#533 Hoop en twijfel

Ha Gi, Ik heb genoten van dit verhaal. Mooi hoe je de trabant introduceerd, je word meteen het verhaal en die tijd ingetrokken. De bespiegeling op het einde zeer herkenbaar. Kramakkelige —> ik kende alleen het woord krakkemikkige, maar dit heeft exact dezelfde lading en drukt ook precies uit wat het is. 

Hoi Gi, Berlijn is een indrukwekkende stad waarin je op verschillende plaatsen de geschiedenis nog kunt proeven. Zeker een stad die je meerder keren moet bezoeken wil je alles gezien hebben. Mooi beschrijving, graag gelezen.

De laatste zin vind ik lastig te lezen. Je stopt voor mij te veel informatie in één zin. Bovendien hoort hij naar mijn idee nog bij de tekst erboven. Ik denk dat het woordje "waarbij" de zin de boosdoener is. 
Misschien:
Zolang dit nog kan in de huidige wereldsituatie, denk ik dan. De inmiddels overleden honderdjarige Henry Kissinger had het anderhalf jaar geleden nog over hoe een derde wereldoorlog te vermijden.

De befaamdste  boulevard in oude films over Berlijn Unter den Linden is vervallen en haast verlaten.  ---> ik zou de volgorde anders doen, dan leest het beter. Bijvoorbeeld:
Unter den Linden, de befaamdste  boulevard in oude films over Berlijn, is vervallen en haast verlaten. 

en al snel wordt besloten terug te keren naar het Westen.  ---> actiever leest het:
en al snel besluiten we terug te keren naar het Westen. 

@Emmy, bedankt voor de reactie. Gelukkig heeft Fief zich ontfermt over mijn krakkemikkige zinnen. Zouden er al elektrische versies van de Trabant bestaan?
@Fief: dankjewel. Fantastisch hoe je de 'kromme' zinnen die ik al twee keer had herschreven om het juiste woordenaantal te halen eruit kan vissen en verbeteren. 

Hallo Gi, mooi geschreven verhaal dat bij mij de nodige herinneringen wakker maakt.

1973 dagje Oost-Berlijn: bezoek aan musea; de avondmaaltijd in een lokaal restaurant met rode kool als enig te bestellen gerecht; het bijwonen van een toneelstuk van Bertolt Brecht in de loge van vips en het oversteken van Check Point Charlie in het donker, waarbij we plotseling in de schijnwerpers stonden.

Job, spannend in die spotlights. Dank voor de reactie.

Hoi Gi,

De herinneringen aan het oude Berlijn zijn mooi opgeschreven: het leest uit een hoofdstuk uit een geschiedenisboek dat het alledaagse leven wil proberen te schetsen, niet zozeer alleen de feiten. 
Met dat in het achterhoofd - een geschiedenisboek moet neutraal zijn- , vind ik het slot een beetje uit de toon vallen. Hoewel de betreffende periode in Berlijn niet per se rooskleurig was, is de overgang van die situatie naar een wellicht naderende derde wereldoorlog wel groot. 

Dat zou je kunnen aanpassen door in de overgang van het oude Berlijn naar het heden een extra zin toe te voegen waarin je ook beschrijft hoe je personage een persoonlijke band heeft met Berlijn. Nu lijkt de interesse vooral geschiedkundig, door je eerdere schrijfstijl en de wat meer algemene ervaringen daar. Er was een bepaalde sfeer, bepaald eten... Als je personage bijvoorbeeld een geliefde heeft of had in de stad is er meer reden tot het verlangen om de stad te bezoeken en, in het verlengde ook actieve zorgen te uiten dat dat niet meer zou kunnen vanwege een naderende oorlog. 

Dat neemt niet weg dat je een mooie herinnering aan het oude Berlijn hebt geschreven. Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Dank je Nadine voor de feedback, al vrees ik dat je niet helemaal mee bent met de gedachtengang van de hp. Terwijl hij schrijft hoe het er letterlijk aan toe ging in het toenmalige Oost-Berlijn, beseft hij dat hij na de val van de muur niet is teruggekeerd om de bevrijde stad te zien, hoe graag hij dit ook had gewild. Ik vind ook dat je de beleving van de hp nooit op die manier in een geschiedenisboek zou lezen. 

Hoi Gi, Goed beschreven herinneringen aan de verdeelde tijd. Enige zeurpuntje is een stukje continuïteit in het verlangen. Je zou graag bij de val van de muur zijn en dan weer langs de herstelde dom willen lopen en tussen de vrije mensen. Daar volgens mij een tijdssprong die voor mij iets te snel genomen wordt van de val naar nu. Maar verder graag gelezen!

Dag Sonnema, dank voor de reactie. Er zijn inderdaad drie tijdsprongen: 1966 de beleveving terplaatse, 1986 de (gemiste) val van de muur en heden: het verlangen om de plaatsen te bezoeken die er toendertijd zo verloederd bijlagen. Of dit nog kan in deze (opnieuw) woelige tijden is zeer de vraag. 

Berlin Bleibt Berlin!