#541 - De verdelger - herschreven
Mijn woorden waren: Frommelen, Hobbelen, Verfomfaaien, Negeren en Vernietigen. Toen ik die had, ben ik gewoon meteen gaan schrijven, want ik had zin om daarmee iets te maken.
‘Ik zal het moeten vernietigen,’ zei de verdelger. Hij had de deur naar de kelder geopend. Met zijn handen in zijn zij keek hij langs het houten trapje. Daar, in de donkere diepte, kriebelde een donkere massa.
‘Kan ik het niet gewoon negeren?’ vroeg Marie met een piepstem. ‘Ik bedoel, ze zijn nog nooit omhoog gekomen naar de begane grond.’
‘U heeft ons gebeld.’ De verdelger wreef geïrriteerd onder zijn neus. ‘Dan betaalt u sowieso voorrijkosten. Daarnaast, deze dingen blijven nooit in de kelder. Uiteindelijk nemen ze het hele huis, uw hele wezen, en de hele buurt over.' Hij keek haar streng aan. 'Er zijn ook overheidsregels hiervoor.’
‘En die zijn?’ vroeg Marie aarzelend.
De ijskoude stank uit de kelder maakte dat ze haar ochtendjas strakker om zich heen trok. Ze werd zich ervan bewust dat het middag was, dat ze nog niet had gegeten, en dat ze hier naast de verdelger zo onaangekleed stond.
‘Vernietigen,’ zei de verdelger.
Hij zette zijn duim en middelvinger in zijn mond en floot. Achter hem kwam een dik, in wollen dekens gehuld wezen binnen hobbelen. Waar het niet bedekt was met dekens, was het bedekt met lichtbruin pluis. Het deed Marie denken aan een uit de kluiten gegroeide huiscavia.
Tussen de poten geklemd droeg het een enorme slurf, die helemaal tot aan een groene bus buiten reikte. Onder het uitrekken schudde de bus heen-en-weer. Op de zijkant van de bus en op de slurf gloeiden nucleaire tekens.
Marie frommelde aan het ceintuur van de badjas. ‘Het is een zware tijd geweest.’
De laatste tijd was ze zo moe dat ze nauwelijks nog de moeite nam om zich aan te kleden. Haar bed lag er continue verfomfaaid bij. Ze schopte al die dingen wel de kelder in, waar ze vervolgens keurig bleven, maar ze begon te twijfelen of dat slechts schone schijn was. Misschien was het wel goed dat ze had gebeld.
‘Yup,’ zei de man. ‘Zo nemen die dingen toe. Het enige wat je kan doen dan is de lei schoonvegen.’
Het wezen trok de slurf naar het keldergat en richtte de diepte in. Een zoemend geluid zwol aan, terwijl de nucleaire tekens op de slurf feller begonnen te gloeien. Uit de opening schoot opeens een felle lichtstraal, die langs de keldertrap recht de zwarte massa in sneed.
Een woedend gekrijs steeg op. Zwarte bolletjes maakten zich los uit de massa, groeiden kleine voetjes en probeerden weg te rennen van het probleem. Andere bolletjes groeiden enorme handen, die het dikke wezen met een opgeheven vingertje terecht probeerden te wijzen. Het was tevergeefs. Het licht sneed door alles heen. Schreeuwend en tierend losten de monstertjes op tot zwakke rookwolkjes.
Marie haalde diep adem, zoals ze zo lang al niet meer had gedaan. Een frisse lentelucht vulde haar neusgaten. Ze rekte zich uit. ‘Ik denk dat ik maar eens lekker ga douchen en dan een jurk aan ga doen.’
De verdelger glimlachte hartelijk. ‘Dat lijkt me een goed idee.’
Grappig verhaal, Karel. De…
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
Grappig verhaal, Karel. De lezer heeft er het raden naar wat die beestjes wel mogen zijn die 'nucleair' moeten verwijderd worden. Prachtige wending als slot. Eén zeurtje: het is DE badjas.
Hoi Gi! Dank voor je…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Hoi Gi! Dank voor je commentaar. Zeurtje aangepast! (oeps :D).
Ha Karel, Boeiende invulling…
Lid sinds
14 jaarRol
Ha Karel,
Boeiende invulling van de opdracht. Mooi dit: Ze werd zich ervan bewust dat het middag was, dat ze nog niet had gegeten, en dat ze hier naast de verdelger zo onaangekleed stond.
Die dingen hadden wat mij betreft nog iets concreter gemogen. Waardoor vormden ze een gevaar?
De verdelger laat een wezen het vieze werk opknappen, ook dat roept bij mij vragen op. Wat is dat voor wezen (behalve dat hij dik is)?
Dag Karel. Met plezier…
Lid sinds
12 jaar 9 maandenRol
Dag Karel.
