Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#552 Zorginnovatie

5 april 2025 - 21:51

 

Een volle blaas haalt Elisabeth uit een diepe slaap. Ze draait zich op haar rug. Opeens klinkt een zacht gezoem, wat ze niet thuis kan brengen, en tegelijkertijd wordt het iets lichter in de donkere kamer. Elisabeth wrijft haar ogen uit, en kijkt om zich heen. Waar is ze? Ze zou het moeten weten, het zit ergens in haar hoofd, maar pakken kan ze het niet. Eerst maar naar de wc, besluit ze, terwijl ze overeind komt.

‘’Niet uit bed gaan. Ik waarschuw een zuster’’, klinkt plotseling een vriendelijke vrouwenstem.
Waar komt dat vandaan? Is hier iemand?
‘’Huh? Wie praat er tegen me?’’ . 
‘’Ik ben Saar... Niet uit bed gaan. Ik waarschuw een zuster.’’ Het volume van de stem lijkt iets toegenomen.
Elisabeth slaat haar benen over de rand van het bed.
‘’Niet uit bed gaan. Ik waarschuw een zuster’’. De stem is nu dwingend, en plotseling ziet Elisabeth waar het geluid vandaan komt. Op een krukje naast haar bed staat een kleuterformaat glimmend wezen. Het heeft een bolle buik, boven twee kaarsrechte stevige benen. De vuurrode lippen in het ronde witte gezicht  vormen een onnatuurlijke grijns, en een paar lichtgevende ogen kijken Elisabeth strak aan. Ze wil gillen, maar er komt geen geluid uit haar keel.
Het wezen opent de mond, alsof het wat wil zeggen. Dat wacht Elisabeth niet af: met alle overgebleven kracht in haar oude stramme spieren, schopt ze het gedrocht omver. Met een kletterende klap valt het op de vloer.
Door de driftige beweging wankelt Elisabeth op de bedrand. Ze grijpt om zich heen, maar vindt geen houvast. Haar val klinkt dof.

De deur gaat open, het grote licht gaat aan, en er verschijnt een zuster.
‘’Heb je hulp nodig, Elisabeth?’’
Elisabeth antwoordt niet. Ze ligt bewegingsloos, half op haar zij, op de grond. Met wijd open ogen. Tussen haar benen een donkere vochtige plek.
Naast Elisabeth ligt Saar. Haar metalen lijf schokt nog even, dan gaat ook bij haar het licht uit.

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
5 april 2025 - 22:47

Hoi Lia, het leest als een spannend verhaal, maar ik kan me nog geen beeld vormen van de metaalachtige Saar. Ervaart Elisabeth een hallucinatie met een sprekende lamp of zoiets?

Opeens klinkt een zacht gezoem, wat ze niet thuis kan brengen, en tegelijkertijd wordt het iets lichter in de donkere kamer.  --> het tweede deel van deze zin voegt voor mij niets toe.

Elisabeth wrijft haar ogen uit, en kijkt om zich heen.  --> de komma hoort hier niet.

‘’Huh? Wie praat er tegen me?’’ . --> de punt mag weg

‘’Niet uit bed gaan. Ik waarschuw een zuster’’. --> de punt hoort vóór het aanhalingsteken te staan.

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
6 april 2025 - 6:49

Hoi Fief, Dank voor het lezen, en je reactie. Jammer dat het niet duidelijk is.  Ik was geïnspireerd door een artikel over, en een foto van,  een zorgrobot, die reageert op beweging en geluid. Lijkt me doodeng als je die als dementerende naast je bed aantreft.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
6 april 2025 - 19:57

Ik vind het idee mooi en op hoofdlijnen goed geschreven. Wel zou ik iets meer 'onthullen' over de zorgrobot.

In dit verhaal kun je dat denk ik aan het eind 'gewoon' benoemen: Naast Elisabeth ligt Saar, de zorgrobot. Haar metalen lijf ...

Op die manier vallen mijn kwartjes beter.

Lid sinds

1 maand 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
7 april 2025 - 13:56

Voor mij hetzelfde. Dat Saar een zorgrobot is, dat was wel een van de mogelijkheden waar ik aan dacht. Maar het bleef onduidelijk tot voorbij het einde. Vooral met plassen en iemand die in slaap is denk je al gauw aan een droom. (ik had zelf toevallig een idee om voor deze opdracht over de tanden uitval droom te schrijven)

>  Ze zou het moeten weten, het zit ergens in haar hoofd, maar pakken kan ze het niet.

Dit vond ik een mooie zin. Al dacht ik toen nog dat het ging om een kater of koffiegebrek in plaats van dementie.

> dan gaat ook bij haar het licht uit.

Zo triest :-( Maar mooi beschreven.

De titel zorginnovatie helpt wel veel met de invulling. Die had ik gemist. Je zou die titel eventueel kunnen herhalen bovenaan de tekst zelf. De layout van de website maakt dat je die titel over het hoofd kunt zien.

---

Voor verwijzing naar robot zou je ook gebruik kunnen maken van 

Naast Elisabeth ligt Saar. Haar metalen robotlijf schokt nog even

En op een eerder moment heb je ook nog een kans

‘’Ik ben Saar, je robothulp... Niet uit bed gaan. Ik waarschuw een zuster.’

Lid sinds

8 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2025 - 7:57

Hoi LiaV,

Ik sluit me aan bij de reacties hierboven. Het was me niet helemaal duidelijk, denk dat als je in de laatste zin iets meer duidelijkheid, de climax, of anticlimax wat sterker wordt. Maar het concept is leuk en de beelden goed neergezet, graag gelezen!

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2025 - 8:40

Dank allemaal voor jullie reacties. 

Lastig om te bepalen wat je wel of niet prijsgeeft, maar in dit geval duidelijk dus te weinig. 

Jullie hebben me overtuigd: ik ga het aanpassen in de definitieve versie. 

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2025 - 18:13

Hai Lia, ik zou zeker geen verdere aanwijzingen geven over wat er gebeurt. Heel misschien kan het in de laatste zin, maar zeker niet eerder. Het is juist zo goed dat je Saar ziet door de ogen van de geschrokken Elisabeth.

Let verder op de elda-regel bij dialogen: eerst leesteken, dan aanhalingsteken. Iets anders wat ik me afvraag: noemen we tegenwoordig verpleegkundigen nog 'zuster'?

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2025 - 18:40

@Jacqueline: ik weet niet of je dit nog leest. Ik ben zelf verpleegkundige en ik word door vooral oudere patiënten nog met zuster aangesproken (mannelijke collega's met broeder). Als de term vanuit de schrijver wordt gebruikt, vind ik het storend. In dit verhaal gaat het om een oudere vrouw en zij zal inderdaad zuster zeggen.

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2025 - 22:22

Dank voor je opmerkingen, Jacqueline. Zelf dacht ik dat het wel duidelijk zou zijn omdat ik in de laatste zin ' metalen lijf' schrijf. Ik ga nog even broeden op wat het aan het eind misschien toch nog iets duidelijker maakt. 

Wat betreft het woord ' zuster' denk ik er ook zo over als Fief, oudere mensen gebruiken dat woord nog, daarom is de robot ook zo geprogrammeerd.  Maar aan het begin van de laatste alinea zou ik idd beter het woord 'verpleegkundige kunnen schrijven. 

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2025 - 12:02

Dat is een goede oplossing, wel 'zuster' door de robot laten zeggen, in het algemeen het woord verpleegkundige gebruiken. 'Metalen lijf' is voor mij inderdaad voldoende.