#533 Zugspitze serendipity

Met de trein arriveren mijn vrouw en ik in Garmisch-Partenkirchen en gaan verder op weg met de autobus richting Zugspitze, de hoogste berg in Duitsland. Ik tel onderweg alle kerken en deel ze door vier. Blijven er twee over. Garmisch-Partenkirchen is godsvruchtig. 

Eerst maar even installeren op de camping. Die ligt dan weer in Oostenrijk. In Ehrwald om precies te zijn. Dom, dom, dom. Via een omweg komen we dan uiteindelijk bij de berg die gespleten ligt op de grens van Duitsland en Oostenrijk. De camping is luxe en bevat naast een sauna ook een hondenwasserette. In Oostenrijk zijn de honden zelfs proper. 

Het is morgen, de ochtendzon schijnt heerlijk als ik uit mijn tent kruip. Samen met mijn vrouw nemen we de eerste cabinelift die ons naar de top van de Zugspitze zal brengen. Prachtig uitzicht. We kijken onze ogen uit. De hele dag zijn we onderweg. Er ligt al verse sneeuw. Die kraakt zalig onder de voeten. Het is enorm druk op de wandelroute naar de Knorrhütte.

Dom, dom, dom. Het is weekend. Beter een andere dag uitgekozen. Het zij zo. Een pittige tocht is het. Onderweg haakt de helft van de kudde wandelaars af. In de Knorrhütte is er gelukkig voldoende zitplaats. Altijd fijn. Even bijkomen van de lange wandeling. Kaiserschmarren en Spezi vliegen door mond en slokdarm richting maag. Heerlijk. Het verblijf is echter van korte duur, we moeten nog terug.

De terugweg is nog mooier. De zon begint al wat te dalen. We zijn net op tijd voor de op een na laatste afdaling met cabinelift en genieten na. Wat een prachtige dag voor onze huwelijksdag, alweer vijfentwintig jaar geleden. Een lang gekoesterd verlangen komt uit. Het bedwingen van de Zugspitze en het bezoeken van de Knorrhütte. Een derde poging reeds. En nu eindelijk gelukt. Mede dankzij de cabinelift.

We genieten van de afdaling en de vergezichten. Maar een gezicht dichtbij overvalt ons geheel verrassend. We zijn er niet naar op zoek. Een beeldend plaatje.

Onderaan de tweede mast van de  cabinelift zien we een gelukkig koppel jonge mensen, gekleed in traditionele trouwkleren, prachtig in zwart wit, in de zachte sneeuw rondstappen. Om hen heen dartelt een fotograaf. Een fotoshoot wordt gemaakt, wat mooi, wat een prachtige omgeving voor een bruidsrapportage. Omgeven door liefde, hoe beeldend en hoe warm. Stapelverliefd zijn ze. En wij ook, we smelten wederom.