#533 – Het zijn de kleine dingen

Wat een heerlijk ontroerend verhaal @Fief! 
Ik ben blij weer een bijdrage van je te lezen.

Leuk verhaal en met plezier gelezen.

Hoi Fief, 

Leuk hoe je de lezer zo in spanning houdt over de bestemming. Leuke onthulling ook uiteindelijk. Maar belangrijker: het lukt je om het verhaal zelf niet 'op slot' te zetten in afwachting van de onthulling. Je leert de achtergrond en het karakter van de (andere) personages in de tussentijd alleen maar meer kennen. Dat houdt het verhaal goed lopend en fijn om te lezen. Niet zozeer spannend, maar dat hoeft hier ook niet: de achtergrond is in dit verhaal minstens net zo belangrijk en dat heb je prima in de gaten. 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Ik heb moeite de personages in dit verhaal te plaatsen. Het zijn er veel en het loopt wat door elkaar. Net als een boot die op verschillende hoge golven balanceert. De strekking van het verhaal is me wel duidelijk. Een mengeling van heimwee en Fernweh. Madurodam is een leuke kwinkslag. Bestaat dat nog? Een kwinkslag? Geen idee wat dat eigenlijk is, een kwinkslag. Mijn inmiddels al jaren overleden schoonvader, heeft de zee zelf nooit gezien. Raar maar waar. Maar dat wilde hij zelf niet. Onvoorstelbaar, maar ook heel zen.

Als we dit dan cadeau krijgen is het uitblijven van vorige bijdragen weer goedgemaakt, Fief.  Vergeef mij dat ik even reageer op wat Rob schrijft. Ik weet van mijn grootvader dat hij na veel jaren aandringen van mijn grootmoeder eindelijk met haar naar zee trok. Na een urenlange treinreis gingen ze in Oostende van het station naar de zeedijk. Op die zeedijk vond mijn opa dat er teveel wind was en keerden ze terstond weer huiswaarts!

Hoi Laura, Job en Nadine, bedankt voor het lezen en jullie compliment.

Hoi Rob, bedankt voor het lezen. Jammer dat het jou minder bekoort. Zoveel personages zijn het niet:  Voor een gesprek heb je er twee nodig (Joop en Arie), daar komt later alleen Theo nog bij.

Wat een ontroerend verhaal, Fief! Zo knap en mooi gedaan. Ik ben, net als Laura en Gi, blij weer iets van jou te lezen.

Ik kon het geheel goed voor me zien. Mooi gedaan Fief! Het zijn inderdaad de kleine dingen, mooi hoe de vriend zich om zijn maat bekommerd door de zoon in te seinen. (De titel is ook goed gevonden, meerlagig.) 

Hoi Gi, Noortje en Emmy, bedankt voor jullie mooie reacties. Altijd fijn om te horen dat je gemist wordt.
@Emmy: ik was benieuwd of iemand de dubbelzinnigheid in de titel ontdekte. Dat is gelukt.
@Gi: het stukje over New York gaat eigenlijk over mijn vader. In zijn jonge jaren was hij scheepskok. Hij vertelde dat de wolkenkrabbers in New York (die destijds waarschijnlijk nog niet eens zo hoog waren) de meeste indruk op hem hadden gemaakt.

Samen met Ton Badhemd (een medeforumlid) schreef ik tijdens corona het boek Joop en Arie. Dit verhaal is een klein vervolg erop.

Wat stom, ik had de dubbele laag van de titel helemaal niet gezien. Erg goed gevonden! Een goede titel voor een verhaal verzinnen is nogal een kunst op zich...

Wat mij betreft het fijnste verhaal van de week. Het komt heel dichtbij en is echt uit het leven gegrepen. Erg graag gelezen

Jeetje, Sonnema, dat is nog eens compliment. Daar kan ik het weekend wel mee in. Dank je wel.

Heerlijk verhaal om te lezen, uit het gewone leven gegrepen en toch met spanning, want direct gun ik Arie de belevenis die hij zo graag wil. De vriendschap en liefde tussen de mannen is mooi neergezet. Graag gelezen!

Hoi Anneke, ik ben blij met jouw positieve reactie. Bedankt voor het lezen en reageren.