# 543 – Strijk en zet

Mijn bod: een kleine vierhonderd woorden. Eenmaal, andermaal?

Wat een prachtig verhaal, Kruidnagel. Boeiende dialogen waaarin het karakter van je personages duidelijk vorm krijgt. Spannend opgebouwd: pas heel laat - toen de wimpel en mast erbij kwamen - werd me duidelijk om welk voorwerp het ging. En sterk dat contrast tussen kleine en grote zorgen. Mooie zin ook: "Terwijl ik haar streel met de bout op stand één verzucht ze genietend".

Haha, ik koos voor nog minder, 250 dit keer.

Wat voor mij in het begin niet helemaal lekker las, was het beginstukje: Je kijkt omhoog en ziet de gaten, maar zij ligt half op de grond. Om dat te zien, kijk je dan eerder omlaag, toch? Of interpreteer ik het verkeerd?

Het duurde toch wel even voordat ik doorhad dat het gesprek met de vlag was. Ik dacht eerder aan een zeurende echtgeno(o)t(e). Glimlachen toen ik erachter kwam dat het de vlag was. Goed gevonden, graag gelezen.

Ha Aagje, dank je! De mooie zin heb ik nog even aangepast om nog wat meer diepte te geven aan het werkwoord 'strijken'.

Ha Koning Karel, dank je (ben je trouwens een man of een vrouw met uitzicht op een mooi meer? Edit: o, nu zie ik het in je bio ;-))!

Wel handig, die vrijheid in omvang van een verhaal deze week.

(Te) impliciet is dat de hp haar al zag liggen vanuit zijn huiskamer. Of dat ze gaat praten en hij vervolgens kijkt waarom ze niet meer aan de muur hangt.

Dag Kruidnagel, 

Heel mooi! Misschien - dat is mijn twijfel - werk je iets teveel toe naar de clou (althans het lijkt daarop). Die overigens volledig in het verhaal past. Maar daar twijfel ik dan ook weer over, want het kan denk ik niet anders. Heel mooi opgebouwd en volstrekt in lijn met de (mag ik dat zo noemen?) beschouwingen in de laatste alinea. Kan het even niet beter verwoorden. De diepere laag, die ik voel of meen te voelen. Perfect. Vergeet dat gelul over die clou maar,
Dus, in ieder geval, met het hoogste genot gelezen.

Maar....
Toch vind ik je toch vooral feestelijk, Twee keer toch?
om er in een adem vrolijk aan toe te voegen: In één adem?
houtopslag eindelijk hadden verankerd aan de grond In de grond?
Dat dan weer wel :-)

Details die niets afdoen aan het leesplezier voor mij en het respect en bewondering voor deze magistrale zin: Terwijl ik al haar historische rimpels denkbeeldig gladstrijk met de bout op stand één.
Het is - in mijn optiek- één groot actueel thema dat jij hier in een kort verhaal buitengewoon mooi verwoordt.

Dank je voor het leesplezier!

Ha Angus, 

Heel verrassend en erg genieten hoe enorm lovend je bent over mijn verhaal! Die foutjes heb ik net snel gefikst, thanks. 

Ha Kruidnagel,
Een leuk item waar het gesprek mee aangegaan wordt! 
Ik heb een aantal (hopelijk opbouwende ;-) wenken:
Ik heb vaak wat moeite met het woord meesmuilt (is een smaakkwestie).

Zegt de ik persoon: ‘Dat is geen leuke grap?’ Want nu wordt de suggestie gewekt dat de vlag dit zegt door de plaatsing van de aanhalingstekens. Wanneer de ik persoon dit zegt kan de eerste aanhalingsteken voor dat weg en ook die bij het woord feesten. 

Sowieso kan weg bij de stoelen.
Ik zou daar ook het woord hadden vervangen door hebben om consequent te zijn met de tijd waarin dit verhaal geschreven is. (En ook iets als: voorheen woei deze bij het eerste zuchtje wind al om. )
Ik zou toscaans voor de leesbaarheid bij de Jasmijn weghalen omdat voor veel lezers het specifieke uiterlijk van deze struik onbekend zal zijn en zo voor een stokken bij het lezen kan zorgen. 

De zin over de boeren na de miljoenenschade zou ik omruilen met de zin over het racisme. Ook dit is een gevoelskwestie maar omdat de onverwachte storm de boeren ook in zak en as kunnen laten zitten door mislukte oogsten staat het dan meer op zichzelf. Ook zou ik bij het gedeelte over Amalia kiezen voor het benoemen. Iets als Amalia is ook bij de herdenking aanwezig. Is er ook bij klinkt gevoelsmatig wat joviaal in die setting. Doordat je dan weer naar de vlag overschakeld ligt het risico op de loer dat er verwarring kan zijn in wiens rimpels er worden gladgestreken. De (waarschijnlijk nog volledig afwezige ;-) rimpels van Amalia of die van de vlag.) 

