#555 Sjokkie oren

IK kan hier alleen maar chocolademelk van maken. Die Paus houdt ons voorlopig wel even bezig ... of uit ons doen. Hij heeft wel voor een mooie basiliek gekozen om in begraven te worden. Dat moet gezegd.

Het begon prachtig en dan verloor ik het even. Ik mis duidelijk iets.  Alleszins vindt meneer Bruin een stukje haas niet voldoende en heeft mevrouw Vos iets met een Haas ;)

GG

Tony je hebt denk ik wel een punt. Vanaf 'Voor de bakker is het de drukste maandagochtend van het jaar.' wordt de stijl misschien een beetje saaier, simpeler. Bij 'Aangekomen op de voorste plek' keert het pas weer terug.

Ik zie wel mogelijkheden om het daar wat strakker te maken (bv 'voor de bakker is het' -> 'de bakker heeft') mogelijk loopt het dan beter door tussen de twee stukken. Nu is de lijmlaag een beetje te dik. Ook kan ik die lijm misschien wat aantrekkelijker aanbrengen.

Sjokkie oren (eerste versie)

Tweede paasdagochtend is de fijnste maandagochtend van het jaar. Met wekker uit, laat ik mij door zonnestralen wekken. Het eerste wat ik doe, is de paashaas van mijn nachtkastje pakken, de knisperende plastic wikkel openen, en het koppie er uit laten steken. Nog in mijn bed bijt ik dan de oren. Het allerbeste stuk, lekker dik en stevig. 

In ochtendjas slenter ik door de keuken naar het koffiezetapparaat. Twee schepjes gemalen koffie, drie kopjes water. En in de kan, een hazenstaart en twee voetjes. Ik zet de tv aan voor komkommernieuws. Deze keer is de Paus heel stil, maar erg aanwezig. Franciscus, 07:35, heeft zijn laatste oor gegeten. Dat nieuws fladdert door mijn hoofd. Een paassymbool verdwenen, het maakt me stil. Tegelijkertijd vraag ik me af, wat heeft dat Roomse nog voor zin? 

Ik vervolg mijn paasochtend met een wandeling naar de bakker. Stap voor stap verdwijnt de Paus uit mijn hoofd en verschijnen de bloesems en lichtgroene blaadjes. Voor de bakker is het de drukste maandagochtend van het jaar. Ik moet wachten in een lange rij, langer dan normaal. “Waarom staat meneer Haas niet bij de kassa?”
“Hij is vertrokken naar Rome,” roddelen stemmen.
“Een levensgroot chocoladebeeld van Paus Franciscus mag hij maken.”
Zorgelijk kijk ik naar de etalage. Alleen maar brood. Waar zijn de gebroken en mislukte stukken sjokkie die Haas iedere Paasmaandag verkoopt? Achter de toonbank is mevrouw Vos ook nog eens weinig hulp. Ze zit alleen maar ellenlange praatjes met de gasten te maken. Komt er een einde aan dit epistel? Druppels komen op mijn voorhoofd. Ik veeg mijn hand over mijn gezicht en zie gesmolten stukken chocola. Ojee, laat deze rij alsjeblieft opschieten.

Aangekomen op de voorste plek voel ik me zacht en gesmolten. “Wat mag het zijn meneer de Bruin?” 
“Heeft u nog gebroken stukken sjokkie haas? Ik heb graag tien oren, en doe er ook maar een paar staarten bij.”
“Meneer de Bruin, al onze stukken sjokkie zijn naar Rome. Meneer Haas heeft ze nodig.”
“Maar, maar, hoe zit het dan met mij? Heeft u niet een paar poten?”
“Ik heb nog brood. Een wit of half bruin?”
Mevrouw Vos staart mij afwachtend aan. “Meneer de Bruin? Gaat het goed met u?” 
“Ik, ik smelt weg.”
De grond komt tot mijn knieën, botten buigen, mijn mond wordt een lelijk groot gat. Ik spuug een plas chocola over de vloer. Het is een woord teveel.

Heel origineel, leuk bedacht! 

Origineel, doch enkel de laatste alinea is fantasie sjokkie. De rest is een mix van puur en melk.

Leuk bedacht, Tinus, met een link naar de actualiteit. Origineel ook, dat die paashaas in de HP komt te zitten.

Dit verhaal neemt me mee in een stuk paassfeer om dat vervolgens met een gemeen snelle tai otoshi van me weg te snaaien. Mooi gedaan.

Dat was niet expres, het gebeurde gewoon.

Mijn eigen grijze brein idee liep totaan het kopen van sjokkiehaas stukken bij de bakker. Echt waar.

