#533 Het land van ooit

Hallo Maud, een mooi paranormaal verhaal. Lukt het je om een aantal witregels weg te halen, dat maakt het lezen prettiger.

Hoi Noortje, stilmakend mooi. Ik geloof er zelf niet in, maar kinderen schijnen daar gevoeliger voor te zijn. Mooi geschreven.
Ik moest bij de titel wel meteen denken aan het themapark dat ooit bij Drunen stond. Dat heette ook Het land van Ooit. 

De zinnen die Daan spreekt als vierjarige passen voor mijn gevoel niet bij zijn leeftijd. Die zou je nog iets kinderlijker mogen schrijven van mij.
De witregels mogen inderdaad weg. Ik denk dat je alleen de enter hebt gebruikt, dan ontstaat er een witregel. Met shift+enter kom je op een volgende regel.

‘Nou, toen ik nog niet hier woonde. Toen woonde ik bij andere mensen.  ---> ik zou van de punt een komma maken en Toen met een kleine letter. Anders is de eerste zin niet volledig.

Maud luistert aandachtig, maar haar hart gaat als een malle tekeer. ---> Het woordje maar kun je hier weglaten. Het is een woord wat je in veel gevallen weg kunt laten.

Eenmaal in de buurt van het dorpje, wees hij feilloos de weg naar zijn vroegere huis. Inderdaad met een fontein op het pleintje ervoor. Maud was verbijsterd. ---> deze zinnen moeten ook in de tegenwoordige tijd. 

Prachtig geschreven hoor! Ik geloof dat ik het doodeng zou vinden als mijn kind zoiets zou zeggen, maar je hebt het prachtig verwoord!

Ik heb mijn vrouw ten huwelijk gevraagd in Het land van Ooit. Scherp als ze is antwoordde ze heel toepasselijk met: Ja, ooit. We hebben diezelfde middag te midden van vrienden meteen een datum gepland. Ik dacht nu of nooit.

Wel, dankjewel voor het weer in herinnering brengen. Het Land van Ooit bestaat niet meer. Mijn huwelijk wel.

Je fantasy-verhaal heb ik met plezier gelezen. Ik ben niet zo van de fantasy, maar bij dit verhaal vond ik de setting en het script wel leuk. Zou zo verfilmd kunnen worden.

Noortje, je had mij helemaal in de ban met dit magisch realistisch verhaal over reïncarnatie. 

Hoi Noortje, 

Een mooi verhaal dat goed doorloopt, met uitzondering van een paar hikjes. 

Ongelooflijk, denkt Maud, gebeurt dit echt? Mag weg.  Je hoeft de gevoelens van je personage, die zo overeenkomen met die van de lezer, niet zo letterlijk te verwoorden.

Ik geloof het kindje niet altijd, omdat die te volwassen spreekt. Dan doel ik op:
"Een soort Duits"  "Ik was niet oud toen ik doodging"  Het eerste getuigt van een te groot taalbesef van voor die leeftijd, het tweede is te wijs, voornamelijk in de verwoording. Kies dan eerder voor iets als: "ik werd al snel een sterretje."

Ik ben ook wat in de war over de leeftijd van vier in het begin van het verhaal en later van acht. Gaat het over hetzelfde kind? Ik mis daarin een overgang: eerst gaat het over een naamloos kind van vier en dan een jaar later over Daan van acht. 

Afgezien daarvan is het verhaal mooi: je wisselt af met de eenvoudige observatie in een rustige toon die bij de beleving van het kind past en de paniek en de verwarring bij Maud. Dat is een knappe balans en wisseling van toon. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Normaal ben ik inderdaad niet zo van de paranormale verhalen en was ik qua leeftijd even in de war, maar verder toch wel een erg fijn verhaal om te lezen! Je hield me wel vast met de beschrijvingen. Graag gelezen!

Dank voor je uitgebreide feedback en compliment, Nadine. Daar ga ik mee aan de slag. Jammer dat het niet duidelijk is dat de vierjarige en achtjarige Daan dezelfde is. Ik snap dat sommige dingen onwerkelijk overkomen en heb daarmee geworsteld. Dit is echt wat mijn zoontje destijds zei, hij was zelfs nog maar drie en dat heb ik opgeschroefd om het aannemelijker te maken. Hij is tweetalig opgevoed (Nederlands/Frans) en sprak heel lang niet of nauwelijks, tot er op zijn derde volledige zinnen uitkwamen. Hij zat in een peuterklas met een Duits meisje, vandaar zijn kennis van die taal. Maar ondanks dat het de realiteit is, is het verstandiger woorden aan te passen om het geloofwaardiger te maken? (excuus voor de lange uitleg)

Hartelijk dank allemaal voor jullie complimenten en tips. Dank Fief, over hoe ik de witregels kan weghalen en al je taalkundige opmerkingen. Die zijn echt heel leerzaam, fijn dat je daar de tijd voor neemt!

Gelukkig heeft je huwelijk het overleefd, Rob! Ik vond de titel zelf wel 'leuk' gevonden, door ooit niet met een hoofdletter te schrijven. Misschien was het met het weglaten van 'Het' iets beter geweest. Ik heb me geen seconde gerealiseerd dat dit fantasy-achtig of paranormaal zou zijn. Veel van geleerd, nogmaals dank allen!

Hallo Noortje, de leeftijd van drie had beter gepast bij wat er in de literatuur bekend is over paranormaal waarnemen bij jonge kinderen. Ik vraag me zelf af of de leeftijd van 8 klopt. Vaak vindt er een overgang plaats van het magische naar het realistische op de leeftijd van 6-7 jaar.

Persoonlijk kan ik me helemaal vinden in je verhaal, omdat ik vertrouwd ben met paranormale zaken.

Ha Noortje, je verhaal was voor mij een leuke verrassing. Ik heb zelf veel met het onderwerp door mijn eigen ervaringen, niet als kind maar als volwassene. (Ik heb je er een privebericht over gestuurd). Het heeft veel vragen opgeworpen waar ik de rest van mijn leven zoet mee zal zijn. Het kan dus zeker ook op volwassen leeftijd voorkomen @Job.