Het Huis Aan Zee # 520
De weg strekte zich eindeloos voor hen uit. Vijf uren waren verstreken sinds Margreet de auto had gehuurd en samen met haar twaalfjarige dochter Amy al haar spullen had ingeladen. Margreet remde af en stopte bij een desolate benzinepomp.
‘Blijf zitten, ik moet even tanken. ‘
Het landschap was veranderd van uitgestrekte weilanden in zand met helmgras. Amy strekte zich uit en zag de hoge zandduinen in de verte. Margreet opende de deur en pakte haar tas.
‘Is dat de zee, mama. Achter de duinen. ‘
‘Ja, liefje. Daar gaan we morgen heen. ‘
Ze zette haar kraag op tegen de regen en liep naar binnen om af te rekenen. Achter Margreet haar auto dook er een beschilderd busje op. Ze hield de deurkruk in haar hand, een rilling liep over haar rug. Niets bewoog er. De ramen waren geblindeerd. Snel liep ze terug naar de auto. Margreet was zich bewust geweest van de starende blik van de vent achter de kassa naar haar borsten. Misschien waren ze in dit gat geen vrouwen gewend. Met piepende banden reed ze weg. Onder het rijden slaakte ze een zucht van verlichting. Het busje verscheen niet in haar spiegels.
Margreet minderde vaart en zag in het late middaglicht de contouren van het huis. Het grote houten huis van twee verdiepingen was het enige in de verre omtrek. Voor de ramen hingen luiken als houten oogleden. Ze reed een heuvel op waardoor het strand niet meer zichtbaar was en parkeerde de auto op een houten vlonder. Met moeite duwde ze het portier open, stapte uit en gebogen tegen harde wind en striemende regen liep ze het krakende houten trapje op met de sleutel in haar hand. Tot haar verbazing ging de deur open op het moment dat ze de sleutel in het slot stak. De deur had niet op slot gezeten.
Harde windstoten geselden het huis dat kreunde onder het geweld. Margreet draaide zich om in bed toen opeens een felle windstoot het raam open smeet en de regen naar binnen sloeg. Ze gilde van schrik en probeerde het raam te pakken voordat het kapot zou slaan. Binnen een mum van tijd was ze doorweekt door de regen. De bulderende wind sloeg het gordijn in haar gezicht en met de grootste moeite lukte het Margreet het raam te pakken en dicht te duwen. Trillend over haar hele lichaam sloot ze het af en haalde diep adem. Langzaam voelde ze haar hartslag weer terug keren naar normaal. Fluitend joeg de wind langs het huis. Opeens hoorde ze bulderende slagen op de deur en rammelen aan de luiken.
‘Mama, wat gebeurt er ,’schreeuwde Amy, helemaal over haar toeren.
Margreet sloeg haar kamerjas om zich heen en strompelde de trap af. Een gil bestierf op haar lippen toen de deur met een reusachtige klap tegen de muur aan kapot sloeg en een zwarte schaduw de gang in viel. ‘Amy,’ gilde Margreet. ‘Doe je deur op slot. ‘
In doodsangst rende Margreet de trap op. Adrenaline raasde door haar bloed. Haar hart bonsde als een razende. Een sterke hand greep haar enkel en trok haar ruggelings de trap af. Razend verzette Margreet zich tegen haar belager en slaagde erin los te komen. Met de moed der wanhoop stormde ze de huiskamer in, smeet de deur achter zich dicht en draaide de sleutel om. Bloed vloeide uit een wond op haar achterhoofd. Huilend en op het randje van waanzin dook ze in elkaar. Op dat moment versplinterde het raam boven haar hoofd. Een grote hand greep omlaag en trok Margreet aan haar haren door het open raam naar buiten…
‘Weet je zeker dat je bij het goede huis bent?’
Ed knikte.’ Zeker, ’zei hij in de telefoon.’ Maar van Margreet en Amy is geen spoor te bekennen. Alleen hun auto staat er. ‘
De laatste witregel laat…
Lid sinds
4 maanden 3 wekenRol
De laatste witregel laat veel ruimte voor speculatie. Spannend geschreven.
