niet zoveel, dus het zou wel mogelijk aan te passen zijn. Aan de andere kant is het ook wel een stijl die past bij het karakter dat daar spreekt. De cynische langdradige Tinus die contrasteert met de speelse vrolijke Liesje. (die motivatie/grap was niet bewust, maar vind ik wel passen)

Mogelijk is ook een grote fout in mijn aanpak geweest, dat ik heb geprobeerd de zinnen even lang als de versregels te maken.

Hallo Tinus, ik vind jouw gedicht moeilijk leesbaar, waarschijnlijk door de geforceerd klinkende zinnen en omdat het inhoudelijk niet veel verhaal heeft. Blijf dichten, al doende leert men. (zeurtje: als je met vergrijst het voltooid deelwoord bedoelt, moet het vergrijsd zijn)

Emily, dat is een terecht punt dat het moeilijk leesbaar is. Maar ik denk niet dat het de weinige inhoud is, en in de plaats daarvan de complexe/vergezochte inhoud.

Ik moet daar inderdaad mee oppassen. Beter is om het weer meer subtieler te gaan verweven in plaats van het hoofdonderwerp te maken.