Lid sinds

7 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#543 De boerderijkabouter

28 januari 2025 - 19:57

Een stormachtige oostenwind gierde om de boerderij. Nachtvorst gaf de winterharde moestuinplanten een bijna witte jas. De kale takken van de bomen zwiepten heen en weer. Langzaam kroop de goudgele ochtendzon omhoog.
De storm maakte de vijfjarige Luta vroeg wakker. Ze trok haar trui en broek aan. Haar ouders sliepen nog. Met haar jas aan en sjaal om stapte ze met laarzen aan naar buiten. De wind geselde haar gezicht. Over het klinkerpad liep ze naar de moestuin.

Ze liep tussen licht bevroren planten door. Tussen de spruitjes zag ze de kleine oude kabouter in sjofele kleren liggen. Hij lag te rillen van de kou. 
Luta vroeg: ‘Wie ben jij?’
‘Ik heet Nils en mijn been doet pijn.’ 
‘Kun je lopen?’
Nils kwam met een pijnlijk gezicht overeind maar kon niet op zijn rechterbeen staan.
Luta helpt hem overeind en samen liepen ze voorzichtig naar de stal. Binnen gingen ze op een strobaal zitten. 
‘Wat deed je in onze tuin?’
‘Ik zocht mijn afgewaaide rode muts.’
‘Die heb ik niet gezien. Zal ik hem voor je zoeken?’
‘Doe maar.’
Luta deed haar sjaal stevig om voor ze de ijzig koude wind trotseerde. Tussen de rijen boerenkool zag ze de muts onder een van de planten liggen. Ze raapte hem op en zette hem op haar lange blonde haren. Hij paste perfect.

De wind ging met haar mee de stal binnen. Nils huiverde en zei met luide stem: ‘Ik wil mijn muts.’
Geschrokken keek ze naar zijn verweerde gezicht.
Hij zei nu dwingend: ‘Geef mijn muts terug!’
‘Waarom? Ik vind hem mooi.’
‘Ik heb mijn muts nodig. Ik krijg elke ochtend een kom pap van jullie.’
Luta riep boos: ‘Maar die is voor de poes!’
De kabouter lachte haar uit. 
‘Kijk eens goed naar Jotan.’ 
Ze keek naar het grote werkpaard, maar zag niets bijzonders.

Nils zei op bittere toon: ‘Al jaren help ik hier. Jotan is mijn lievelingspaard. Ik maak elke dag zijn hengstenvlecht. Een boerderijkabouter moet verhuizen als hij zijn muts kwijt is. Ik kan dan niet meer voor Jotan en de boerderij zorgen.’
Luta keek verbijsterd naar de kabouter. Ze nam de rode muts van haar hoofd. Gaf hem aan Nils.
Ze liep richting de staldeur, keek om en zei: ‘Ik breng je straks een kommetje pap.’
 

 

 

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 januari 2025 - 20:16

Hoi Job, ik weet niet zo goed of ik Nils nou wel of niet een sympathieke kabouter vind. Het zet me in ieder geval aan tot denken, leuk! De gure weersomstandigheden vind ik mooi omschreven. Graag gelezen.

Tussen de rijen boerenkool zag de muts onder een van de planten liggen. --> volgens mij mist hier nog 'ze'.

Ik weet niet of ik meega in dat Luta de kabouter ondersteunt. De meeste 5-jarigen zijn toch snel 1.20. Dat is dan wel een hele grote kabouter. Ik zou eerder verwachten dat ze hem oppakt/draagt.

 

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 januari 2025 - 20:50

Met plezier gelezen, Job.
Dit lijkt me dan weer niet autobiografisch ;-) En hoe lekker is dat wel niet? Lekker losgaan.

Een boerderijkabouter moet verhuizen als hij zijn muts kwijt is. En zo is het. Als jij dat als schrijver zegt, is het zo!
En Nils lijkt me inderdaad niet de meest sympathieke kabouter. Gelukkig maar. (Wel een toegewijde en harde werker). 
Overigens wel eens met King Charles. Dat ondersteunen? Misschien gewoon helpen?

Lid sinds

7 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
29 januari 2025 - 8:56

KingCharles bedankt voor je positieve feedback en opmerkzaamheid. 

Angus bedankt voor de positieve feedback. Jou suggestie overgenomen en ondersteunen verandert in helpen.

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2025 - 16:12

Ha Job,
Graag gelezen! Nog een paar kleine tips:
In de eerste alinea komt vaak exact dezelfde zinsstructuur voor. Je zou nog kunnen overwegen daar wat te varieren of te schrappen. (De nachtvorst, de kale takken de goudgele ochtendzon.)

Bij de zin over de laarsen: ‘Stapte ze haar laarzen in en ging naar buiten.’
Er is een kleine tijdswissel bij: hij kwam overeind, luta helpt hem. Je zou ook kunnen overwegen haar hem overeind te helpen. (Ze hielp hem overeind.)
 

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 februari 2025 - 22:58

dag Job

Dank voor je verhaal. Het is fantasierijk en zeker ook met een fijne, verfrissende invalshoek.

Wat ik een beetje vreemd vind in het verhaal is dat het hulpvaardige meisje weigert de muts terug te geven, maar wellicht komt dat door de norse kabouter. Ik verwachtte ook enigszins dat ze zouden gaan discussiëren, maar dan komt je twist met het paard. Dat vind ik persoonlijk een wat vreemde twist, maar als schrijver kies je natuurlijk zelf welke wending het verhaal krijgt.

Graag gelezen. 

Johanna

 

 

   

Lid sinds

7 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
2 februari 2025 - 8:51

Johanna bedankt voor je feedback. Het verhaal is gebaseerd op de Noorse Nisse, een norse kabouter die ongevraagd helpt op de boerderij en daarvoor als beloning een kom pap verlangt. Hij heeft een voorliefde voor het verzorgen van paarden. 

Lid sinds

11 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2025 - 10:35

Leuk, fantasierijk verhaal. 

En verder: De afmetingen van de kabouter ten opzichte van het meisje vond ik ook wat onwaarschijnlijk. Ik zou ook verwachten dat ze het kleine wezentje op haar hand neemt.  De muts zal ook of veel te groot voor de kabouter zijn, of veel te klein voor het meisje. Kinderen hebben grote hoofden! En ik vroeg me af: Kende ze de kabouter al? Ze lijkt helemaal niet verbaasd als ze hem vindt. 

Maar ondanks deze details heel graag gelezen!

Lid sinds

7 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
2 februari 2025 - 15:31

Lia, bedankt voor je positieve feedback. Een Noorse boerderijkabouter wordt omschreven als niet groter dan een kind. De kabouter kan dus zeker de grootte van een vijfjarige hebben. Een Nisse kan zich voor korte tijd veranderen in een dier, doorgaans een kat. Lotta kende de kat wel, maar de kabouter niet. Wist ook niet dat boerderijkabouters meesters waren in het vlechten van paardenmanen.