#554 Missie geslaagd

Catzy ... LOL!

Een lief verhaal. De namen voor elke zin zijn naar mijn mening overbodig en halen me uit het verhaal. De dialoog leest wat mij betreft nog iets te onnatuurlijk, alsof je het zo zou schrijven en niet zeggen. Als je daar wat aan schaaft heb je volgens mij een ontzettend leuk verhaal te pakken. Het leukste vind ik de tweede naam voor als het toch een kater blijkt te zijn. Goed bedacht!

Leuk verhaal, met een onderlaag over de ouders en het gemak waarop mensen BFF kunnen worden.

Van mij mogen de namen ook wel weg. Aan het begin duidelijk maken met wie we te maken hebben -in de dialoog zelf of als label-, maar daarna niet meer. Voor mij leest dat prettiger. De dialoog kan denk ik nog iets meer op leeftijdsniveau.

Zeker ook goed verhaald.

Leuk verhaal, Chloë. Graag gelezen.
De naamlabels zijn niet nodig, uit de uitgesproken zinnen blijkt al wie aan het woord is.

Mijn mama zegt altijd tegen papa; dat hij moet zeggen wat wij dan wel moeten doen. ---> de puntkomma mag weg. De zin zelf vind ik niet lekker lezen. Met alleen "Mijn mama zegt altijd tegen papa" is het voor mij ook wel duidelijk.

Zo fijn om gelezen te worden en feedback te krijgen! Ik probeer zo veel mogelijk ook te lezen maar heb nogal brain fog dus het komt er lang niet altijd van. Lief is een fijne feedback voor dit verhaal, net als dat lagen opgemerkt worden, en dat het over vriendschap gaat.

Ja, de namen ervoor zetten is inderdaad niet nodig (behalve voor mezelf op dat moment in verband met die brain fog).

Ik zal de zinnen denk ik niet vereenvoudigen, want ik schrijf voor wat ik zelf ook was namelijk hoogbegaafde kinderen. EN die gebruiken andere spreektaal, hebben ook nodig daarin gestimuleerd te worden anders valt hun brein in slaap en gaan ze hun potentie niet benutten. Wel trek ik het verhaal expres naar actie; goed en leuk voor elk kind, en vooral voor de slimmerdjes die zo makkelijk wegkomen met het leven aangaan vanuit hun hoofd. Zonde! Bedenk ik net dat ik ook wel mag schrijven voor kinderen die niet makkelijk kunnen bewegen.

Leestekens zijn geloof ik niet mijn sterkste punt, blijft welkome feedback telkens weer.

Ik heb heel voorzichtig het onderwerp van gender erin gevoegd met behulp van de kat van wie de meiden eigenlijk het geslacht wel weten maar waar toch een mannetjesnaam voor wordt bedacht.

Dank je!

Je dialoog graag gelezen. Het meeste is al gezegd. Je kunt de labels alsnog eenvoudig verwijderen.

Alle reageerders zijn zó bekend met de opdracht, dat ze één ding over het hoofd zien: nergens uit het verhaal blijkt dat ze met elkaar over de telefoon communiceren, maar of ze elkaar nu rechtstreeks aanspreken, bellen, sms'en, chatten, e-mailen, telegraferen of faxen maakt voor het verhaal niet uit. Ik vind dat het goed in elkaar steekt en ik vind de tweespraak geloofwaardig, al moet ik hierbij aantekenen dat ik geen kenner ben van kinder-/tienertaal, dus goed beoordelen kan ik dit niet.

Door de namen voor de spreekteksten te zetten, heeft het veel weg van een toneelscript, maar dan kun je de aanhalingstekens achterwege laten. Beter is het gewoon die namen te schrappen, daarbij sluit ik mij aan bij de voorgangers.

De praatstijl van slimme kindjes is wel duidelijk. 'gisteren was ik precies elf-en-een-half' draagt daar ook aan bij. In een langer verhaal past het mogelijk beter dan in een kort verhaal. Het is een kenmerk van een persoonlijkheid die niet makkelijk in weinig woorden is neer te zetten.

