# 547 – De Barcelonees

Hoi Kruidnagel, mooi verhaald, hoewel ik in de eerste alinea moeite had om de ik-persoon te plaatsen. Ik vermoed omdat de ik-persoon zo laat in de alinea geplaatst wordt en de man op de bank en de wandelaar en de ik-persoon daar voor mijn gevoel ineens tegelijk zijn. Verder kreeg ik er Otis Redding vibes* bij, hoewel de titel weggeeft dat het zich in Barcelona afspeelt. Anyway ... graag gelezen.

*Sitting here resting my bones and this loneliness won't leave me alone. 2000 miles I roamed, just to make this dock my home.

Ha KC, ja, sitting on the dock of the bay,  zoiets. Thanks! En je wordt overspoeld door drie personages daar. Spanje vanwege het warme weer.

Boeiend.

De zin "De man houdt blijkbaar woord' vind ik wat ongelukkig (tegenstelling met observaties ervoor, en erna)

GG!

Schuurt daar de wat eenzijdige afhankelijke kijk van de ik? Ik overweeg 'En zoveel blijkt.'

Ola Kruidnagel,

Interessant verhaal. Het heeft wat moderne apostelvibes, beetje Jezus-achtig personage. Niet vervelend, het heeft inderdaad ook wat Otis Redding Vibes en daarin erg geslaagd. Ik snap nog niet helemaal wat de vraag was die hp wilde stellen en hoe die dan beantwoord werd. Verder graag gelezen

Hallo Kruidnagel,
Mooi beeld van het zand dat tussen zijn baard waait. Een fluitende wandelaar die zijn hond terugroept: herkenbaar en mooie toevoeging om iemand die setting in te trekken. 
Wat mij betreft kan de herhaling van opnieuw park aan zee weg, zodat andere zaken meer ruimte krijgen. De handeling van het aannemen van de reep chocolade laat je weg, terwijl juist in het aannemen, hoe de man het doet, veel kan zeggen over de man. Bij de laatste zin zou ik het woord soms weglaten. 

Dag Kruidnagel,
Ik weet het niet. Een bankheilige die me om eten en drinken vraagt, lijkt mij niet zo betrouwbaar. Simeon kon zonder ;-).
Maar misschien is dat de bedoeling? Het beschrijven van een hype? 
Als de zon daalt, kijkt de man ernaar, [..] Hier bleef ik even hangen. Waar kijkt hij naar, vroeg ik me af.
De man houdt blijkbaar woord. Dat voelde bij mij ook niet lekker. De man houdt woord. Hij blijft er zitten. Blijkbaar is overbodig.

Ola Sonnema, todo bien y que tal? Die man was gewoon rusteloos en wist misschien ook niet wat hij wilde vragen: als hij een roker was, vast en zeker een sigaretje en als hij een goeroe of vertrouweling zocht: wat is het doel van mijn leven of huwelijk of zo. Maar die bankman had veel charisma en dat deed het hem voor zo'n zwerfmoment.

Hai Emmy, dank je. Ik denk erover na.

Ha Angus, ik zag in het Catharijneconvent het zelfportret van Carel Willink als Simeon de Styliet en heb dit verhaal erg sterk gebaseerd op zijn (Simeons) bio, goed gezien. Hij kreeg hapjes en drankjes van zijn  fans, toch? Maar of hij daarom vroeg - enige suggestie was er vast wel.

Zo, tikjes bijgewerkt, dank voor de tips!

Mooi verstild beeld in een park aan zee. Genoten van dat beeld. Het taalgebruik en het beeld zeggen twee verschillende dingen, omdat het taalgebruik nogal niet poëtisch is. Nu spreekt het beeld dus de vorm tegen. Dus ik heb het gevoel als lezer van een dubbele boodschap. Dat is op zich interessant.