Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#530 De oliebollenkraam

31 oktober 2024 - 17:35

 

Bij het naar buiten zwenken door de draaideur van de bibliotheek, werd Femke overvallen door een intens verlangen naar een dampende oliebol. Slechts twee minuten was ze het gebouw binnen geweest, langer had ze niet nodig gehad om zich te ontdoen van de boeken die ze al veel eerder terug had moeten brengen. De geur die de ernaast gelegen oliebollenkraam produceerde werd bij elke ronde die de draaideur voltooide de bibliotheek in- en uitgeslingerd. Voor de oliebollenbakker had dit een zeer lucratief resultaat. Niet alleen bij Femke was de lekkere trek opgediept. In het schemerdonker was een lange rij ontstaan. De kraam werd bevolkt door een vader en dochter. Ze deelden dezelfde hoekige wenkbrauwen. Er werden oliebollen uit het dampende vet geschept, ze werden geschud, bepoederd, in zakken gestopt.

‘Wat mag het wezen?’

‘Heeft u ook zonder krenten?’

‘Jazeker, mevrouw.’

De oude dame waarvan de bestelling werd opgenomen keek wat benepen.

‘Maar zijn die dan ook warm?’

‘Als u even wacht.’

‘Doet u er dan maar twee.’

De magnetron werd in werking gezet.

‘Is Roberta er niet?’

‘Nee, ze is er niet.’ Over het gezicht van de bakker trok een kilte.

Hij kuchte, de luide pieptoon van de magnetron gaf hem de gelegenheid zich even van de vrouw af te draaien.

‘Ach, is het huwelijk geklapt?’

Hoe oenig van die vrouw, dacht Femke. Had dat mens dan helemaal niet de tijd genomen om het A4tje dat tegen de vitrine was gekleefd te lezen? Ze had er lang genoeg voor staan wachten. Er was een portret op te zien van een goedlachse vrouw met daarbij de tekst: Roberta Frank, 1961-2024, voor altijd in ons hart. Dag Omie, stond er in een kinderhandschrift bij.

‘Het huwelijk van mijn ouders was heel goed juist!’ De dochter was zichtbaar aangedaan.

‘Wat spijtig. Ik bedoel, wat spijtig dat ze overleden is.’

Toen Femke aan de beurt was, wist ze zich even geen houding te geven. ‘Wat knap.’ Ze sprak te zacht, waardoor ze het nog een keer moest herhalen. ‘Wat knap dat jullie toch met de zaak doorgaan.’

‘We zullen zien hoe lang of het gaat. Tussen u en mij gezegd, ik vind er zo geen klap meer aan.’

Toen Femke een paar weken later opnieuw haar boeken te laat terug kwam brengen, stond de kraam er niet meer. Het moest nog oudjaar worden. De leegte die deze aanblik achterliet, reikte verder dan haar maag.

 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 18:44

Hoi Emmy, op zich een mooi verhaal. Ik mis alleen de tegenstrijdige gevoelens.

was ze het gebouw binnen geweest ---> binnengeweest

De vele witregels trekken het verhaal uit elkaar. De gesproken zinnen die bij elkaar horen, zou ik zonder witregel onder elkaar zetten. Dan worden de alinea's ook duidelijker. 

Slechts twee minuten was ze het gebouw binnen geweest, langer had ze niet nodig gehad om zich te ontdoen van de boeken die ze al veel eerder terug had moeten brengen. ---> dit is een lange zin die je ook korter en krachtiger kunt schrijven. Je zou er twee zinnen van kunnen maken. Dat ze de boeken al veel eerder terug had moeten brengen, is informatie die voor het verhaal niet relevant is en makkelijk weggelaten kan worden. Bijvoorbeeld:
Slechts twee minuten was ze het gebouw binnen geweest. Langer had ze niet nodig gehad om de geleende boeken terug te brengen.