Zo ontstaat er een soeperler leeservaring. 
Toch zeker ook met plezier gelezen! 


 

Hoewel je haar goed verzorgt, verdien je na dit verhaal wel een nieuwe vlag. Met veel plezier gelezen.

Ha Emmy, dank voor je reactie! Ik zal er eens naar kijken.

Ha Job, ja, dat wit krijg je nooit meer mooi wit. Misschien nog leuk voor de voetbal.

@Emmy:

1). De vlag praat, dus zoals het er staat.
2). Ja, 'vroeger' wilde ik er inderdaad nog bij zetten, goed gezien. De vervoegingen wijzen verder op een handeling in het verleden.
3). De boeren staan erin omdat ze de vlag hebben mishandeld.
4). Amalia is in zekere zin de vlag, dus daarom staat ze juist daar.

@kruidnagel ah! Dank voor de aanvulling, die genuanceerde verbanden had ik gemist! 

Wat ik mij nog afvroeg, Kruidnagel. Is de keuze voor het gladstrijken met de bout op stand één, een bewuste? Ik denk van wel. Ik hoef ook geen uitleg ;-).  (Dat is uiteraard wel jouw keuze, om dat al dan niet te doen. Maar een bevestiging of ontkenning volstaat :-). Ik ben wel benieuwd.

Ja

De liefde en aandacht en kennis van zaken en het geduld.

Top! Fraai detail! Ik las er inderdaad de liefde en aandacht in, voor het pure.

Leuk verhaal, graag gelezen. 

Dank je, Laura.

Hoi Kruidnagel,

Graag gelezen! Het verhaal leidde mij er vloeiend doorheen. Ondanks dat ik net zoals eerdere comments geen fan ben van "meesmuilt", was ik wel fan van de eerste zin. Die maakt meteen nieuwsgierig. Daarna ging het er vlot doorheen. Vooral het stuk met het commentaar op het journaal vond ik mooi ("Racisme lijkt ietsjes afgenomen." -> altijd fijn :) ). Dus graag gelezen.

Oh, nog één zeurtje: Moet "Daar zal ze staan" niet "daar zal ze liggen" zijn?

Zeer goed geschreven. Echter wat slapjes qua verloop ( en ik durf dat zeggen omdat het relatief is op je ander werk) / toch nog steeds erg graag gelezen (tip neem van de darlings (bv auswitch) en verwerk dat (nog sterker)

nm

gg!

Ha Karel, dank voor het lezen en je mooie comment! Zelf herenig ik haar altijd met de stok door haar eromheen te wikkelen. Dan staan ze daar samen. Strikt feitelijk hangt ze aan de haak en het touw en ja, kleeft ze zo'n beetje aan de stok dankzij het strakke wikkelen. Ik kies staan omdat ze door het verenigen deel is geworden van een geheel dat staat.

Ha Tony, thanks! Het eind is half een verlegenheidsoplossing, bedoel je dat? Diepgang krijgt het meer door verbinding met: 1. Waarom die dag vlaggen? 2. Waarom die nacht laten hangen? 3. Welke andere zorgen? Misschien bedoelt Angus dat wel met zijn opmerking dat hij de clou al snel voelt aankomen.

Fijn verhaal! 

Op het eind was ik even in verwarring, door de opmerking van de vlag: ''Ja, dat begrijp ik....''als antwoord  op je eerder gestelde opmerking: we hadden andere zorgen.  Zoals ik het las leek het een opmerking na alles wat je op tv zag. Misschien beter als je Daarna leg ik haar op de strijkplank  op een nieuwe regel laat beginnen. 

Maar zeker graag gelezen want als geheel vind ik het heel leuk en origineel!

Ha Lia, ja, dat antwoord komt laat, dat vind ik wel leuk. Het is zelfs het antwoord op: "Begrijp je dat?"

En Amalia ligt ook een beetje op de strijkplank, dat is wel grappig.

Dank voor je compliment!

Dag Kruidnagel

Originele invalshoek waaruit een mooi verhaal uit ontstaat, hier en daar met oog voor detail (e natte touwtjes bv.) en dat maakt de tekst nog sterker.

Knap.

Johanna

Ha Johanna, leuk om weer eens mee te doen aan een opdracht van jou. Deze week leerde ik daardoor ook: sprekende spullen hoeven niet per se 'levende' spullen te zijn – bv. de storm Angus. Thanks!