#529 - Verhuizen

De mens is een lelijk dier. Sonja houdt de spanning erin. Op zijn Reviaans een verlosser erin. Het gaat niet om wie zijn schuld het is.

Dat vertrekken laat nog even op zich wachten denk ik. Maar ik kan me vergissen natuurlijk. Niet te verwarren met vergrissen, wat Sonja mogelijk nog gaat doen. De wens als vader van de  gedachten van de (p)ik. 

Toch ingewikkeld, je verhouden tot de herfst. ‘Tieten’, een afstandelijk, liefdeloos woord wat mij betreft, maar dat is een persoonlijk ding. Ik hoop dat ze samen de weg vinden naar de overwintering. 

Dat de herfst tot erotische ontboezemingen kan leiden weet ik nu ook. Weer wat bijgeleerd.

En maar blijven zeuren: het is HET geslacht, dus DAT recht...enz..Ibiza? Naar het schijnt regent het daar ook bakken tegenwoordig. 

Ik sluit me aan bij Job, het lag buiten het veld van mijn verwachting, deze tekst. Paljoevert is ook een woord dat ik nog niet kende. Mooi gevonden dat briesen van Sonja. Goed gebruik gemaakt van herhaling. 

Een verhaal van onbeantwoord verlangen in een stroom aan woorden, associaties en beschrijvingen. Een met seks beladen achtbaan, die in erotische zin teveel scherpe bochten en vooral dalen maakt om (bij mij) lust op te roepen. Maar dat maakt het juist een bijzonder verhaal: het rauwe, bijna liefdeloze hunkeren naar 'de daad', in een wat groezelig beschreven setting van het lichaam en het totale negeren daarvan bij de vrouw. Dat spreekt me wel aan.

Ook de herhalingen in het verhaal en de typische Tony over the top vergelijkingen, maak het een vervreemdend verhaal, dat ik wel kan waarderen.

@Kruid: de mens lelijk noemen is wat jij doet. Al observeer ik ook vaak, en niet oordelen is dan moeilijk. 

@Rob: ik en pik, pik en ik, twee dikke vrienden met de handen op dezelfde buik

@Anneke: afstand bewaren, is ook soms de beste keuze

@Job: bijleren tot je 69e en dan toch je 96e

@Gi: dat dit het, wie boeit het nog? toch jouw terechte opmerking ter harte genomen.

@hadeke: dankje! 

Net met plezier gemiste verhalen van je gelezen, onder meer Sonja-verhalen. Hoewel je me hierboven wel weer op een paar leuke neologismen en een lekker absurdistische vergelijking trakteert, zal dit verhaal niet de top 10 van Sonjasagen halen, daarvoor is het mij toch te plat en plichtmatig geschreven.

Met je handen op de rug wordt lastig, ja. Hoewel? Met een beetje hulp.