Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#546 Gevonden

22 februari 2025 - 11:01

 

Het eerste wat ik voel is hard plastic tegen mijn mondhoek. Het doet pijn, ik wil het daar weg hebben, maar mijn hand weigert dienst. Waar is mijn hand eigenlijk?
Mijn oogleden lijken wel aan elkaar vastgeplakt. Met een immense krachtsinspanning scheur ik ze van elkaar los. Een witte vlakte strekt zich uit voor mijn ogen. Nee, boven mijn ogen. Tijdenlang staar ik naar het eindeloze, witte vlak. Wacht eens, ik wilde iets, ik was iets aan het doen, maar wat?
Mijn hand! Ik zocht mijn hand. Ik beweeg mijn ogen naar rechts, waar een soort van toren staat. De toren piept, een regelmatig, helder geluid. Hebben ze me gevonden?
Aan mijn andere kant hoor ik een dof, langgerekt geluid, alsof er in de verte golven op een strand aanspoelen en zich weer terugtrekken.
Een zeurende pijn in mijn mondhoek. Daar zit iets wat er niet hoort te zijn.
Waar is Mariska? In deze kamer, waar ik nog nooit geweest ben, is geen mens te bekennen. Hebben ze me ontvoerd terwijl ik ziek van de koorts op de bank lag? Ik was laat met betalen, maar toch zeker niet zo laat?
Het gepiep wordt steeds sneller en doordringender. Als een alarm. Ik moet dat geluid stoppen, maar heb geen idee waar het vandaan komt of waar het op reageert.
Waar is mijn hand? Ik voel mijn keel, maar het is alsof die niet van mij is, alsof er iets in vastgezet is om me stil te houden.


Voetstappen, zie je wel, het is een alarm. Maar wat heb ik verkeerd gedaan? Een man – of is het een vrouw? – in een wit pak kijkt op me neer, mond en neus verborgen achter een witte kap en de ogen achter een plastic vuurwerkbril. Onherkenbaar. Noodzaak maakt dat ik mijn hand vind en deze schiet op de anonieme persoon af en grijpt naar een gehandschoende hand, maar die is te ver weg. Het is te laat, ik zal Mariska nooit meer zien. Had ik nou maar op tijd betaald.
‘Meneer Roberts, u bent op de Intensive Care.’  

 

Lid sinds

7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2025 - 17:05

Hoi Dreaming,

Goed beschreven, technisch hoogstandje vind ik. Ik moet alleen goed zoeken naar de historische gebeurtenis en context, die mis ik wel een beetje.  Misschien kan je me een beetje helpen? Desalniettemin graag gelezen!

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2025 - 17:45

Ha Dreaming,
Mooi beschreven! Het roept nog wel veel vragen op: Wat is er precies gebeurd, wat zit er in de mondhoek? Ik heb nog iets meer context nodig denk ik om het verhaal goed te kunnen plaatsen. 

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2025 - 20:43

Ha Dreaming, dit verhaal is zeker "dreaming". Het begin vond ik erg spannend, en ervoer ik het mee met de hoofdpersoon. Het tweede stuk en de conclusie haalden me eigenlijk uit het verhaal. Want: hij is vastgezet, en in zijn keel zit iets om hem op zijn plaats te houden, komt dat overeen met de intensive care? Dus het einde mag van mij iets helderder, maar zeker graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
23 februari 2025 - 0:03

Intensive care met beademing lijkt me. De beklemming is goed beschreven, maar ik mis een verhaal of op zijn minst een houvast, die me helpen alle vragen waarmee ik nu zit enigszins te beantwoorden. Meneer Roberts? Mariska? Wat mis ik? 

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2025 - 20:49

Bedankt voor jullie reacties.

Het gaat inderdaad om de intensive care met beademing. Dat in zijn mondhoek is de beademingsslang die daar vastzit en het geluid dat de hoofdpersoon met golven associeert is het geluid van de beademing. Fijn om die andere invalshoeken te lezen. Ik was bang dat het meteen duidelijk zou zijn waar het om zou gaan, maar dat is dus helemaal niet zo.

De 'historische' gebeurtenis is de corona-pandemie. Vandaar de ingepakte verpleger. 

Iets meer uitleg/context had wel gemogen als ik jullie zo lees. 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
24 februari 2025 - 21:34

Ik dacht al die richting op -Corona-, maar juist door het expliciet noemen van meneer Roberts en Mariska raakte in de war.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 februari 2025 - 7:57

Mooi verteld en knap vanuit de verwarring en waarneming.

De betaalstress stuurt me een bepaalde kant op als lezer, een kant die dood lijkt te lopen. Het geweer van Tsjechov, heet zoiets, geloof ik.

Graag gelezen!

Lid sinds

6 dagen 1 uur

Rol

  • Gewone gebruiker
27 februari 2025 - 14:04

 

Mooi geschreven met goede details, maar het voelt niet als historische fictie. Uit de opmerkingen heb ik opgemaakt dat het zich afspeelt tijdens de covidpandemie.

Sowieso is het altijd de vraag waar historische fictie ‘stopt’. Persoonlijk beschouw ik iets van een paar jaar terug niet meteen als historische fictie, maar daar zijn geen strikte regels over.

Maar los van het historische, is het wel een pakkende tekst!