De dialoog labels hadden bij mij een omgekeerd effect, en waren juist storend. Zeker in de drie zinnen waarbij al indirect werd verwezen naar de personen.

Bij 'Dat zegt mama altijd tegen papa' raakte ik verward over de relatie tussen de twee kinderen. Het lijken daardoor zusjes te zijn. Met 'Dat zegt mijn mama altijd tegen mijn papa' (zoals ook later) blokkeer je die mogelijke associatie.

Ook het stuk 'waarom deed je er zo lang over?' is licht storend omdat het niet duidelijk is waarover het gaat. Uiteindelijk kom je erachter dat dit gaat om het opzetten van het plannetje. In het begin kun je nog denken dat dit gaat om het bellen of iets anders en zijn de rollen, wie wat doet of heeft gedaan niet heel scherp.

Het plot over het plannetje om het jonge katje over te brengen is superleuk.

Aangepaste versie:

#554 Missie geslaagd

“Juul, waarom deed je er zo lang over om op te nemen?”

“Berber doe niet zo geagiteerd. Mama kwam even kijken voor ze naar bed ging. Dat doet ze altijd, alsof ik drie ben. Gisteren was ik precies elf-en-een-half.”

“Geagiteerd? Wat is dat?”

“Dat zegt mijn mama altijd tegen mijn papa als hij zijn koffie meeneemt de auto in en kortaf doet.

“Juul, ze moet zeggen dat hij rustig moet inademen en heel langzaam uit. Dan weet hij hoe hij zich wel moet gedragen. Mijn mama zegt altijd tegen mijn papa dat hij moet zeggen wat wij dan wél moeten doen. Daarom dus.”

“Dus... heb je mijn lievelingskitten gevonden?”

“Ik heb de doos met je kitten in mijn fietsmand meegenomen naar huis. Mooi versierd met de naam en zo, en die luchtgaten met hartjes eromheen. 'Catzy' klinkt leuk. Zullen we haar ‘Trimmer’ als tweede naam geven voor als het toch een kater blijkt?”

“Oh Trimmer is zóóó leuk! Eet ze goed?”

“Ze heeft alles op.”

“En morgen doe je net alsof je haar in jouw tuin vindt?”

“Ja, precies volgens ons plan. En dan kun jij haar hier altijd komen aaien.”

“Voortaan zijn wij BFF’s!”

Berber: “Best Friends Forever!”

Hoi Chloë, je kunt je herschreven versie beter bovenaan de vorige versie plaatsen met de knop "bewerken". Nu verdwijnt het in de reacties. bij de laatste zin heb je nog een label staan. Mooier is die weg te laten, of te schrijven: “Best Friends Forever, Berber!”

“Berber doe niet zo geagiteerd.  ---> mooier leest het als je de naam achteraan zet.
“Doe niet zo geagiteerd, Berber." 

Mooie en lieve dialoog van deze twee vriendinnetjes. Leuk plannetje en in de inleiding zet je de hoogbegaafde meisjes goed neer. Met plezier gelezen!

Tweede versie fijner om te lezen. Ik begrijp alleen niet waarom die vader geagiteerd is als ie zijn koffie mee de auto inneemt. Wel als je alleen zegt als papa kortaf is. (Daar struikelde ik in de eerste versie eigenlijk ook meteen over.)

En ik vraag me sterk af of meisjes van 11 nog ' mijn papa' en ' mijn mama ' zeggen. Mijn kleindochter van 7 zegt al heel lang ' mijn vader' of ' mijn moeder' , of zelfs  ook ' mijn ouders' . (Of is het Vlaams misschien?)

Maar het is  zeker een leuke dialoog, dus GG! 

Sorry Lia, maar als Nederlanders iets niet snappen wordt het al snel als 'Vlaams' bestempeld.. Mijn kleindochers van zeventien en achttien zeggen nog steeds mijn papa of mama als ze over hun ouders spreken, maar soms zeggen ze over hun vader ook 'die man'. 
Chloë, voor mij hoefde je verhaal niet te worden aangepast, de eerste versie was perfect en origineel.