#543 De boodschap

Hoi Emmy, onheilspellend en mysterieus! Mooi! Ik ben nieuwsgierig geworden naar het hoe en waarom ze daar zitten.

Het is mij niet duidelijk wat het voorwerp moet zijn. Is dat Fanny of de duif? Als het de duif is, dan mis ik het gesprek met het voorwerp zelf. Het is een zeurtje dat verder geen afbreuk doet aan het verhaal, want ik heb het graag gelezen.

Emmy een mooi verhaal waarvan ik de achtergrond kan plaatsen. 

Ha KingCharles, dankjewel! De verduisterde ramen wijzen op de periode waarin het verhaal zich afspeeld: tijdens de tweede wereldoorlog toen er sprake van een verduisteringsplicht. Het is een onderduikverhaal. Er vond dan wel geen gesprek plaats met de duif, het diertje had volgens Fanny wel iets te zeggen. :-) 

Dank Job!

Pigeon jerky, wie weet smaakt het. Altijd is het weer onwerkelijk om je in te denken: onderduiker zijn, soms zelfs helemaal alleen, soms zelfs met onbekenden erbij zoals in dit verhaal. En dan ook nog stormweer. In de zin '...kenden we alleen zijn tred: lichtvoetig als dat van een meisje' verwijst 'dat' naar '[de] tred', en dat is dus 'die'.

Je vertelstijl is weer prettig terloops en onderhuids. Graag gelezen.

Dankje Kruidnagel, ook voor de wenk over het dat/die. Het is iets waar ik vaak mee worstel. 
Duif schijnt niet eens zo slecht te smaken en in geval van nood... (Maar dan moet er wel een oven voorhanden zijn, of dát het geval was?) Ik las ooit een zeer fascinerend verslag van een blinde Oostenrijker, Ludwig Cohn, die vanuit Wenen naar Rotterdam gevlucht was. (Ein Weg zum Glück in 1957 verschenen bij Uitgeverij Van Witsen)
Wonder boven wonder had hij ook de bommenregen van Rotterdam overleefd (Het huis waar hij met andere joden woonde was een van de weinige in de straat dat nog stond.) Bij gebrek aan voedsel en het doordringende hongerhuilen van zijn zoontje had hij ten einde raad van vogelzaad koeken gebakken. Hoewel het niet slecht smaakte gaf het daarna een hoop problemen. Het arme kind had zulke hevige buikkrampen, allen waren ze doodziek. Cohn overleefde de gruwelen van de oorlog. 

Mooi, Emmy. Het brood in jouw verhaal transporteerde mij naar wat mijn vader vertelde in mijn kinderjaren en nog lang nadien. Ik was nog niet geboren toen hij in WOII een tijdlang krijgsgevangene was en moest werken in een fabriek in Duitsland. De arbeiders kregen 's morgens een homp brood. De meesten verorberden het snel om de knagende honger te stillen maar mijn vader brak kleine stukjes van het brood die hij af en toe opat. Zo had hij het gevoel dat hij voor de hele dag eten had. Als hij later thuis voor zijn kleinste kinderen een stukje vlees sneed, deed hij dat in piepkleine stukjes.

Hallo Gi, dank! Jouw vader is een verstandig man geweest. Die tijd heeft nog jaren later zulke sporen achtergelaten, zoals bij jouw vader, alles kleinsnijden. Niets weggooien, alles bewaren voor je weet maar nooit. Dank voor het delen van jouw herinnering. 

Sterk verhaal, Emmy.
Naar mijn idee heb je de sfeer, de gedwongen relatie tussen de twee onderduikers, mooi beschreven.
Ik waande me vijf jaar, bang voor mijn boze ouders, wanneer ik toch naar beneden was gekomen. Mooie vergelijking, waarmee het gevoel van HP voor mij duidelijk wordt neergezet.

Dank Angus!

Mooi verhaal, ik twijfelde of het een onderduikersverhaal was, tot ik de reacties las. Maar, mooi geschreven. Graag gelezen.

Hoi Emmy. Een mooi verhaal, waar nieuwsgierigheid en een drang naar veiligheid met elkaar strijden :). Het stuk van "Fanny Mogendorf" tot "een meisje" zag ik niet zo goed voor me. Ik kan het niet helemaal duiden waarom. Nu ik het heb herlezen met het beeld dat alle ramen zijn afgeplakt, het overdag is en ze een knal horen en zich nieuwsgierig afvragen wat dat was (maar vanwege gevaar zich eigenlijk niet buiten mogen begeven), kan ik het verhaal beter duiden. Dus uiteindelijk (met een beetje hulp van de comments :p), graag gelezen!

Mooi verhaal, Emmy. Sterke beginzin en ook verder boeiend en dreigend. Moest even denken over de zwartgeverfde krantkaternen en begreep dat het een onderduikverhaal is. Graag gelezen.

Mooi verhaal, qua inhoud en schrijfstijl. Graag gelezen dus. 

Ook ik begreep niet meteen dat het om onderduikers ging. Ik  werd op het verkeerde been gezet  door het woord krantenkaternen. (Voor mij  een vrij modern begrip). Misschien is het duidelijker als je zegt een zwartgeverfde oude krant, of zo...??

Hallo allen, dankjewel voor alle nuttige feedback. Ik reageer even kort en excuus voor alle verhalen die ik nog niet heb kunnen voorzien van mijn feedback.Ik heb morgen een operatie (dotteren o.a ivm het ingewikkeld vena cava superiorsyndroom dat ik kreeg door de leads van mijn pacemaker) Hoop binnenkort weer fit genoeg te zijn om me weer in alle verhalen onder te dompelen, maar dan weten jullie waarom ik de komende tijd misschien wat minder actief kan zijn op het forum. 

Lia over katernen, die zijn er al sinds de papyrustijd 😊 

ik had associatie met een modern blad, maar het verbaast me niet dat het een oud begrip is;  daarom schreef ik er al bij "voor mij" ;)  

Sterkte rond je operatie, en alvast een goed herstel! 

dag Emmy

Late reactie omdat ik je tekst enkele keren hebt gelezen, even moest laten bezinken, maar het is echt wel knap, een pareltje van een verhaal.

Je schrijft vlot en ondanks de beperkte setting bouw je in het verhaal de nodige en juiste spanning op.

Echt goed gedaan, dank voor je bijdrage.

Johanna

Dankje Johanna! Dat doet me goed te horen!