Met plezier gelezen. Prettig en sfeervol geschreven surrealistisch verhaal dat toch iets van geloofwaardigheid heeft. Een soort Stephen King vertelling met een laagje humor. De verdelger vind ik evenals Marie mooi neergezet.
Ik vul mijn reactie nog aan.
‘En die zijn?’ vroeg Marie aarzelend.
De ijskoude stank uit de kelder maakte dat ze haar ochtendjas strakker om zich heen trok. Ze werd zich ervan bewust dat het middag was, dat ze nog niet had gegeten, en dat ze hier naast de verdelger zo onaangekleed stond.
‘Vernietigen,’ zei de verdelger.
Daar geniet ik dus van. De vraag, de beschrijving die volgt met een blik op de beleving van Marie en daarna die koele reactie van de verdelger. Want zo gaat dat bij vaklui. Lekker nuchter.
Wat een boeiend verhaal,…
Lid sinds
10 maanden 2 wekenRol
Wat een boeiend verhaal, heel graag gelezen!
Heel bijzonder dat het surrealistisch, maar toch zeer geloofwaardig is. Ik vind het ook een mooi beeld, dat Marie beseft wat een rommel het is en dat ze zichzelf een beetje heeft verwaarloosd. En er eigenlijk ook nog een beetje aan vast wil houden, maar toch ook niet. En dat het weer lichter wordt als de klus geklaard is. Lijkt allemaal heel psychologisch, heel knap neergezet.
Hoi Karel, Wat een…
Lid sinds
6 maanden 2 wekenRol
Hoi Karel,
Wat een kleurrijk verhaal. Knap om een afgerond geheel neer te zetten. De sfeer is goed omschreven en het leest lekker weg. Eigenlijk geen opmerkingen, gewoon graag gelezen!
@Emmy Dank voor je concrete…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
@Emmy Dank voor je concrete feedback! Ik ga er nog even op puzzelen hoe ik het concreter kan maken, maar goed punt. Dank je!
@ Angus Ook jij dank voor je concrete feedback! Altijd fijn om te weten wat goed werkt. Ik ga nog kijken of ik dat stuk nog strakker kan krijgen met de feedback van Emmy.
@ Laura Dank je voor je feedback :)! Fijn dat het toch geloofwaardig overkomt ergens.
@ Sonnema Ook jij bedankt voor het lezen en commentaar geven! :)!
Hoi Karel, ik heb je verhaal…
Lid sinds
5 jaar 10 maandenRol
Hoi Karel, ik heb je verhaal ook met veel plezier gelezen. Je hebt de situatie mooi beschreven.
Tekstueel een paar zeurtjes.
‘Kan ik het gewoon niet negeren?’ --> hier struikelde ik over. In deze volgorde leest het als je het niet wilt negeren, terwijl je naar mijn idee bedoelt dat je het wel wil negeren. De zin moet dan zijn: ‘Kan ik het niet gewoon negeren?’
‘Dan wordt het wel voorrijkosten. ---> grammaticaal klopt deze zin niet. Misschien: U betaalt in ieder geval voorrijkosten.
uw hele wezen, en de hele buurt over. ---> in een opsomming komt geen komma voor een "en"
... die helemaal terug reikte tot de groene bus buiten. ---> op zich niets mis meer, maar mooier vind ik persoonlijk: ... die helemaal tot aan de groene bus buiten reikte.
Op de zijkant van de bus, en op de slurf, gloeiden nucleaire tekens. --> Waarom de komma's? Vlotter leest het zonder. Op de zijkant van de bus en op de slurf gloeiden nucleaire tekens.
Het dikke wezen richtte de slurf op de kelder. Uit de opening van de slurf kwam een felle lichtstraal. ---> "van de slurf" in de tweede zin kun je weglaten. Het is duidelijk dat het om de slurf gaat.
@ Fief Dank voor je…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
@ Fief Dank voor je uitgebreide feedback! Super! Ik heb het allemaal verwerkt, behalve de komma's. Ik heb sommige er voor de leespauzes in staan. Dat is volgens mij een beetje een eeuwige discussie over de komma's wel of niet voor een "en" :). Ik probeer wel te matigen overigens.
@ Emmy En ik heb nog…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
@ Emmy En ik heb nog concreet aangepast de details van de monstertjes en het wezen. Hopelijk is het zo wat visueler.
Prachtige scène, met…
Lid sinds
18 jaar 5 maandenRol
Prachtige scène, met surrealistische elementen die mooi contrasteren met de nuchtere bestrijder en ook het gehannes van Marie met hoe ze aangekleed is. Mijn kruipruimte wordt geïsoleerd en ik had fruitvliegjes, dus ik kon mij erg inleven.
@Odile Dank je voor de…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
@Odile Dank je voor de feedback :)! Leuk om te horen! Hopelijk zaten er naast fruitvliegjes verder geen monstertjes in het huis / de kruipruimte :d.