#552 - De prinses en Charlie

Ik vind de schrijfstijl heel fijn, maar ik snap het verhaal niet. Misschien wil je het bewust vaag houden, maar voor mij maakt dat het verhaal niet beter.

Het is leuk om niet teveel te verklappen, maar de uiteindelijke conclusie op het einde ontgaat mij alsnog, en het hele lezen voelt als onduidelijkheid. Er zijn te weinig begrijpelijke aanknopingspunten om door het verhaal te worden getrokken.

Ik heb niet eens door van wie de tekst is die tussen de dubbele aanhalingstekens ”  ” staat (en tijdens het lezen vroeg ik mij af, waar eindigt deze quote om vervolgens te ontdekken dat de gehele tekst een quote is). Is dat een letterlijke tekst van het dagboek van de moeder? Nee dat kan toch niet want er staat zoveel Engelse termen die tien jaar geleden nog niet werden gebruikt. En wie schrijft een dagboek in dat perspectief? Zijn er ook nog verborgen verwijzingen naar een bestaand persoon (Charlie?) of is het fantasie?

Ik ratel maar door en vraag me zelfs af of Charlie zwart is of enkel die man die alles moet opruimen zwart is. Betekent 'opruimen' er voor zorgen dat er een ander (zwart) kindje komt? Het is zo vaag.

Voor mij hoeft het niet zo geheimzinnig te zijn. De tekst leest fijn. Tijdens het lezen vind ik het vooral onhandig dat de inhoud zo verborgen blijft. Het is leuk wanneer iets bij een tweede keer lezen anders is, maar hier blijft het vaag.

Waarom zou je tweeduizend dollar onder het tapijt vinden? Was dat een fooi? Maar onder het tapijt is toch geen logische plek om dat achter te laten. En, is die tweeduizend dollar de reden dat ze rijk zijn?

Hoi Haveewee, mij ontgaat de clou van het verhaal ook. Ik zie de connectie met de opdracht ook niet, maar dat kan ook aan mij liggen.

Ik doorgrond hem ook niet helemaal. Het begin tussen haakjes en het eind geven wel een soort richting, maar toch krijg ik de puzzel niet gelegd. Qua schrijfstijl vind ik het wel aangenaam, maar het is nog geen verhaal geworden.

Ik vond het een leuke scène, met een rijk woordgebruik. Ik zit me nu alleen wel af te vragen op welke beroemde schrijver (of theaterman) Charlie is gebaseerd. Ik zou voor een rustiger leesbeleving nog eens kijken naar de functie van aanhalingstekens, voor het hele stuk, maar ook binnen het fragment. De dialoogregels (zoals: nieuwe spreker, nieuwe regel) worden niet gevolgd.

Dank voor de reacties collega's. Vooral Tinus heeft er veel moeite in gestoken en het rijk woordgebruik of de aangename schrijfstijl van Jacqueline en Hadeke zijn natuurlijk ook niet voor de poes. Ja Fief, het is een verhaal dat ik hoorde in Amsterdam. Van iemand die de hoerenscene nabij staat. Het speelt ergens jaren tachtig en het gaat over Charles Bukowski die tijdens een zuippartij vermist raakt en in een bordeel wordt gevonden. Daar had ie gevochten en het scheelde een haar, of de politie kwam erbij. Maar intussen had het hele hippe volkje ervan gehoord en er verzamelde zich een kleurrijke menigte buiten die ging feestvieren.

Ik heb geprobeerd die ruige stijl van Bukowski na te maken. Verder kon ik niet te concreet worden want sommige mensen leven nog.