Profile picture for user Rien Floris
Rien Floris

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#533 Bucketlist

 20 november 2024 - 11:17

 

Ze wilde niet, nooit niet en hij begreep het. Vanaf de middelbare school waren ze al samen, nooit een ander. Hij keek niet naar andere vrouwen, want zij was zijn ‘allesie’, al meer dan een halve eeuw. Alles wat hij wenste kwam in haar samen. Lief en zorgzaam: ‘Denk je aan je pillen, Karel?’

Alleen die lange treinreis waar hij als jochie over droomde, daar wilde ze niet aan beginnen. De Oriënt Express, reis naar het onbekende. Het zag er allemaal zo romantisch uit: slapen in de trein, eten in de trein en intussen zoeft het landschap langs je heen tot je in Istanboel uitstapt in een heel andere wereld.

‘Die wereld is al lang hier’, zei ze toen er een moskee in hun buurt verrees. Ze deden ook al jaren boodschappen bij de Turkse supermarkt en waren dol op Turkse pizza en baklava. Maar het ging hem om die reis naar de horizon. Zij werd al misselijk in de tram. ‘En dan ook nog eten in een trein, ik moet er niet aan denken’. Ze hield het liever op twee weken camping Bakkum.

Maar nu had hij een ticket, rugzakje met kleren, paspoort, creditcard, boek van Agatha Christie en z’n pillen. Het was precies een jaar geleden dat ze niet meer wakker werd naast hem. Een jaar vol verdriet, al zei hij altijd dat hij vooral aan de mooie dagen dacht. De ziekte had haar jaren in haar greep. Het was niet eerlijk, maar wel het beste dat ze naast hem voor altijd insliep.

‘Toe nou pa’, zei zijn dochter. ,,Hier heb je het al je hele leven over. Ga maar, wij zorgen wel voor de katten.’’ Dus stapte hij op de Thalys naar Parijs en daar op de Oriënt Express. Een reis lang luxe en je vergapen aan vergezichten. Al was er wel wat veranderd sinds hij als kind over de iconische reis las. Er waren meer routes ‘in het spoor van de Orient Expres’, de treinen waren moderner en of dat luxueuze diner nu uit een meerijdende keuken of een magnetron kwam, zou ook wel verschil maken. Maar de kelner schonk hem een glas witte wijn in en hij keek hoopvol uit het raam, net een film. Hij dronk eigenlijk nooit wijn en dommelde al snel in.Na anderhalf uur tikte een ober op zijn schouder en gleed hij van de bank af; de reis met de Oriënt Expres was echt zijn laatste reis.

 

Profile picture for user Nadine van de Sande
Nadine van de Sande

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2024 - 9:18

Hoi Rien, 

Mooi verhaal. Het blikt op een heel natuurlijke manier terug naar het verleden, verder naar het heden. De afweging van de echtgenoot en de echtgenote om al dan niet op reis te willen gaan, zijn ook mooi uitgewerkt: de ene reden maakt de ander niet meteen ongeldig of belachelijk. 

Het einde is ook erg mooi en bitterzoet. Al is je woordkeuze daar wat mij betreft een héél klein beetje ongelukkig. 

:dood in de Oriënt Expres.

Dat is wel hard, terwijl de toon gedurende het verhaal veel zachter en zoeter is. Dat zou je nog kunnen veranderen in iets als: een oude avonturier had zijn laatste avontuur beleefd op de legendarische trein. (Een originelere invulling daarvan laat ik aan jou over ;) )

Heel mooi geschreven!

Groet, 

Nadine
 

 

Profile picture for user Rien Floris
Rien Floris

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2024 - 11:14

DankjullieweL

 

Ja, dat einde is onverwacht, ik houd van een twist aan het einde.

ik zal eens gaan broeden op een mooiere formulering

dank en groet

Rien

Profile picture for user Rien Floris
Rien Floris

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2024 - 11:49

Nadine, misschien is dit een wat subtieler einde.

 

Na anderhalf uur tikte een ober op zijn schouder en gleed hij van de bank af; de reis met de Oriënt Expres was echt zijn laatste reis.

 

Geen afbeelding
emmyvanswaaij

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2024 - 13:28

Hallo Rien, 

Je hebt prachtig zijn verlangen en haar weerstand geschetst. Goed aangepakt ook met hoe hij voor anderen op de mooie herinneringen de nadruk legde. Door het zo te omschrijven wordt het voor de lezer meteen duidelijk hoeveel verdriet hij er van had. Je suggestie over een subtieler einde is perfect, daar zou ik voor gaan. 

Profile picture for user Sonnema
Sonnema

Lid sinds

4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 november 2024 - 16:17

Hoi Rien Floris, Mooi verhaal. Het is een logisch verhaal waarin er rekening wordt gehouden met elkaars gevoelens, en uiteindelijk toch de stap wordt gezet in een verlangen dat al zo lang leefde. Dat het zo eindigt is bitterzoet, maar wat mij betreft wel mooi. Dat de reis niet beëindigt is voelt wat wrang, maar de beste man is gestorven toen zijn verlangen al uit was gekomen, het besluit was al genomen en de reis al begonnen.  Graag gelezen