#553 - De kraaienmars
Over de koude rijp op de bomen zag je ver weg de toppen van de Blauwe Bergen. Ze keken uit over de wolken. Het was hier een stuk lager maar nog steeds in de uitlopers. Dit terrein vol doorns en dichte struiken had de paarden aardig te grazen genomen. Maar het ging verder. We zadelden op.
Er waren intussen bijna twintig van ons. Kleine Zwerm en drie vrienden maar ook Lichte Wind en Harde Slag met hun stam. Ik reed naar achteren om de Zwartvoet te controleren. Hij lag niet meer overdwars op een pakpaard, maar de jongens van Lichte Wind hadden hem nu in de lengte gelegd. Touwen van nek en kop, van riem en voet, onder en over het paard getrokken. Alles in orde. De Zwartvoet schold en tierde en toen ik het welletjes vond kwam er een prop.
Ik gaf het sein voor vertrek. In het noorden hadden we de vuren gezien van een grote groep. Acht vuren, misschien honderd krijgers. Kleine Zwerm dacht aan Shouwneus van Chef Geneer. Radicale bloedlinkers. En achter ons de Kraaien nog steeds, met de Algemene Gieren.
Voor ons lag het ongewisse en onze huiden die steeds duurder werden.
Aan de kop las ik de sporen en de afgebroken twijgjes en steeds hield ik mijn neus open voor dingen die mijn oren hadden gemist. En ineens rook ik iets. Een penetrante geur. Kon best stank zijn. Iemand klopte op mijn schouder. O ja.
- Waarom jij niet scalperen Zwartvoet, Arendsoog?
- Witte Veder, dit is niet zo licht. Hebben jullie Indianen wel cultuur? Wij snijden voorhuiden, schaamlippen, misschien en hier en daar een hand of voet. Maar kapsel? Ga gauw weg. Zoiets doe je niet.
Het was lang geleden dat Witte Veder en ik ruzie hadden gehad. Aan het eind was ik toen getrouwd met zijn zus, dus het kwam goed. Maar nu? Peinzend verloor ik de wereld een tijd, tot aan het kabaal.
Iedereen in dekking! De Showneuzen vallen aan. De Kraaien! De Zwartvoeten! Wat? Beenhakkers ook? Van Bommels, Telegieren, Graaftelers, die van Boerenveen en Brunswijk. We worden overrompeld en Witte Veder met drie pijlen, een kogel en zo'n indianensmijtbijl in de hersens, zegt dat het toch wel fijn was bij mij, Ja dat kan ik dan wel weer waarderen, maar niet nu. Dus ik vuur links en rechts met mijn dubbele zesschieters tot niets meer beweegt en ga kijken of Witte Veder nog leeft.
Ja lezers, dit was zomaar een dag in het leven van Arendsoog. En hopelijk Witte Veder. Want we weten het niet he. Blaast hij de kraaienmars?
Hoi HaaveeWee, Interessante…
Lid sinds
8 maanden 2 wekenRol
Hoi HaaveeWee,
Interessante invulling. Je gaat dezelfde kant op als ik in eerste instantie in gedachten had. Ik merk wel dat het wat lang is, en op sommige punten wat warrig oogt door de grote hoeveelheid namen. Ik denk dat dat de bedoeling is, maar voor mij leest het wat vermoeiend. De laatste zinnen mogen weg wat mij betreft.
De kern is wel goed en knap gedaan dus wel graag gelezen!
Het begin vind ik het…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Het begin vind ik het mooiste. Richting het einde gaat het vlotter, waarschijnlijk ook express, maar het wordt daardoor wat cliché of gemakkelijk. Vooral het volgende stuk
> Iedereen in dekking! De Showneuzen vallen aan. De Kraaien! De Zwartvoeten! Wat? Beenhakkers ook? Van Bommels, Telegieren, Graaftelers, die van Boerenveen en Brunswijk.
En hier begrijp ik eigenlijk de tweede zin niet zo maar het is wederom een grote opsomming. Is het werkelijk nodig dat het zo'n grandiose opsomming is? Het punt is toch vooral dat ze worden aangevallen.
----
Is HaveeWee een verwijzing naar Nowee?
De opsomming aan het einde…
Lid sinds
18 jaar 7 maandenRol
De opsomming aan het einde typeert je personage, dus erin laten. We worden erop voorbereid met de hoeveelheid kampvuren. Knap hoe je terloops de band met Witte Veder laat zien.
Sonnema, misschien heb je…
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Sonnema, misschien heb je wel gelijk. Ik schrijf meestal in een opwelling en word soms wat weggedragen door mijn rare associaties en het plezier in mijn eigen lolligheid. Want bij het schrijven amuseer ik me kostelijk en zo hoort het natuurlijk.
Tinus, ja in het begin lijkt het nog ernst, maar dan sluipt er - als het goed is, onwillekeurig haast - een element van vervreemding, absurditeit en slap-stick in. Als kind vond ik die vertaalde Indianennamen erg beeldend. Kan goed dat ik het wat heb overdreven. Shownieuws en Wilfred Genee had ook niet gehoeven, denk ik. Laat staan om de namen van (Surinaamse) bekende Nederlanders te verkopen als onbekende indianenstam. Nee, als ik later groot ben, dan schaf ik een redacteur aan die alle onzin eruit vist. Tot zolang moeten jullie het doen he. Dank.
Na de eerste twee Arendsoog boeken ben ik eigenlijk opgehouden. Ik ontdekte Karl May en die was toch een klasse beter, later De Laatste Mohicaan. Tegenwoordig zijn ze niet meer politiek correct, Indianenboeken.
Ha Odile, blij dat je mijn personage waardeert. Het is een rakker, dat staat vast. Ik heb nog even overwogen om hun vriendschap een meer euh intieme twist te geven, uit een oogpunt van inclusiviteit, maar je kunt het tenslotte ook overdrijven.