Daarna was het Improvisatie, die vrouw/meneer moet je de schuld geven. Zelfs de duvel kwam erbij, en het liep slecht af. Die gast verkracht mijn verhalen keer op keer, ook als ik vrolijk ben. Zo heeft dat Roomse uiteindelijk toch meer invloed dan de hoofdpersoon dacht.

Surrealistisch. Ik raak de rode draad een beetje kwijt in dit verhaal. Het leest intrigerend, maar begrijp het niet goed.

Meneer Haas en mevrouw Vos verpesten de paasochtend van meneer Bruin. Zijn trouwe bakker is naar Rome (en die Roomse Paus heeft eigenlijk toch meer invloed op zijn leven en omgeving dan Bruin dacht, ookal is het hier een nogal indirect butterfly effect, maar dat is niet de rode draad). Bruin, houdt niet van lawaai zoals wekkers, en ontwaken wil hij niet, hij blijft liever in zijn zoete droomleventje. Hij luisterd het liefst naar komkommernieuws en naar koetjes en kalfjes en eet liever oren dan dat hij er iets instopt, tenzij het schaapachtig gemekker is. Nu moet hij het doen met mevrouw Vos en dat gaat niet goed. De slotzin slaat op de lengte van het verhaal (401 woorden), maar heeft ook betrekking op Bruin die niet houdt van al dat gepraat in de Bakkerij (of het is zijn eigen plas chocola die hij uitkotst wat teveel is).

Het verhaal is licht abstract, het eindigt surrealistisch en er gebeurt eigenlijk niet veel. Het is meer een kunstige schets van het gevoel van de rode draad dan dat duidelijk de rode draad is getekend (voor zover dat bij korte verhalen kan). De bedoeling is dat je daardoor de rode draad er ook anders doorheen kunt verweven dan dat ik heb bedoeld, maar uiteraard kun je m daardoor ook makkelijker kwijtraken. Mijn hoop is dat het lege karkas van woorden, zonder de rode draad, de lezer alsnog kan prikkelen met kleine stukjes kriebelende draadjes.

Fraai bedacht. Er is al veel gezegd, dus doe ik er verder het zwijgen toe.

Originele invulling Tinus.
Surrealistisch inderdaad. In ieder geval het einde. En dan vind ik het niet zo erg dat ik het niet helemaal begrijp. Zolang het mijn fantasie maar prikkelt En dat doet het.
Met veel plezier gelezen.

Dag Tinus

Vlot geschreven, mooie beelden die je oproept ook.

De link met de actualiteit is mooi gelegd, het past in je verhaal, dat wat vreemd is, maar een schrijver mag en moet fantasie hebben natuurlijk.

Hoewel het wat een vreemd geheel is, is het meer dan leuk om te lezen.

Knap gedaan.

Johanna

Mooi en beetje bevreemdend verhaal. De eerste twee alinea's vind ik echt  heel sterk.

Dan eindigde je daar met de vraag 'wat heeft het Roomse nog voor zin', en hoopte ik in de rest van het verhaal een antwoord te vinden. Dat heb ik niet gevonden. Dat stelde mij persoonlijk een beetje teleur. Het vervolg prikkelde me vooral. (Wat gebeurt er toch allemaal?!) Dat was je bedoeling begrijp ik. Dus gelukt! Als geheel zeker GG. 

Ah ja, ik moet opletten om niet teveel losse gedachten erin te stoppen. Of in ieder geval mooier(/meer) bijslijpen en sterker laten doorklinken of galmen tot een enkel akkoord. Het wordt soms een beetje een wolkluwen, al ben ik hier wel tevreden over het paasborduursel dat er uit is gekomen.

Dat 'wat heeft dat Roomse voor zin' klinkt mooi en is wat die hoofdpersoon daar op het moment denkt, maar die opmerking is in dit verhaal inderdaad verder minder samenhangend en meer een apparte doodlopende weg. Je gaat er niet meer over vinden (alleen die bakker die met al zijn chocolade vertrekt naar rome, maar dat heeft meer met die Paus te maken dan die ene zin).

Misschien had die hoofdpersoon op het einde nog een schietgebedje kunnen proberen bij een jezus aan een kruisje dat daar in de Bakkerij hangt. Of een foto/schilderij van de Paus.

Beneden is een late versie waar ik tevreden mee was. Maar ik heb bedacht dat een versie zonder lidwoorden heel leuk zou zijn. En dan hou ik woorden over om Lia's commentaar te verwerken.

Edit: Nee toch niet. Teveel werk. Zonder lidwoorden maakt drastisch verschil. Leuk maar ook weer geheel nieuw en niet wat ik had bedacht.