De geur die de ernaast gelegen oliebollenkraam produceerde werd bij elke ronde die de draaideur voltooide de bibliotheek in en uitgeslingerd.  ---> Je hebt hier een samentrekking gemaakt van ingeslingerd en uitgeslingerd. Achter in hoort dan nog een koppelstreepje te staan. in- en uitgeslingerd. Ik weet ook niet of je van een oliebollenkraam kunt zeggen dat hij ernaast ligt.
In deze zin staan twee tangconstructies (vetgedrukt) waardoor de zin niet lekker leest. Een zin als deze kun je ook strakker schrijven waardoor het wellicht fijner leest. Misschien: De oliebollenkraam naast de bieb produceerde een geur die bij elke ronde van de draaideur naar binnen werd geslingerd.

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 12:54

@Job dank!

@Fief, dank voor je wenken. Wat de tegenstrijdige gevoelens betreft, ik werk daarbij wellicht wat subtieler als wat de opdracht (emotionele achtbaan) vraagt. De gevoelens bij Femke slaan om van vertedering bij het zien van de interactie tussen vader en dochter, plaatsvervangende schaamte door de opmerking van de andere dame naar medeleven en shock.

Dat van het koppelstreepje pas ik aan, daar had ik niet bij stil gestaan. Op zich denk ik dat een langere zin (maar ik weet niet hoe dat voor anderen is) juist op zijn plaats kan zijn. Zeker bij een handeling als dat van een draaideur, dat ook meer tijd in gebruik neemt als wanneer men van een normale deur gebruik zou maken, is een beetje vertraging bij lezen niet erg. Wat de te laat teruggebrachte boeken betreft is het wel relevant om de lezer een beeld te geven van wat voor type Femke is als mens. Iemand die haar zaken niet altijd op orde heeft. Het geeft kleur aan haar personage. Dat het haar op het eind opnieuw niet gelukt is, laat nog zien dat ze er niet van geleerd heeft. Het is natuurlijk iets wat in een kort verhaal ook weggelaten kan worden, maar ik vind dergelijke kleuring juist wat smaak geven aan een verhaal. 

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 13:30

Hoi Emmy, 

Je hebt een verhaal geschreven met de nodige sfeeromschrijvingen en een mooie verhaallijn. De emoties volgen elkaar dan misschien niet zo snel op, een emotionele achtbaan vind ik het wel. Een 'trage' achtbaan, zo je wil, maar het geheel klopt. 
Het is naar om alle emoties mee te maken via je hoofdpersoon. De verontwaardiging dat het aanplakbiljet wordt gemist, het ongemak en de dapperheid waarmee je personage naar de omstandigheden vraagt en uiteindelijk de teleurstelling en het verdriet van de oliebollenkraam die er uitgesproken met oudjaar niet meer staat. 

Op die manier mee kunnen voelen met je hoofdpersoon en om zo in het verhaal te kunnen duiken is minstens net zo veel waard als een hoog verhaaltempo en dat heb je goed in de gaten. 

Ik heb je verhaal graag gelezen, goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 20:01

Inhoudelijk een prachtig verhaal. Ik had wat moeite de opdracht hierin te herkennen, maar na je uitleg begrijp ik wat je insteek was. Met de schrijfstijl hen ik wat minder, maar dit zal een kwestie van smaak zijn. Ik denk dat het verhaal mooier is als het in tt staat.
De vele witregels storen mij, die zou ik weghalen. Het eerste blok mag van mij over meer in alinea's worden verdeeld.
Prachtige slotzin.

Lid sinds

4 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
2 november 2024 - 10:06

De meeste dingen zijn al wel gezegd. Mooi verhaal, iets lastiger ook voor mij om de opdracht erin te herkennen. Misschien ook omdat de sterkste gevoelens niet bij de hp liggen maar bij de eigenaren van de oliebollenkraam? Maar goede sfeer omschrijving en graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 november 2024 - 15:02

Ik vind het een prachtig verhaal, goed geschreven. Bij de slotzin begrijp ik wat je wilt zeggen, maar ik denk dat de formulering krachtiger kan. Bijna zou ik zeggen dat dat de krent in de oliebol zou zijn, alleen heb ik ze liever zonder krenten, dus die vergelijking gaat mank.

Lid sinds

2 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
4 november 2024 - 13:21

GG!!

Vond die te laat teruggebrachte boeken juist een leuke toevoeging toen ik het las. Zoiets zou je kunnen schrappen als je het aantal woorden dreigt te overschrijden, maar het was nu een heerlijke verwijzing naar 't karakter van de hp.