#533 Bucketlist

Ze wilde niet, nooit niet en hij begreep het. Vanaf de middelbare school waren ze al samen, nooit een ander. Hij keek niet naar andere vrouwen, want zij was zijn ‘allesie’, al meer dan een halve eeuw. Alles wat hij wenste kwam in haar samen. Lief en zorgzaam: ‘Denk je aan je pillen, Karel?’

Alleen die lange treinreis waar hij als jochie over droomde, daar wilde ze niet aan beginnen. De Oriënt Express, reis naar het onbekende. Het zag er allemaal zo romantisch uit: slapen in de trein, eten in de trein en intussen zoeft het landschap langs je heen tot je in Istanboel uitstapt in een heel andere wereld.

‘Die wereld is al lang hier’, zei ze toen er een moskee in hun buurt verrees. Ze deden ook al jaren boodschappen bij de Turkse supermarkt en waren dol op Turkse pizza en baklava. Maar het ging hem om die reis naar de horizon. Zij werd al misselijk in de tram. ‘En dan ook nog eten in een trein, ik moet er niet aan denken’. Ze hield het liever op twee weken camping Bakkum.

Maar nu had hij een ticket, rugzakje met kleren, paspoort, creditcard, boek van Agatha Christie en z’n pillen. Het was precies een jaar geleden dat ze niet meer wakker werd naast hem. Een jaar vol verdriet, al zei hij altijd dat hij vooral aan de mooie dagen dacht. De ziekte had haar jaren in haar greep. Het was niet eerlijk, maar wel het beste dat ze naast hem voor altijd insliep.

‘Toe nou pa’, zei zijn dochter. ,,Hier heb je het al je hele leven over. Ga maar, wij zorgen wel voor de katten.’’ Dus stapte hij op de Thalys naar Parijs en daar op de Oriënt Express. Een reis lang luxe en je vergapen aan vergezichten. Al was er wel wat veranderd sinds hij als kind over de iconische reis las. Er waren meer routes ‘in het spoor van de Orient Expres’, de treinen waren moderner en of dat luxueuze diner nu uit een meerijdende keuken of een magnetron kwam, zou ook wel verschil maken. Maar de kelner schonk hem een glas witte wijn in en hij keek hoopvol uit het raam, net een film. Hij dronk eigenlijk nooit wijn en dommelde al snel in.Na anderhalf uur tikte een ober op zijn schouder en gleed hij van de bank af; de reis met de Oriënt Expres was echt zijn laatste reis.