# 530 – Zoveel soorten zielen

Ik hink op twee benen, na het lezen van dit verhaal. Aan de ene kant vind ik het een mooie beschrijving van hoe iemand een vriend kan missen en omgaat met het verwerken van diens overlijden, aan de andere kant leest het wel als een verslag, minder als verhaal.

Ik ben niet zo bijbel vast en heb de gelijkenis even opgezocht. Helaas in de middeleeuwen gebruikt om de Inquisitie te rechtvaardigen. Het is fraai hoe je zowel het ongeloof als de zekerheid van een geloof beschrijft. 

Hoi Laura, dank je! Inderdaad had ik er te veel zintuiglijks uit weggesnoeid en ook wat levendigheid; en dat Bijbelcitaat trok te veel aandacht. Ik heb het nu wat meer teruggedraaid en omgegooid.

Hoi Job, dat heb je goed gezien, dank je! Althans, ongeloof dan volgens de dominee.

Aha, duidelijker zo. En prettiger te lezen.

En nu is me ook duidelijker dat die vriend volgens de opvatting van de dominee naar de hel zal gaan. Waarschijnlijk kleurde mijn eigen opvatting het woord 'zoeker' uit je eerste versie.

Fijn om te horen dat dit verhaal nu meer lijn heeft en leesbaarder is! Ik had woorden over en heb het weer een beetje anders opgebouwd en het einde veranderd. En de zoeker is terug.

Weer een verbetering, wat mij betreft!

Dank je!

Hoi Kruidnagel,

Religie en wat je daar al dan niet van gelooft is nooit eenvoudig en dat laat je hier mooi zien. Het verhaal is een mooie afwisseling van ratio en gevoel en wens versus de werkelijkheid zoals mensen die denken te kennen of zeker te weten, voor zover dat gaat met spirituele en religieuze dingen. Je ziet je personage gewoon twijfelen, afvragen en wensen. 

De verhouding tussen de inleiding en het deel waarin je personage over het geloof gaat denken, is voor een beetje - een beetje maar, hoor!-  uit balans. Je schrijft zo overwogen over zoiets diepgaands dat ik de woorden over de setting van de high tea gerust iets meer naar die overwegingen had zien gaan. Maar dat is een persoonlijke voorkeur: de inleiding zelf is niet verkeerd geschreven. 

Mooi verhaal, goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Deze versie leest veel prettiger. Knap bijgeschaafd.

Ha Nadine,

Dank je voor je inhoudelijke opbouwende kritiek en complimenten waaraan ik me kan warmen. Mee eens, dat alinea 1 te veel inleiding is ten opzichte van alinea 2. Bij zo'n kort verhaal moet je meteen to the point komen. Ik denk er nog over na: en sowieso leer ik hiervan hoe mijn automatismen werken.

Bedankt voor je reactie, Job!

Mooi beeld van die serveersters. Bij het gedeelte: want dat hoofdstuk was aan de beurt, kan je denk ik ook schrijven: want dat hoofdstuk is aan de beurt. Ik ben niet thuis in het nieuwe testament, waardoor ik achtergrondinformatie mis om te weten om welk verhaal het gaat. Ik herken het uit balans voelen waar Nadine het over heeft, kan alleen mijn vinger niet precies plaatsen waar het aan ligt. Ik vind het mooi hoe je de dood van de vriend vanuit hoe dat door zijn dochter wordt verteld aan haar echtgenoot ingebed hebt en zo aan de lezer introduceerd. 

Hoi Kruidnagel, ik had nog net je eerste versie gelezen voor je de nieuwe plaatste. Deze versie is een duidelijke verbetering. Mooi verwoord, graag gelezen.

Wie is hier de jarige?' vragen de serveersters ---> hier mist nog een ah-teken.

Tussen de gangen door stonden we even buiten in de zon en ze zag het aan me.  ---> moet deze zin niet in de tt staan?

Prachtig verhaal. Mooi hoe je verleden, heden en toekomst door elkaar weeft. Ik krijg de kriebels van de hoofdpersoon, ik zie meteen een volbloed SGP'er voor me. Toch heb je hem heel menselijk neergezet. Enige puntje dat ik heb, is dat ik graag een betere alinea-indeling zou zien.

Ik vind het een mooi verhaal, goed geschreven. Ik mis wel een beetje de gevoelens die op en neer zouden moeten gaan. Ik voel wel de twijfel en het gemis, maar ze zijn wat mij betreft net te subtiel, zeker als het over zulke heftige dingen gaat mag het van mij net iets heftiger. En inderdaad misschien een betere indeling. Verder graag gelezen.

Ha Emmy, fijne reactie, thanks! Onbalans: helft 1 = intro, helft 2 = gedachten en gevoelens. Te gesplitst en ongemengd.

Dat zinnetje moet wel in ovt, omdat hij de preek al heeft geschreven.

Het betreffende verhaal (de gelijkenis van het graan en onkruid) gaat (volgens de dominee) over de hel, verder is het niet van belang - in een langere tekst zou ik wel wat specifieker zijn geweest. 

Dank voor je enthousiasme, Musonius! Ik heb vast vlug een extra witregels geplaatst op een goede plek qua wending. Voor meer finetuning zal ik wel geen tijd meer hebben, maar probeer ik wel te onthouden als lesstof.

Hey Fief, thanks voor je oplettendheid! En die zin: nee  die is bewust in de ovt - hij blikt even kort terug. In het verhaalheden besluit hij te glimlachen.

Dank je, Sonnema! Ik houd wel van subtiel, maar in dit verhaal zie je meer het hoofd dan het hart en het lijf inderdaad. En dan is de hel niet echt subtiel. Het zal ook wel iets zeggen over hoe moeilijk hij bij zijn gevoelens kan.

Ik las geen eerdere versies, deze bust als een klopper, klopt als een bus en neemt dan nog even het vliegtuig! Het raast en je vertelt veel tussen de lijnen.

Knap.

ZGG

Dank je, Tony! Je weet het altijd origineel te formuleren. Leuk!

Kruidnagel, jij schrijft zoveel tussen de regels dat het naar valsspelen neigt. Het is dat ik je graag lees, maar anders zou ik voorstellen dat je het voortaan met de helft van de woordenlimiet moest doen. Dit is weer zo'n verhaal dat beter smaakt naarmate ik er langer op kauw. Een verhaal over Allerzielen denk ik en ik denk ook over hoop, maar wat weet ik er eigenlijk van. Weinig, en dat vind ik niet erg, geloof ik. Ik weet dat ik je hp onuitstaanbaar vind en toch ben ik blij dat je hem zichzelf laat zijn. Zouden ze in het vagevuur tripel schenken?

Mespunt, nu hang ik met een brede glimlach op de bank, vrolijk en blij te zijn over je reactie op mijn verhaal met 900 woorden. Mijn hp roept veel afkeer op, interessant vind ik dat. Ik gun hem wel een tripel in het hiertussenmaals met zijn vriend. Dan zijn ze eigenlijk al in de hemel.