#530 De nacht dat Melissa belde
Haar ijselijke gil overstemt het snerpend gerinkel en houdt aan tot ze beseft dat het geluid afkomstig is van haar telefoon. Om het toestel tot zwijgen te brengen, neemt ze op, maar haar keel brengt geen geluid meer voort. Rillend zit ze ineengedoken in de kamer, schaars verlicht door een verre straatlantaarn. Posters rukken zich half los van de muur en fladderen als gewonde duiven, een poezenbeeldje schuifelt over de boekenplank en gordijnen strekken zich als spookarmen naar haar uit.
“Hallo? Jonna?”
Het horen van een vertrouwde stem, bezorgt de hare terug. “Melissa! O, ik ben zo … Het raam waaide open en ...”
“Doe dat dan dicht!” klinkt het nuchter.
Haar bevroren benen ontdooien een beetje. Bibberend loopt ze naar het raam en sluit het. Posters, poezenbeeldje en gordijnen komen tot rust.
“O, Melis … Het is zo donker … Ik … Ik was ...”
“Rustig! Rustig! Vertel me eens kalm wat er gebeurd is.”
Jonna haalt een paar keer diep adem voor ze antwoordt. “Ik was mijn haar aan het doen en toen die bons; het raam was opengevlogen. Ik schrok me rot! Het licht ging uit en alles bewoog!”
“Door de wind, m'n lieve kind. Laat me raden: je was in de weer met een haardroger en liet deze vallen in een wasbak met water?”
“Eh ...”
“Kortsluiting. Trek de stekker eruit, ga naar de meterkast en vervang de stop.”
Jonna gehoorzaamt. Even later baadt de kamer in een zee van licht. Haar bonzend hart komt tot rust en slaat een aangenamer ritme.
“Gaat het weer een beetje?”
“Ja, dank je, Melis, ik ...” Haar lijkbleke gelaat krijgt weer kleur, dankzij het schaamrood dat op haar wangen verschijnt. Haar fel verlichte kamer heeft weinig weg van een decor voor een griezelfilm. Ze kan wel door de grond zakken.
“Zet maar een lekker bakje thee en kom tot rust. Zullen we een andere keer bijpraten?”
“Ja, laten we dat doen,” zegt Jonna gretig, “ik heb je niet meer gezien sinds ...”
De telefoon glijdt uit haar handen. Weer trekt al het bloed weg uit haar wangen en haar hart slaat over.
Ze had Melissa niet meer gezien sinds ze lag opgebaard in de kerk.
Ja, hier hou ik van. Ik weet…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Ja, hier hou ik van. Ik weet dat er zoiets moet gaan komen en toch verrast het einde me. Knap gevonden. Heel Halloween. Graag gelezen.
Haar lijkbleke gelaat krijgt weer kleur, dankzij het schaamrood dat op haar wangen verschijnt. ---> volgens mij mag de komma hier weg.
Ze had Melissa niet meer gezien sinds ze lag opgebaard in de kerk. --> had moet naar mijn idee heeft zijn. In de eerdere zin schrijf je: ik heb je niet meer gezien sinds. In de laatste zin maak je als het ware die eerdere zin verder af.
Geloofwaardig en toch ook…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Geloofwaardig en toch ook niet. Steekt knap in elkaar. Freak en horrorshow. Volgende keer niet meer te lang in wierook blijven hangen. GG.
Wauw, goed gedaan! Ik…
Lid sinds
7 maanden 1 weekRol
Wauw, goed gedaan! Ik verwachtte eigenlijk een indringer dus de clou was toch anders dan verwacht. Super!
Hoi Musonius, De grootste…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Musonius,
De grootste emotionele piek zit misschien wel aan het einde, voor de lezer welteverstaan. Als dat komt door de geest, dan is dat inderdaad nogal een beleving, emotioneel gezien. Maar daardoor komen de grotere emoties daarvóór ook beter tot hun recht. Ze zijn nogal groot, gezien wat er gebeurt, maar in combinatie met iets sinisters, klopt alles nog steeds.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
Ik heb je verhaal een paar…
Lid sinds
4 maanden 2 wekenRol
Ik heb je verhaal een paar keer gelezen om de setting goed tot me door te laten dringen. Het eind is een mooie beschrijving met een passend slot. Graag gelezen.
En alweer zo'n prachtig…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
En alweer zo'n prachtig werkje afgeleverd, Musonius! Het enige wat gekke vind ik dat ze toch wel weet: Melissa is dood. Komt dan vast door die spooksfeer dat ze het even is vergeten en natuurlijk wat onbewust wensdenken.
Ik weet niet of het was…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Ik weet niet of het was omdat ik zelf wat moe ben, maar ik moest bij het begin meermaals opnieuw lezen om te begrijpen wat er nu precies gebeurde. De waaiende posters die fladderen als gewonde duiven hoewel een mooi gevonden vergelijking een beetje ver gezocht. Is het bibberen van de kou of van angst, doordat ik daar tijdens het lezen over twijfelde haalde dit me wat uit het verhaal.
Ik vind je dialogen erg goed…
Lid sinds
3 maanden 2 wekenRol
Ik vind je dialogen erg goed. Het verhaal leest makkelijk en de twist is leuk gevonden. Ik mis wel een klein beetje de afwisseling in gevoelens. Het blijft vooral angstig afgewisseld met iets van opluchting. Kan aan mij liggen, verder wel een erg sterke inzending weer! Graag gelezen
Hartelijk dank allen voor…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Hartelijk dank allen voor jullie respons.
Geweldig! Misschien dat het…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Geweldig! Misschien dat het komt door het boek dat ik lees dat ik de ontknoping voelde aankomen, evengoed heb ik er bijzonder van genoten. Knap hoe je ons gelijk in dit spookverhaal trekt. De manier waarop je hp haar stem terug krijgt vind ik ook erg fraai gevonden.
Dank, mespunt, je maakt me…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Dank, mespunt, je maakt me wel heel nieuwsgierig naar dat bewuste boek.
Het lied van ooievaar en…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Het lied van ooievaar en dromedaris, een boek met veel symboliek en al dan niet ingebeelde paranormale verschijnselen, waarbij op een gegeven moment zelfs een telefoon een rol speelt. In combinatie met de sfeer die je schetst leek het me volstrekt logisch dat Melissa vanuit het hiernamaals belde. Aangezien ik daar verder eigenlijk niets mee heb, wijt ik dat echt aan het lezen van dit boek.