#555 paashaas vs the machines
De zon schijnt, ik voel de warme stralen op mijn wangen als ik naar buiten loop. Het is vandaag tweede paasdag, maar wij hebben gisteren al Pasen gevierd en dus heb ik geen speciale plannen voor vandaag. Terwijl ik terugdenk aan gisteren krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Het was een heerlijke dag, de kinderen renden door de tuin om eieren te zoeken en de volwassenen genoten van het zonnetje met een glaasje wijn in de hand. Het rare was alleen wel: ik weet nog steeds niet wie die eieren verstopt heeft. Was het Bert? Hij zei van niet. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat het Aline was. Die kan geen geheimen bewaren.
Ik schuif mijn stoel naar achteren en wil gaan zitten. Op het moment dat ik de stoel raak, vlieg ik weer overeind. Ik voel dat mijn stoel op iets staat. Ik hoor gekreun, kijk naar beneden en zie daar een harig bolletje liggen. Wat is dat? Ik zie zelfs een beetje bloed. Zou het nog leven? Dan beweegt het. Het lijkt wel een konijn. Of nee… een haas. Wat zou er gebeurd zijn?
‘Auw!’
Mijn hart slaat een slag over. Praat hij nou?
‘Au! Kan je me helpen? Dit is jouw schuld.’
‘Maar… wat… hoe… wie… wie ben jij?’
‘Ik ben de paashaas, ik was hier gisteren. Ik ben denk ik mijn eiercard verloren… en wilde hem hier zoeken. En toen… kwam dat verrekte monster… Au!.’
Inmiddels heb ik de woorden in mijn mond weer teruggevonden. ‘Welk monster bedoel je?’
‘Dat ronde monster, dat het gras opeet.’ Kreunt de paashaas weer.
In mijn ooghoek zie ik de grasmaairobot rijden en ineens snap ik het. Ik pak een nat doekje en wat verband. ‘Kom, laat me je helpen.’ Ik maak zijn wonden schoon en verbind hem. Ondertussen spoken er allerlei vragen door mijn hoofd. Hoe kan hij praten? Verstopt hij echt alle paaseieren? Hoe word je paashaas? Wat is het spannendste wat hij ooit heeft meegemaakt? Ik draai me om, om de verbanddoos op te ruimen. Als ik terugdraai en eindelijk de moed heb gevonden om de vragen te stellen, kijk ik verbaasd om me heen. De paashaas is nergens te bekennen.
De paashaas heeft er een…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
De paashaas heeft er een handje van plotsklaps te verdwijnen. Of heeft de hp wellicht te diep in het glaasje gekeken?
Onderhoudend verhaal. De hazenjagende grasmaaier vind ik een prachtige vondst.
In mijn ooghoek zie ik de grasmaairobot rijden [en ineens snap ik het. Ik heb er natuurlijk nooit aan gedacht dat dat ding gevaarlijk kon zijn.] > Je hoeft niet alles in te vullen, het gedeelte tussen [] kun je makkelijk weglaten.
Goedemorgen Simone Het is…
Lid sinds
6 jaar 4 maandenRol
Goedemorgen Simone
Het is een erg fijn verhaal, ik vind het zelfs erg grappig ook.
Mooi opgebouwd, vlot geschreven, en ook de dialoog staat er.
Goede fantasie, die je goed hebt uitgewerkt.
Ik heb het erg graag gelezen!
Johanna
Musonius, bedankt voor de…
Lid sinds
4 weken 1 dagRol
Musonius, bedankt voor de concrete tips. Ik vind het inderdaad lastig om te bedenken wat ik weg kan laten, maar wel zo dat de ander het nog snapt. Ik ga het aanpassen.
Johanna, bedankt voor je positieve feedback. Fijn om te horen.
Leuk verhaal. Sommige…
Lid sinds
2 maanden 2 wekenRol
Leuk verhaal. Sommige stukjes kunnen 'natuurlijker' en dan gaat dat weglaten denk ik bijna vanzelf (al merk ik ook op dat ik een inmiddels aangepaste versie heb gelezen)
Bijvoorbeeld: ‘Dit is jouw schuld,’ dat kan ik niet zo makkelijk thuisbrengen.
----
Het begin waar niemand eigenlijk weet hoe de eieren zijn verstopt vind ik grappig.
----
'Ik ben denk ik mijn eiercard verloren.' Zo een zin is heel sterk. Het roept veel beeld en idee op.