Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#526 Verliefd

6 oktober 2024 - 7:00

 

Himmelhoch jauchzend viel ik als een blok voor haar. Knap, bijzonder knap mag ik wel zeggen, intelligent, humoristisch, creatief, spontaan, wat wil een mens nog meer?
Dat ze vrijgezel was, dat wilde ik. Maar dat was ze niet, en ik ook niet. Ik trachtte mezelf ervan te overtuigen dat ik haar aardig vond, meer niet, terwijl ik niets liever deed dan haar ervan overtuigen dat ik haar méér dan aardig vond. Bijzonder aardig.
Dat ze bijzonder was werd haar vrijwel dagelijks ingepeperd. Ze verbleef in een autismekliniek en daar stond ze te boek als een complex geval. Om de haverklap werd er een nieuwe diagnose gesteld, meervoudige persoonlijkheid, manisch depressief, ADHD, anorexia, automutilatie, borderline, de hele DSM werd over haar leeggeschud. En ze leek het allemaal te omarmen, inclusief alle fysieke mankementen: versleten gewrichten, stofje zus te veel in het bloed, stof zo te weinig, allergie a t/m z. Alles accepteerde ze als kostbare geschenken, behalve de borderline. Ze dreigde zelfs met een rechtszaak om dat uit haar dossier te krijgen.
Hoewel ik tot over mijn oren verliefd op haar was, wist ik zeker dat ik de enige op de hele wereld was die haar objectief kon beoordelen, en mijn oordeel was: als er al iets afwijkt bij haar, dan is het dat ze uitzonderlijk mooi is, en lief, en aardig enzoverder enzovoort. Totdat ze van de ene op de andere dag het contact verbrak, het vieze vuile kreng.
Ik tuimelde in een diep zwart gat. Zum Tode betrübt.

 

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2024 - 7:37

Heel sterk stuk! Van genoten. De kennis van hoe zoiets vaak gaat in de psychiatrie, zoals bijvoorbeeld de weerstand bij borderline diagnoses, heb je er prachtig in verwerkt. Het contrast en daarmee de psychologische val in gemoed bij de hoofdpersoon heb je ook mooi aangepakt door het verhaal te laten beginnen en eindigen met die Duitse uitspraken. Hiermee wordt het ook een mooi ingekaderd afgerond geheel. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 oktober 2024 - 16:35

Ha, een eersteling! En wat voor een. Knap gedaan, Bennieuwd! Hier en daar is er nog wel wat strak te trekken, maar dat verstoort het geheel voor mij niet. De draai aan het slot is heel sterk, het plaatst de hp ineens in dezelfde positie als het meisje. Ben benieuwd (pun intended) naar je volgende schrijfsels!

Martin

Lid sinds

4 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 oktober 2024 - 12:58

Fraai beschreven hoe makkelijk we een etiket op iemand plakken. Het begin en eind zijn sterk. Graag gelezen.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 oktober 2024 - 21:36

Interessant, toch zoveel etiketten lijkt me ongeloofwaardig. Maar het maakt een punt. Ik ken persoonlijk mensen die worstelen met meerdere etiketten maar toch erg boeiende mensen zijn en beslist ook echt die veelheid van symptomen hebben en echt daarmee worstelen. Maar alle symptomen tegelijk is niet geloofwaardig, wel 'grappig' maar niet zo grappig voor wie ermee moet dealen. Het einde is dan weer erg grappig, de omslag.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2024 - 12:21

@Odile, volgens mij is het zaak om het geschrevene toch los te zien van eigen overtuigingen. Ik lees het zo dat de schrijver door middel van overdrijving een punt wil maken. Uit eigen ervaring weet ik overigens dat gestapelde DSM-kwalificaties wel degelijk voorkomen - uit het diagnosetraject van een van mijn kinderen kwamen er vijf.

Martin

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 oktober 2024 - 15:14

Het stukje begint al met een van mijn favoriete woorden, om vervolgens via een aardige stapeling van artefacten, met humor en ernst, duiding te krijgen. Ik gooi er een Frans superlatief in: Chapeau (ook voor de muts).

Betrübt? Aber gar nicht. Goede binnenkomer. Graag gelezen.