Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#554 - Verziekt (nieuwe versie)

15 april 2025 - 22:09

'Ja?'
Ik weet dat ze bezet is. Maar elk uur van de dag heb ik geprobeerd haar te bereiken. De stem herken ik feilloos. 'Lara?'
'Laat me.' En weg.
Of zei ze: 'Hij slaat me?' Beduusd bel ik terug. Geen gehoor. Dat houd ik desnoods oneindig lang vol. Na twee weken neemt ze op.
Ze fluistert: 'Thomas?' Ik vind dat ze echt bang klinkt.
'Wil je me zien?' vraag ik. 'Ik woon nu op zuid.'
Ze zucht. Het klinkt bijna als huilen. ‘Hij slaat me.' En weg. Nu weet ik het zeker.

Ik trommel mijn stoerste eigenschappen op. Na een dollemansrit door de straten parkeer ik mijn fiets onopvallend. De avond is zo zwoel en lang. Ik meng me luchtig tussen de mensen in het wandelpark aan de stadsrand. Hier voelt het nog absurder dat ik al zo lang zo vaak zo dicht bij haar ben geweest.

Zijn naam staat levensgroot op de gevel. Haar schim achter het raam verschijnt en verdwijnt. Ik hoor mijn telefoon.
‘Thomas?’ Het is Lara! ‘Je mag me zien.’

Daar staat ze. Ze straalt en pakt mijn arm. Op haar witte jas lees ik zijn achternaam. Dan stort ik in en ze vangt me.

***

'Ja?'
Ik weet dat ze bezet is. Maar elk uur van de dag heb ik geprobeerd haar te bereiken. Elke week van het jaar. De stem herken ik feilloos. 'Lara?'
'Laat me.' En weg. Of zei ze: 'Hij slaat me?'
Beduusd bel ik terug. Geen gehoor. Dat houd ik desnoods oneindig lang vol. Na twee weken neemt ze op.
Ze fluistert: 'Thomas?' Ik vind dat ze echt bang klinkt.
'Wil je me zien?' vraag ik. 'Ik woon nog in Utrecht.'
Ze zucht. Het klinkt bijna als huilen. 'Ik ook nog.' En weg.

Zou die vent haar echt bedreigen? Ik trommel mijn stoerste eigenschappen op. Diezelfde nacht nog ga ik. De fiets zet ik aan de rand van het park. Dat ik al zo lang zo vaak zo dicht bij haar ben geweest voelt absurd. Er lopen meer mensen en ik meng me luchtig tussen de wandelaars. De avond is zwoel en lang.

Zijn naam staat levensgroot op de gevel. Ze smijt een raam open en vliegt me in de armen. De wandelaars vinden er niets van. Zelfs als ik een klap krijg en Laura gillend door twee mannen wordt weggehaald, laten ze zich hun loopje niet afnemen. Op zulke dagen hoop je altijd maar dat een getuige de politie belt; hoewel die hier in het dorp notoir slecht telefonisch bereikbaar heet te zijn voor patiënten van Willem Arntz zoals wij.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
16 april 2025 - 10:53

Ha Kruidnagel, ik denk dat ik het niet helemaal snap. Mijn verwarring begint gelijk al. De eerste dialoogbeurten zijn: 'Ja?' 'Laura?' En een nummer. Wat is hier aan de hand? De ik krijgt blijkbaar een telefoonnummer. Vervolgens belt hij dat nummer en dat zet de handeling in gang, vermoed ik. Maar het waarom van dit opstapje? Misschien begrijp ik het verkeerd. Als lezer zou ik graag wat meer houvast hebben. Je hebt maar 200 woorden en dan moet elke zin, elke dialoogbeurt bijdragen aan het geheel.

 

Lid sinds

1 maand 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 15:00

De relatie tussen de hoofdpersoon en de 'Laura' is niet heel duidelijk. Hij heeft haar stem maar een keer eerder gehoord, maar tegelijkertijd lijkt hij veel moeite voor haar te doen. Elk uur van de dag? Wat doet hij dan en waarom.

> 'al na twee weken neemt ze op'

Is dat snel of langzaam?

De laatste alinea lijkt hectisch en op elkaar gepakt. 'Ze smijt een raam open en vliegt me in de armen.' Wat gebeurt hier? Ik vermoed dat het misschien eerder om een gekkenhuis gaat dan een tandarts. Ik vraag me ook af of de hoofdpersoon die Laura verzint.

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 15:27

Ha Frank,

Dank je. Ook door de witregels was het onduidelijk: ik heb hem geschreven op mijn mobiel. Die zijn nu weg. Ik heb er iets meer samenhang in gezet.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 15:41

Na beide versies meerdere keren gelezen te hebben vind ik het nog steeds verwarrend. Wat ik al vermoedde en nu zeker weet is dat je HP zelf ook patiënt is, dus die verwarring is op zich wel passend. Toch frustreert het me dat ik er niet in slaag om de puzzel volledig te leggen.

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 18:19

Hoewel ik bij de eerste versie al wel snapte - of dacht te snappen - dat het om een psychiatrische patiënt ging, is de weg die je aflegt daar naar toe weer een sterk staaltje jou zo kenmerkende cryptoproza. De clou begreep ik, maar er zit een verhaal onder dat ik niet weet te ontrafelen.

Lid sinds

4 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 18:38

Ha Kruidnagel, je eerste versie vond ik vooral intrigerend en nu denk ik je verhaal te begrijpen. Ik dacht al aan een stalker, maar beiden zitten dus in de psychiatrie. En erg leuk die zin: "Zijn naam staat levensgroot op de gevel." Heb ik in je eerste versie lang over moeten denken. Stukje van wat Musonius je 'cryptoproza' noemt. Met veel plezier - en gepuzzel - gelezen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 19:02

Dag Kruidnagel,

Ik mis toch echt de invulling van de opdracht. De dialoog is maar een fractie van het verhaal. Daarbij, het spijt me, vind ik de laatste zin te veel regie geven, te veel uitleg. 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
16 april 2025 - 21:44

Een verhaal met potentie, maar het komt er niet zo goed uit. En gezien de opdracht echt te weinig dialoog. 

Wat me opviel omdat het tegenstrijdig is: dat hij. ' 's nachts' op pad ging  maar dat ' de avond' lang en zwoel was.

Ook is het vreemd dat het uiteindelijk in een dorp lijkt te spelen, uit ervaring weet ik dat daar 's avonds vrijwel niemand op straat loopt en dat je je er in ieder geval nooit 'tussen de wandelaars'  kan mengen (en dus sowieso ook weinig kans op getuigen... ) En een park vind je meestal ook niet in een dorp, bedenk ik nu. 

 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
16 april 2025 - 21:47

Ik denk dat het nog scherper kan. (Ik denk zeker dat jíj nog scherper kunt. 😀) Net als ik heb je je meer door de opdracht laten inspireren dan dat je hem hebt uitgevoerd. De aanzet en de clou vind ik goed gevonden, maar het blijft in deze versie een beetje hangen tussen de puzzel en de wat expliciete uitleg op het eind. Tegelijkertijd geef je wel kleur aan de verwarde geest van de personages. Dus wat mij betreft een paar heel sterke elementen, die het waard zijn om verder uit te werken naar een sterk verhaal. 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 april 2025 - 12:33

Haha, die gedrevenheid en dat blijven knutselen van jou is geweldig. Mij lukt het nog niet om er blanco naar te kijken, kreeg al kortsluiting bij Lara. Gelukkig zag ik in de reacties 'Laura' staan, anders had ik me waarschijnlijk weer afgevraagd of ik me iets had ingebeeld. Ik probeer het later nog eens.