#530 - Gevoelens kun je niet sturen
Sinds een paar dagen staat haar leven op zijn kop. Ze is moeder geworden. Iets waarvan ze al jaren droomde en nu ze het is, zou ze willen dat het nooit zo ver was gekomen. Moeder. Het woord alleen al. De rillingen lopen over haar rug. Een moeder is een liefhebbend persoon met volop liefde voor haar kind. Toch? Waarom doet het haar dan helemaal niets?
Met iets van afkeer kijkt ze naar het kleine onschuldige wezentje in haar armen. Het is tevreden en slaapt vol vertrouwen. Dat laatste is iets wat zij totaal niet heeft. Dikke tranen druppen op het ieniemienie mutsje. Een storm van negatieve gedachten giert door haar lijf. Ze kan dit niet! Bruusk gaat ze staan en brengt de baby naar boven. Op de automatische piloot legt ze het kleintje in het ledikantje. Zachtjes sluit ze de deur, om daarna languit op het tweepersoonsbed te vallen. Met haar hoofd in haar kussen gedrukt huilt ze met gierende uithalen. Ze houdt niet van Tessa! Dat besef komt als een mokerslag binnen. Van schrik houdt ze op met huilen. Dat… dat kan toch niet? Ze behoort van haar kindje te houden. Dat zegt iedereen, dat staat overal zo geschreven. Het krijgen van een baby is het toppunt van geluk en daarmee beland je op die welbekende roze wolk. Echt waar. Dat hoort ze van iedereen om zich heen. Maar zij ervaart dit niet zo. Van een roze wolk is geen sprake. Eerder van een donkere wolk. Niemand weet dat zij zich rot voelt. Voor de buitenwereld speelt ze inderdaad de gelukkige moeder en liefhebbende echtgenote, terwijl het diep van binnen aanvoelt als een vulkaan die op uitbarsten staat.
Nee hè. Waarom gunt Tessa haar niet de rust waarnaar ze zo verlangt? Waarom huilt ze? Met woedende stappen beent Sanne naar de babykamer. Op de drempel blijft ze even aarzelend staan. Een vreemd gevoel, iets dat ze niet kan omschrijven, stroomt door haar lichaam. Blijkbaar is er toch iets aanwezig van haar moederinstinct. Voorzichtig legt ze haar hand op het kleine spartelende ruggetje.
‘Stil maar, Tessa. Mama is hier.’
Ondertussen streelt ze over het rood aangelopen gezichtje en drukt ze voorzichtig een kusje op het klamme voorhoofd. Terwijl ze dat doet vullen haar ogen zich opnieuw met tranen. Dit keer niet van verdriet, maar van geluk. Wat is ze blij dat ze toch gevoelens voor haar dochtertje heeft!
Hallo, welkom op het forum…
Lid sinds
5 maanden 2 wekenRol
Hallo, welkom op het forum. Je hebt een mooie emotionele achtbaan beschreven over de tegenstrijdige gevoelens die het moederschap op kan roepen. Graag gelezen.
Hoi Mette-Indra, welkom op…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Mette-Indra, welkom op het forum. Wat een indrukwekkend verhaal. De roze wolk blijkt een donderwolk, en iedereen die het beter weet. Knap verhaald. Op sommige punten voor mij erg herkenbaar. Graag gelezen.
Waar ik wat op haak, is dat je het verhaal vanuit Sanne verteld, maar in sommige zinnen naar de derde persoon schakelt. Sannes wereld, sannes lijf. Dat geeft afstand. Ik zou hier "haar wereld"" en "haar lijf" schrijven.Dat ze Sanne heet, is voor de lezer niet zo spannend.
Sinds een paar dagen staat Sannes leven op de kop. --> op zijn kop leest beter.
@Job bedankt voor je fijne…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
@Job bedankt voor je fijne reactie.
@Fief bedankt voor je…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
@Fief bedankt voor je feedback en fijne reactie. Dat van de derde persoon had ik zelf niet eens door. Bedankt voor de tip. Ik ga het aanpassen.
Hoi Mette-Indra, Een mooi…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Mette-Indra,
Een mooi verhaal over post-natale depressie. Het is ook fijn om te lezen - hoewel als toekijker als iemand die met het personage mee wil leven- dat er toch nog een mooi moment bij zit. Het zorgt voor een fijne afwisseling en ook een zekere mate van realisme, in zoverre dat emotionele dalen ook hun pieken kennen. Of op mijn minst momenten wanneer de scherpe kantjes iets minder worden. Fijn voor je hoofdpersoon dat het ook een piek betreft.
Ik denk nu hardop, maar misschien dat het verhaal nog pakkender zou zijn in de ik-vorm. Misschien ook niet. Het is nu in ieder geval al mooi.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
@Nadine wat fijn om te lezen…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
@Nadine wat fijn om te lezen dat je het goed vindt. Dat doet me goed. Ik zal proberen vaker mee te doen aan deze wekelijkse schrijfopdrachten!
Welkom, goed geschreven,…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Welkom, goed geschreven, zeer graag gelezen (ZGG)
Mooi ook die slotzin, ze is blij dat ze toch emoties heeft => uiteindelijk is alles een perceptie van de eigen ervaringen eerst, en is zelfs een baby secundair acteur in het verhaal waar jij zelf de hoofdrol in speelt.
Goed geschreven hoor, ik…
Lid sinds
8 maanden 1 weekRol
Goed geschreven hoor, ik voelde echte opluchting aan het eind. Ik was echt bang voor een ander einde... heel knap gedaan dus!
Ik kijk uit naar je volgende bijdrages!
Hoewel de 'oplossing' aan…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hoewel de 'oplossing' aan het einde voor mij net iets te makkelijk komt, vind ik het een mooi en goed geschreven verhaal. Ook ik ben benieuwd naar je volgende bijdrage(n).
@TonyCoppo, …
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
@TonyCoppo, @laurawatteldevries, @mespunt bedankt voor jullie mooie reacties. Sorry dat ik nu pas reageer, maar ik heb net een nieuwe baan en dat slokt mijn energie een beetje op....