#535 Een geschenk van waarde

‘Kijk!’ De vrouw friemelde haar armband van haar pols, ‘Dit kan toch niet de bedoeling zijn.’
Ik bekeek de groene waas die het sieraad op haar huid had achtergelaten.
‘Dat is zeker niet zoals het hoort, mevrouw.’
Het was druk in de bijouxzaak waar ik mijn rijlessen bij elkaar werkte. Drukker dan mijn baas zich zou wensen bij deze ongelukkige situatie. Ik verkocht prul, onder embarmelijke omstandigheden gemaakte troep. Dat wist ik. Dat zou iedereen moeten weten die een vluchtige blik op de prijskaartjes had geworpen. Ineens herkende ik de man naast haar, haar echtgenoot. Een paar dagen daarvoor, het was vlak voor sluitingstijd geweest, had hij deze armband gekocht. Hij leek zich nu, net als ik, te schamen. Met roodgekleurde wangen stond hij daar. Hij vermeed oogcontact.
‘Wilt u het geld terug? U mag ook iets nieuws uitzoeken?’ Opperde ik voorzichtig.
‘Nee dank u. Doet u maar mijn geld terug.’ Hij sprak zo zacht dat ik hem haast niet kon verstaan.
De woede, eerst slechts sluimerend in mevrouws stem aanwezig, vlamde hoog op toen ze het bankbiljet zag dat ik uit de kassa pakte.
‘Vijf euro? Is dat alles wat je voor me over hebt Hans?’
‘Niet hier, niet nu, Natascha.’
‘Ik wist het.’ Haar gelach had iets manisch. ‘Weet je wat het is? Ik weet wat het is! Ik ben niet alleen allergisch voor nikkel. Ik ben allergisch voor jou! Dat is wat het is. Ik heb het gehad met je! Ik kan nu met eigen ogen zien, wat je me waard vind.’ Ze gristte het biljet uit mijn handen, drukte het in de zijne. ‘Zoek maar iets moois uit, voor die andere griet van je!’
Ze beende de winkel uit. Haar man liep vlug achter haar aan.
‘Natascha, wacht!’
De volgende klant in de rij overhandigde mij een paar oorbellen.
‘Is het een cadeautje?’
Ik bestudeerde de oorbellen om er zeker van te zijn dat ze niet de volgende dag al uit elkaar zouden vallen. Ik voelde dat ik er niet langer wilde werken. Ik wilde goede dingen brengen in de wereld. Niet langer prul faciliteren, dan maar later mijn rijbewijs.
Achter de vrouw zag ik een man iets terughangen. Zonder verder nog iets te zeggen draaide de jongeman zich om, verliet de zaak. De vrouw die verhaal kwam halen, had niet alleen voor zichzelf een goede daad verricht door voor haar eigenwaarde op te komen.