Schrijfopdracht #541 - De verdelger

Mijn woorden waren: Frommelen, Hobbelen, Verfomfaaien, Negeren en Vernietigen. Toen ik die had, ben ik gewoon meteen gaan schrijven, want ik had zin om daarmee iets te maken.

‘Ik zal het moeten vernietigen,’ zei de verdelger. Hij had de deur naar de kelder geopend. Met zijn handen in zijn zij keek hij langs het houten trapje. Daar, in de donkere diepte, kriebelde een donkere massa.

‘Kan ik het gewoon niet negeren?’ vroeg Marie met een piepstem. ‘Ik bedoel, ze zijn nog nooit omhoog gekomen naar de begane grond.’

‘U heeft ons gebeld.’ De verdelger wreef geïrriteerd onder zijn neus. ‘Dan wordt het wel voorrijkosten. Daarnaast, deze dingen blijven nooit in de kelder. Uiteindelijk nemen ze het hele huis, uw hele wezen, en de hele buurt over. Er zijn ook overheidsregels hiervoor.’

‘En die zijn?’ vroeg Marie aarzelend.

De ijskoude stank uit de kelder maakte dat ze haar ochtendjas strakker om zich heen trok. Ze werd zich ervan bewust dat het middag was, dat ze nog niet had gegeten, en dat ze hier naast de verdelger zo onaangekleed stond.

‘Vernietigen,’ zei de verdelger.

Achter hem kwam een dik, in wollen dekens gehuld wezen binnen hobbelen met een enorme slurf, die helemaal terug reikte tot de groene bus buiten. De bus schudde terwijl de slurf werd uitgerekt. Op de zijkant van de bus, en op de slurf, gloeiden nucleaire tekens.

Marie frommelde aan het ceintuur van de badjas. ‘Het is een zware tijd geweest.’

De laatste tijd was ze zo moe dat ze nauwelijks nog de moeite nam om zich aan te kleden. Haar bed lag er continue verfomfaaid bij. Ze schopte al die dingen wel de kelder in, waar ze vervolgens keurig bleven, maar ze begon te twijfelen of dat slechts schone schijn was. Misschien was het wel goed dat ze had gebeld.

‘Yup,’ zei de man. ‘Zo nemen die dingen toe. Het enige wat je kan doen dan is de lei schoonvegen.’

Het dikke wezen richtte de slurf op de kelder. Uit de opening van de slurf kwam een felle lichtstraal. Krijsend losten de zwarte monstertjes op tot rookwolkjes.

Marie haalde diep adem, zoals ze zo lang al niet meer had gedaan. Een frisse lentelucht vulde haar neusgaten. Ze rekte zich uit. ‘Ik denk dat ik maar eens lekker ga douchen en dan een jurk aan ga doen.’

De verdelger glimlachte hartelijk. ‘Dat lijkt me een goed idee.’