# 552 - In mijn hoofd

Dag Fief,

Het doet me een beetje denken aan de prachtige film 'A Beautiful Mind'. Alleen wordt in die film pas gaandeweg duidelijk dat er sprake is van bepaalde mensen die alleen bestaan in het hoofd van de HP. Dat vind ik een beetje jammer in jouw verhaal, dat je meteen doorhebt dat Peter een fantasie is en jouw HP dat in wezen ook al vroeg begrijpt: Ze snapten niet dat hij juist degene was die me hielp de grip op de wereld te houden, om zin van alle onzin te maken. Op een gegeven moment deed ik geen moeite meer het uit te leggen. 

Voor het overige heel graag gelezen.
Mooie titel.

Hoi Angus, aanvankelijk had ik geschreven zoals jij het bedoelt. Ik was bang dat het dan niet duidelijk was. Ik ga nog eens kijken of ik het kan omzetten.

Dag Fief,

De titel maakt wat dat betreft al heel veel duidelijk, denk ik. En uiteraard, is het enkel mijn gevoel. Niet eens een mening.

Ik heb het verhaal vervangen door de versie die ik in eerste instantie in gedachten had. 

Dag Fief,

Het is voor moeilijk te bepalen of dit voor iedere lezer duidelijk is omdat ik je eerdere versie heb gelezen. Maar ik vind deze versie wel sterker. Meer show, minder tell.

Ikzelf ook, ook, Angus. Benieuwd naar wat de anderen ervan vinden. Maar dan nog, zoveel leden, zoveel meningen. 

Hallo Fief, fijn weer een verhaal van jou te lezen. Onze geest is en blijft een ondoorgrondelijk iets. Graag gelezen.

Hoi Fief, 

Ja fijn je weer te lezen. Goed verhaal neergezet met een bitterzoete smaak. Ik moet zeggen dat ik ook in de nieuwe versie (heb de oude niet gelezen) Al in het begin door had dat Peter niet echt was. Maar dat stoort me niet echt. Knap dat je met de opdracht in de achterhoofd wel echt een realistisch verhaal hebt geschreven. Graag gelezen!

Een denkbeeldige vriend. Toevallig heb ik het laatste jaar de Gozert reeks (Gozert, Luna, Missie afbreken) uitgelezen die ook over een denkbeeldige vriend gaat, hoe die kleur brengt, en het speelt ook af bij een gekkenhuis.

Het einde, vanaf 'waar was je,' vind ik leuk bedacht en het beste. De wending met de slechte afloop in het gekkenhuis had ik niet verwacht. De stijl lijkt daar ook wat te veranderen, het raast minder snel door de tijd. Ik heb het gevoel dat het verhaal daar pas echt begint (in ieder geval het immersieve gedeelte).

Het middenstuk, de overgang, vond ik het minste.  'Tijdens mijn studietijd verdween Peter ... Op het dieptepunt verscheen uit het niets mijn maatje weer voor me.'  Dat gaat nogal snel en de zinnen zijn heel droog en lezen als een beschrijvende biografie in een CV.

Het begin en einde zijn nu ook wel twee losse stukken. Het is een verhaal met complexe materie die erg krap wordt gemaakt. Het eerste deel is vooral een beschrijving van de situatie wie en wat Peter is en dat hij weg is geweest. Het tweede stuk is waar meer een ander soort verhaal (er is dialoog en mensen handelen).

Dat einde stuk verdient misschien eigenlijk een kort verhaal op zich. Bijvoorbeeld een zin als 'vanaf dat moment kreeg mijn leven weer kleur'  dat is nu heel erg omschrijvend maar weinig belevend (en er rondomheen is meer van dat). Ook is het niet heel duidelijk hoe het komt dat haar familie haar naar een psychiatrische kliniek brengt. Een denkbeeldige vriend is toch niet zo erg? Het  'In hun ogen werd ik roekeloos, was ik een gevaar voor mezelf,' is niet zo duidelijk. Hoezo roekeloos en gevaar, op welke manier? Moet ik dat als lezer gaan fantaseren?

Hoi Job en Sonnema, bedankt voor het lezen en positieve reactie. 

Hoi Tinus, bedankt voor je uitgebreide en eerlijke reactie. Een denkbeeldige vriend is inderdaad niet erg, maar wel als deze je roekeloos maakt en daarmee een gevaar voor jezelf. Zo zag de familie het. Met wat aandachtig lezen, moet je dat er toch wel uithalen, lijkt mij. Maar goed, zoals ik eerder al zei. Zoveel lezers, zoveel verschillende meningen. 

Heeft niet iedereen een roekloze stem in zn kop? Of je die nu peter noemt of toevallig dezelfde naam als jezelf.

ZgG!

Prachtig, Fief, dit verhaal over de ingebeelde best friend en de foute reacties van de buitenwereld. 

