# 547 Bank-wezen

De titel is geweldig, zo geweldig dat ik het jammer vind dat je niks met die wezen, of dat wezen doet

(en natuurlijk houdt de bank vooral van jonge giechelende meisjes!)

GG

Ik vindt het verhaal heel leuk verteld en het perspectief vanuit de bank gezien boeit mij en is mooi uitgewerkt (dat perspectief is toch wel het meest natuurlijke/opdringende in deze opdracht).

Vanaf  *'zie ik een bekende gestalte op me af komen'* verandert de toon.

De titel zie ik echter niet heel sterk terugkomen in dit verhaal (zoals ook genoemd in het andere commentaar) en lijkt een beetje achteraf erin geknutseld. Ik vindt daarentegen meer de eerste helft van het verhaal geweldig ipv de titel. Bank-wezen, dat idee heeft mij niet geraakt. Maar wel dat bankje dat zeurderig is over chips van de schooljongens.

Andere banken bleven op afstand. Dat blijft pijnlijk want ook ik, als bank-wezen

Hierin kan ik me moeilijk een voorstelling maken wat een bank-wezen is. Banken staan toch altijd op afstand? 

Is het idee dat dit ene bankje een wees is, of geldt hetzelfde voor *alle* banken?

Dat kun je inplaats van 'ik' ook iets gebruiken met 'wij' zoals 'want wij als banken zijn wezen, zonder familie en vrienden'

Of gaat dit over 'het bankwezen', de financiële sector?

Mooi verwoord, Lia. Wat een bank in wezen is. Met veel plezier gelezen. Je zult er maar staan in je eentje ;-)

Hoi Lia,

Leuk gedaan, het perspectief vanuit de bank zie ik vaker terugkomen deze week. Toch leuk dat iedereen daar wel zijn of haar eigen invulling aan geeft. En de gevoelens van een bankje heb je denk ik best heel goed getroffen, knap! Graag gelezen.

@ Tinus E: Dank voor het lezen. Niets financieels hier. Ik maakte een wezen van de bank; dus een levend iets. 

@ Tony: Daar zeg je wat. In mijn eerdere langere versie stond de zin: "dat is een hard gelag voor een bank- wezen'  Die is weggeraakt uit de korte versie. Ik prop hem er in een definitieve versie weer in. Bedankt! 

@Angus en @ Sonnema: dank voor het lezen en positieve opmerkingen 

Ik dacht aan wezen als in weeskind. Maar dan had het 'ik als bank-wees' moeten zijn merk ik nu.

Lia mooi verwoord verhaal waarbij de bank moet omgaan met iedereen die hem / haar gebruikt om even te genieten of zijn emoties te tonen.

Hoi Lia, de gevoelens van het bankwezen zijn knap verwoord. Graag gelezen.

Het bejaarde stel met de oude billen op het oude hout is al zo goed eerder omschreven, dat het denk ik niet nodig is om de dood van Mopje specifiek te benoemen. Hem daar in z'n eentje zwijgend en snikkend te laten zitten, geeft genoeg inbeeldingsvermogen voor de lezer. Ik denk dat het verhaal daar sterker van wordt.

Dankjewel voor het lezen, en commentaar. @Job en @KC

KC : ik twijfelde ook over wel of niet benoemen. In de uiteindelijke versie pas ik dat aan .

Mooi gekozen perspectief! Je zou op zich de Au! weg kunnen laten aan het begin omdat het door de aanduiding akelige gekraak de lezer al weet dat het onaangenaam aan de oren is. Mooi die spaarzaamheid met woorden van dat echtpaar en ook het detail met de koosnamen brengt het geheel tot leven. Het musje vind ik ook mooi gevonden. Wat KC voorstelde was precies mijn gedachte! Ik zou ook 'Ik mis je zo moppie'etc weglaten. 

Dankjewel Emmy, voor het lezen en je reactie. Ik ga Baasje niets laten zeggen! Spreekt idd wel voor zich. 

 ''Au'' laat ik liever staan.  Hiermee is meteen duidelijk dat het bankje ook gevoel heeft. 

Wat liefdevol omschreven. De gevoelens namens dat houterige bankje. Ik moet toch met een andere blik met mijn billen op bankjes gaan rusten in het vervolg!

Dank voor je leuke en positieve reactie, Magda. 

En voor KC en Emmy:  ik heb wat Baasje huilend zei inmiddels eruit gehaald.

Genoten van de stem van jouw bank, fris, levendig, belevend en consequent. Ook inhoudelijk neem je mij als lezer mee in het leven van de bank. Ik dacht aan de betekenis van wezen, iets dat een leven heeft maar niet per se een mens is. Daarbij klopt jouw perspectief juist wel. Van begin tot einde leven we mee met de bank. Heel graag gelezen.