#520 Stoppen met roken
Mijn vader zei altijd dat stoppen met roken makkelijk was. Zijn geheim? Gewoon alle asbakken uit je huis halen. Dank je pa, goede tip, echt. Ik ben nu zesendertig uur 'clean'. Het voelt eerder als zesendertig dagen. Ik wil gewoon verdomme een sigaret. Volhouden Yasmin, volhouden. Je hebt het volgehouden vandaag en morgen is er weer een nieuwe dag. Weer een dag zonder sigaret.
Ik schrik wakker. Wat was dat? Ik hoor luid gebons op mijn deur. Ik pak de hockeystick naast mijn bed. Ik loop de trap af, mijn handen klemmen om het handvat. Als het een verkrachter is, is die toch echt aan het verkeerde adres. Ik open de deur op een kier. Daar staat Eddie.
'Oh, ben jij het.' Eddie is een grootverpakking Marlboro’s. Hij komt tot mijn kin. Hij heeft korte armpjes en beentjes en ziet er een beetje belachelijk uit. Ik moet hem eigenlijk de deur wijzen, dat weet ik zelf ook wel. 'Sorry, ik wist niet dat jij het was,' stamel ik. Ik voel me opeens zeer bewust van mijn koekiemonster pyjama, niet erg flatteus.
Hij staat daar chill. Schouders ontspannen, alsof die eikel niet net midden in de nacht op mijn deur heeft staan bonzen. 'Ik wil me niet opdringen hoor,' zegt hij. Dat is een leugen, daar zit hij geen seconde mee en we weten het allebei. 'Maar mag ik binnen komen?'
'Eén peuk en dan nokken.'
Eddie grinnikt als hij ziet dat ik m'n hockeystick nog steeds vast heb. Ik voel me alsof ik een klein meisje ben. Alsof ik mezelf echt kan verdedigen. Wat zou ik doen als iemand gewoon de hockeystick vastpakt voordat ik kan slaan?
Eddie ploft neer op de bank. 'Sigaret?' Met z'n korte armpjes reikt hij al in zijn klep om een sigaret uit zijn buik te halen. Hij stopt hem in zijn mond en kijkt me aan. Ik weet wat hij wil, het is een ritueel voor ons. Ik hou een aansteker onder het uiteinde. Hij neemt een hijs en geeft de sigaret aan mij. Ik neem hem aan met beide handen. Ik inhaleer via m'n longen.
Verlossing.
Even is alles goed.
Dit is echt precies wat ik nodig had. Eddie heeft misschien geen goede invloed op me, maar hij snapt dat. We zitten in een stilte. Fuck, Yasmin, je zou toch stoppen? Hij steekt er zelf ook een op. Is dat kannibalisme?
'Biertje?' Eddie staat al op om naar de koelkast te lopen. Het moment is voorbij.
'Zijn op.' Dit is gelogen, er staan er nog een paar in de koelkast maar ik wil hem weg hebben.
'Seks dan?' Ik heb niet veel zelfrespect of hoge standaarden, maar dit klinkt wel erg fantasieloos.
'Nee, bedankt.' Mijn sigaret is op en ik wil dat Eddie uit mijn huis gaat. Ik schaam me dat ik hem überhaupt heb binnengelaten.
'Ik ga maar eens op huis aan.' Dag Eddie.
De volgende ochtend tref ik beneden en twee ashopen op de vloer.
Wow, zes woorden onder de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Wow, zes woorden onder de limiet gebleven, maar met de helft minder had dit relaas ook verteld kunnen worden. De laatste zin is mij een raadsel. Ik heb nog een mooie kristallen asbak van vroeger, toen ... jawel.
Met plezier gelezen maar…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Met plezier gelezen maar voor de clou schiet mijn verbeeldingskracht tekort, hoop dat je dat opheldert in een reactie.
Elk verhaal kan met de helft…
Lid sinds
3 maanden 3 wekenRol
Elk verhaal kan met de helft minder woorden verteld worden, de vraag is wat is er niet goed geland is. Ik wil graag ontleden wat hier niet goed valt; want ik was zelf tevreden over het verhaal.
Oké, beginnen bij het eind. De laatste zin was bedoelt om aan te geven dat ze niet alles gedroomd had, en een callback naar haar vader met het idioten advies om haar asbakken weg te doen, alsof dat helpt...
Mijn idee was dat de relatie tussen Yasmin en haar verslaving werd toegelicht. Haar verslaving krijgt de vorm van Eddie, een gigantisch pakje sigaretten met armpjes en beentjes, die zelf ook meerookt. Eddie is redelijk minachtend naar Yasmin. Hij klopt midden in de nacht aan (net als verslaving doen). Maakt haar onzeker ("Eddie grinnikt als hij ziet dat ik m'n hockeystick nog steeds vast heb. Ik voel me alsof ik een klein meisje ben."), hakt in haar zelfbeschikking ("Fuck, Yasmin, je zou toch stoppen?") en in het algemeen heeft hij weinig respect voor haar grenzen (hij loopt bijvoorbeeld zelf al naar haar koelkast, terwijl ze al had aangegeven dat het een peuk was en dan nokken), en toont weinig interesse in haar, bijvoorbeeld in de manier waarop die voorstelt om seks te hebben.
Ondanks dit alles laat Yasmin hem, tegen beter weten in, binnen. Waarom? Voor dat ene moment van verlossing, waarop alles even goed voelt.
Ik hoopte een genuanceerd beeld van verslaving weer te geven. Als ik mag vragen; als je dit nu leest; denk je dan... AAAAHHHHH, goed idee, maar dat had ik gemist. Of denken jullie.... BLAblablablabla.
En zoja, hoe kwam dat?
dag Robin Je schrijft vlot…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
dag Robin
Je schrijft vlot en dat is aangenaam voor de lezer. De worsteling met de rookverslaving komt er zeker wel uit in je tekst maar eerlijk gezegd is de link met het gebonk aan de deur en de symbolische Eddy wat vreemd en ik denk dat je dat anders had kunnen oplossen. Bijvoorbeeld wel gebonk aan de deur maar de rest dan meer imaginair.
Nu geef je het idee dat er een vreemd mannetje binnenwandelt, terwijl je in feite wil uitdrukken dat het de verslaving is die de onrust uitlokt.
Je verhaal leest dus wel vlot, maar ik denk dat als je het te ingewikkeld maakt, de kern wordt aangetast.
Johanna
Bedankt! Ik denk dat je de…
Lid sinds
3 maanden 3 wekenRol
Bedankt! Ik denk dat je de vinger op de zere plek legt. In mijn hoofd was het zeer duidelijk dat het mannetje een personificatie was van de verslaving; maar dit werd blijkbaar niet duidelijk. Ik laat het even een paar weken liggen en ga er dan eens naar kijken met een verse blik. Bedankt. Ik denk als ik weer iets dergelijks probeer dat ik het eenvoudiger moet houden.
Fijn dat het verhaal in ieder geval vlot leest. :)
Hoi Robin, Door je…
Lid sinds
10 maanden 2 wekenRol
Hoi Robin,
Door je omschrijving van Eddie als een grootverpakking Marlboro's en zijn kleine armpjes en beentjes had ik er wel uitgehaald dat er niet daadwerkelijk een persoon aan de deur stond. De strijd die Yasmin vanbinnen voelt, vind ik goed beschreven, al had ik het onzeker maken en weinig respect hebben voor haar grenzen er niet helemaal uitgehaald.
Enige puntje, volgens mij staat er een 'en' te veel in de laatste regel, anders begrijp ik die niet helemaal. Verder graag gelezen, ik vind je schrijfstijl heel fijn lezen!