Precies, Tony. Je kunt je eigen beste vriend zijn, maar ook je eigen grootste vijand. 

Dank je, Gi.

Een denkbeeldige vriend is inderdaad niet erg, maar wel als deze je roekeloos maakt en daarmee een gevaar voor jezelf. Zo zag de familie het.

Ik kan me daar wel mee inleven, maar het wordt niet uitgebeeld, enkel gemeld. Zo raast het verhaal eroverheen tot dat moment dat met die vrouw in wit uniform.

"Aandachtig lezen", dat klinkt nogal denigrerend. Hoe zou aandacht hier helpen? Wat heb ik dan gemist? Jarenlang werd Peter geaccepteerd. Hoezo is dit nu ineens een probleem omtrent roekeloos gedrag en gevaar? Er is niks in de tekst dat daar verder naar verwijst. 

"Aandachtig lezen", dat klinkt nogal denigrerend. Hoe zou aandacht hier helpen? Wat heb ik dan gemist? Jarenlang werd Peter geaccepteerd. Hoezo is dit nu ineens een probleem omtrent roekeloos gedrag en gevaar? Er is niks in de tekst dat daar verder naar verwijst. 

Niet denigrerend bedoeld.
Op school werd de ik-persoon namelijk erom gepest als ze haar "vriend" verdedigde. Ze raakte betrokken bij vechtpartijen. Ik zou dan niet willen zeggen dat Peter geaccepteerd werd.
Moeder kon er vroeger wel om lachen, als in: het is een jong kind met fantasie. Dan is het nog wel grappig.

Met haar "vriend" bij zich kon de ik-persoon alles aan. Dat uitte zich in roekeloos gedrag, zelfs zodanig dat familie vond dat ze een gevaar voor zichzelf was. Bij roekeloos of gevaarlijk kun je zelf wel iets invullen, lijkt me. Het was in ieder geval voldoende om haar op te laten nemen. Als ik het moet uitschrijven, wordt het meer tell dan show. Soms moet je ook tussen de regels kunnen lezen, zeker bij een kort verhaal.
Maar goed, als meer lezers jouw mening delen, dan moet ik kijken hoe ik het uit kan schrijven binnen het woordenaantal. 

Ik zie het juist als teveel 'tell' zonder 'show'.

In een immersief verhaal kan de lezer veel delen van een verhaal invullen en je hoeft niet alles te vertellen. Maar dit is geen immersief verhaal. Een grote reeks gebeurtenissen worden beschreven alsof het een geschiedenisles is. Er zijn weinig verhalende gebeurtenissen.

---

> Soms moet je ook tussen de regels kunnen lezen, zeker bij een kort verhaal.

Het tussen de regels kunnen lezen is geen probleem. Ik kan van alles verzinnen, fantasie genoeg. Maar op die manier raak je als lezer wel de draad kwijt, of vraag je af wat de schrijver nog toevoegt. Dat je soms ook tussen de regels kunt lezen is waar, maar hoeveel moet je dan tussen de regels open laten?

Een kort verhaal is makkelijker wanneer het gericht is op een enkel onderwerp. Ik heb het idee dat je het moeilijk maakt door twee verhalen in één te stoppen. Eerst die hele geschiedenis over Peter, en vervolgens het stuk dat hij weer terug komt. Het lijkt er op dat je daardoor (te) grote stappen neemt en rekent op de lezer om de open ruimtes in te vullen.

Tinus, laten we het erover eens zijn dat we het erover oneens zijn. Ik laat het hier verder bij.
 

eens

Mooi verhaal. Ook dat je het tot het eind strak doortrekt naar een behandelsetting. 

Ik struikel wat over de zin:

Het hielp ook niet dat Peter zich nooit niet liet zien.     

Vooral, omdat je daarvoor refereert naar anderen, lijkt het door de dubbele ontkenning voor mij alsof anderen Peter ook kunnen zien.

Ik twijfel of ik de titel nu juist heel goed gekozen vind, of dat deze al te snel iets prijsgeeft.

Maar al met al: goed verhaal(d)!

Hoi Hadeke, de zin waarover je viel, klopt ook niet. Die heb ik aangepast.
Tja, de titel geeft het natuurlijk al weg, maar ik begrijp uit de reacties dat het al wel duidelijk was. 
Bedankt voor je reactie en compliment.
 

Sterk verhaal. Ik had ook een denkbeeldig vriendinnetje in mijn jeugd, net als heel veel mensen. Als dat in je latere leeftijd opduikt, wordt het inderdaad zorgelijk. Mooi neergezet, tot het treurige einde toe.

Een paar slordigheden: die hem dat - het gaat over kinderen, dus: die hem die; vertrouwd als vanouds is dubbelop; antwoorde.

Hoi Jacqueline, bedankt voor je reactie en feedback. Ik heb mijn slordigheden weggewerkt.

Graag gedaan!