#526 Leren lopen zonder vallen

Ik ben na 300 woorden afgehaakt. Voor mij iets te lang dit verhaal.

Hansje viel voor de meisjes, maar leerde hij nu lopen?

Zo te zien is het verhaal per ongeluk tweemaal geplakt Rob.

Het concept is leuk, als een soort sprookje, en ook goed uitgewerkt. De boodschap erachter is me ook duidelijk, maar ergens blijft het net teveel aan de oppervlakte, misschien omdat het meer een kort verhaal is waarbij de personages minder uitgewerkt zijn? Desalniettemin graag gelezen.

Leuk verhaal. Helaas dubbel geplakt waardoor je aan het eind doorleest en even de draad kwijt raakt.

Een leuke keuze om het verhaal in de vorm van een sprookje te gieten. Hierbij mijn notities: Ik twijfel of de komma nodig is na: bezorgde ouders, 

Het koesteren van iets ken ik, maar in deze constellatie ken ik het niet: het koesteren op moeders veilige schoot. Misschien dat het Vlaams taalgebruik is? Dat wij het in Nederland knuffelen noemen? 

Je hebt met pakkende voorbeelden duidelijk gemaakt hoe zijn blikveld breder werd op school. Verder vraag ik mij af of hij moest leren toekijken. Het observeren was hem door het eerdere al niet mogen lopen bekend. 

Ik kan het niet helpen, ik ben fan. Mooi bedacht, mooi uitgewerkt, en dan: de liefde... Driehonderd woorden is misschien te krap om optimaal de diepte te bereiken, maar ook als schets (met mooie beelden erin!) lees ik dit heel graag.

Martin

Dank beste mensen om een reactie te sturen. Dat is altijd leuk en ik  leer van de verschillende reacties. Ik besef ten volle dat het verhaal misschien te langdradig is, maar kon het toch niet laten. Het voelde zo aan.

Dank u ManMetPen, dat gij fan van zijt van de schrijfstijl. Ik zal mijn buikgevoel blijven volgen.

Dank u  Rob Mientjes voor de reactie. Ik twijfelde wel of ik het verhaal niet te veel uitspon, maar mijn buikgevoel was daar nu eenmaal.

Dank u Jacobs (Rob) voor de reactie. Ik heb weer bijgeleerd. 

Dag Sonnema, fijn dat u het sprookje kon waarderen. 

Dag Job, dank voor de positieve reactie. Sorry voor het dubbel plaatsen.

Hallto Emmyvanswaai, dankjewel voor de uitgebreide reactie en het compliment. Ik hou zeker rekening met de suggesties en heb weer bijgeleerd. En dat is dus de bedoeling, hè? Ik denk dat knuffelen of koesteren beiden hier op hun plaats zijn. Maar voor mij klinkt koesteren iets warmer.

Nog even ter verduidelijking. Ik heet geen Rob hoor. Maar ik reageerde op Rob. Zal er voortaan een @ voor zetten. Zo heb ik ook weer iets geleerd.

Weer een verhaal van je dat mij aan het denken zet, Marijke. Aan hoe ver ouders kunnen gaan om een kind te beschermen voor het leven. Dit past erg goed bij het thema neurodiversiteit. In hoeverre kan de wereld veilig zijn en aangepast? Daar zijn grenzen aan. Ooit hoorde ik in een radioprogramma een vrouw zeggen dat ze heeft geleerd dat haar kinderen zowel de rozen als de doornen zullen tegenkomen. Ik denk dat ouders dat herkennen, dat je je kinderen geen slechte ervaringen kunt besparen en dat het onwenselijk is om je kind in een rolstoel te plaatsen.

Dag Odile, fijn dat je me dit berichtje schrijft. Zo is het juist. rozen en doornen versieren het levenspad. :))

Vraagje Marijcke: waarom staat er coach voor jouw naam?

Rob, Marycke was (denk ik) ooit een coach op dit forum maar bij de eerste opdracht tien jaar geleden gebruikte ze die naam ook al als gewone gebruiker, dus misschien kan ze meer uitleg geven. Wat mij opvalt is dat ze tien jaar geleden haar stukje meermaals achter elkaar op het forum plaatste en dat is ze nog steeds niet afgeleerd zoals je kan merken. Anderzijds verstoren late reacties telkens de logische volgorde van de ingezonden stukjes en kan je voor dergelijke vragen beter een vraag stellen via 'contact' bij de naam van de schrijver (zoals ik trouwens bij jouw deed enige tijd terug ivm bibs in NL) Groet. Gi 

Marycke, sorry dat ik in jouw plaats antwoordt. Maar ik stuurde je al een mail ivm de dubbele plaatsing, enz..Groetjes. Gi. 

Beste Rob, enkele jaren geleden was ik, na eerst gewoon lid, enkele tijd coach, het geen ik heel leuk vond. Gezondheidsredenen deden mij ermee stoppen en ja, ik was toen al een beetje oud om prima met de computer te om gaan en nu ben ik nog een stukje ouder, maar weet je, ik schrijf zo graag en lees zo graag de commentaren op onze inzendingen. Ik zal mijn best doen om het dubbel plakken te vermijden. Sorry daarvoor. :))

Hallo Gi, het is je vergeven. Men moet iets meer geduld hebben met oudere mensen, die nog wel graag schrijven, maar deze digitale wereld niet altijd meer zo goed kunnen volgen. De dag dat ik niet meer kan schrijven ligt niet meer zo ver af.

Ik loop naar de 90.

Geen probleem, Marijcke wat dat geduld betreft en wat kranig dat je nog schrijft en leest. Ik had het dan toch bij het goede eind dat je ooit een tijdje coach was. Blijf nog maar lang bij ons en al benieuwd naar je volgende bijdragen.