Lid sinds

9 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker

#538 Alles wat was

25 december 2024 - 12:00

In de verte hoor ik de scheepshoorn, het geluid van mijn tweede thuis. Jarenlang huurde ik hier een huisje om te kunnen schrijven. Thuis vond ik nooit de rust, telkens was mijn aandacht nodig. ‘Mama waar liggen mijn schoenen? Mama, is mijn sportkleding gewassen? Mama, wil je zus, wil je zo?’  

Er trekt een rilling door mijn lijf, ik trek mijn sjaal wat strakker om me heen. Nooit stond ik stil bij wat was. Als kind verlangde ik naar volwassenheid, als getrouwde vrouw verlangde ik naar het moederschap en toen ik moeder werd verlangde ik naar rust. Nu zijn de kinderen het huis uit, heeft mijn man me verlaten en spoken de woorden van de arts door mijn hoofd: ‘Tussen de zes weken en zes maanden.’ Ik verlang naar alles wat was.  

Door de polders loop ik de duinen in, ik ken de route uit mijn hoofd. Trage miezer valt uit grijze wolken. Ik passeer een aantal plakken, zoals de duinwatertjes hier heten. Het wemelt er van de vogels. Via West aan Zee loop ik door de duinrand naar Midsland aan Zee. In de verte hupst een konijn over het pad. Even pauzeer ik om uit te kijken over het strand en de zee. Ik hoor de meeuwen krijsen, ze zwermen boven de branding. Ik snuif de zeelucht op. Het pad door de duinen brengt me terug naar Midsland. Het was ooit mijn droom hier een vakantiehuisje te kopen. 

Mijn kinderen weten niet dat ik hier ben. Contact is er nauwelijks meer, de een woont in Amerika en de ander in Spanje. Ze hebben een druk leven. Ik hoop dat ze de tijd nemen te genieten van alles wat is. Morgen ga ik voor de laatste keer naar zee. 

Gi

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 december 2024 - 13:02

Mooi beschreven, Laura. Ik ben na het lezen meteen Midsland aan Zee gaan opzoeken. Wat een heerlijke plek en het wemelt er inderdaad van de bruine en blauwe kiekendieven, waterrallen, grauwe en Canadese- en Nijlganzen, slob-, krak- en kuifeenden en roerdompen. In Vlaanderen was eenzaamheid dit jaar het thema van de jaarlijkse "Warmste week inzamelactie". In de setting van de prachtige natuur heb je goed weergegeven hoe de hp zich voelt nu ze haar doodvonnis heeft gekregen. 

 

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 december 2024 - 13:50

Hoi Laura, mooi beschreven. Ik heb de eerste versie niet gelezen, deze leest erg goed. De laatste zin hangt als een zwaard in de lucht.

Ik zou de tekst nog opdelen in alinea's of zinnen op een volgende regel beginnen. Dat geeft meer lucht in de tekst. Het leest nu alsof je alles achter elkaar doorgeschreven hebt.

Jarenlang huurde ik hier een huisje, om te kunnen schrijven. --> de komma mag weg

‘tussen de zes weken en zes maanden.’  ---> gesproken tekst na een dubbele punt begint met een hoofdletter.

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
25 december 2024 - 16:49

Hallo Laura, mooi verhaal over het naderend einde. Hoop dat de kinderen haar in deze laatste levensfase nog komen steunen.

Lid sinds

12 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 december 2024 - 19:35

Vooral heel geloofwaardig geschreven.
Dat ik echt twijfel - en hoop dat dat niet zo is - of het autobiografisch is.
 

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
27 december 2024 - 9:55

Hoi Laura, heel mooi geschreven. Vooral de beschrijvingen in de derde alinea vind ik mooi. Niet te uitgebreid, maar wel zo geschreven dat ik het helemaal voor me zie.

Lid sinds

11 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
27 december 2024 - 20:50

 Geloofwaardige gedachtenspinsels van een sterke vrouw. Knap geschreven ook! 

Lid sinds

6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 december 2024 - 20:54

Hoi Laura,

Sterk verhaal! Knap gedaan. Mooie beschrijvingen, goede sfeer. Eigenlijk niets op aan te merken. Erg graag gelezen!

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 december 2024 - 13:41

Hallo Laura,
Mooi gedaan. Wat een droevenis, ook dat de kinderen niet naar Nederland zijn gekomen om de HP te steunen in deze moeilijke tijd. 

Lid sinds

18 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 december 2024 - 15:21

Mooi verhaal met herkenbare stukken over hoe je steeds verlangt naar de volgende fase, poëtische stukken bij de wandeling en beschouwelijk aan het einde. De stukken vloeien mooi in elkaar over, heel natuurlijk.