Het verhaal leest vlot. De…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Het verhaal leest vlot. De laatste alinea verstrooit het verhaal. Een dwaalspoor dat vraagt om vervolg. Ik zou de hele tekst in tegenwoordige tijd schrijven. Leest prettiger. Tussen het verhaal en de laatste alinea zou ik dan een aparte regel plaatsen met de tekst: Een paar uur later.
Hallo John, mooi verhaal! Je…
Lid sinds
3 maanden 3 wekenRol
Hallo John, mooi verhaal! Je ziet het gebeuren :-)
het enige wat ik zelf vind is dat er snel geschakeld wordt. ‘De deur had niet op slot gezeten’ en het volgende moment ligt ze in bed.
De deur waait open… heeft zij die dan niet afgesloten? Ik zou die afsluiten en nog een stoel onder de deurkruk geplaatst hebben. Maar het is een echt horrorverhaal en daar heb je ook bijna altijd open eindjes.
wordt vervolgd???
Ik zou Margreet en haar…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Ik zou Margreet en haar dochter gemoedelijke vakantiesfeer nog wat versterken door hun vredige toestand voor de aanval te benadrukken. Mooi detail van de deur die niet op slot zat. Dat Amy schreeuwt geeft al aan dat ze over haar toeren is. Contrast zou het verhaal wellicht nog spannender kunnen maken. Wanneer het bijvoorbeeld geen onstuimig weer was geweest, hierdoor kan het brute element extra binnenkomen. Overdonderen. De laatste alinea lijkt de start van een nieuw hoofdstuk te zijn, die zou ik zelf weglaten. Er worden aan het begin van het verhaal spullen ingeladen in de auto, zijn ze op vakantie of is er sprake van een verhuizing of een vlucht wellicht? Wanneer dat laatste het geval is zou dit misschien op de een of andere manier nog meer kunnen doorschemeren.
Ik had vanaf het begin af…
Lid sinds
3 maanden 3 wekenRol
Ik had vanaf het begin af aan het idee dat er gevlucht werd. "Al haar spullen had ingeladen" gaf mij de indruk dat ze niet van plan was terug te komen... Maar dat is misschien net welke afslag de lezer neemt. De suspense is goed, en doorgaans goed geschreven.
Er zitten voor mij een paar kleine dingetjes in die ik denk dat beter kunnen, maar dat kan persoonlijke smaak zijn.
"Met piepende banden reed ze weg. " Ik was benieuwd wat Amy daarvan vond. Merkte ze dat haar moeder bang was? Ik denk dat de spanning nog verhoogt zou kunnen worden door interactie tussen de twee; bijvoorbeeld 'Is er iets mama?' 'Nee hoor, we zijn veilig.'
Enkele zinnen zouden iets strakker kunnen. Bijvoorbeeld "de grootste moeite lukte het Margreet het raam te pakken en dicht te duwen". Zonder 'te pakken en' leest het gewoon fijner.
Voor de ramen hingen luiken als houten oogleden. ==> mooi.
Spannend verhaal, goed gedaan. Einde is ook een twist.
Dag John Dank voor je…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag John
Dank voor je verhaal, waarin zeker voldoende suspense in zit, maar ik denk dat er nog wat werk aan je tekst is om hem nog strakker en logischer ennn nog aangenamer te maken.
Zo zou ik alle passiefzinnen veranderen (had, waren,...), en hier en daar zinnen zelfs schrappen om de opbouw steviger te maken.
Je gebruikt vaak mooie stijlfiguren, dat is echt meer dan knap. je geeft de personages emotie: lijn me realistisch neergezet. Korte dialogen in de tekst: check.
Maar soms is de logica is zoek, morgen gaan ze zwemmen maar het regent, waait,....Ze heeft plots een kamerjas aan? Dit vraagt zeker nog wat verfijning en ook een iets betere temporisering van je tekst. Het gaat snel een springt soms te veel.
Toch graag gelezen
Johanna
Hai Johanna, bedankt voor je…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Hai Johanna, bedankt voor je feedback maar het is wel prettig als je het eerst goed leest. Nergens in het verhaal staat dat ze gaan zwemmen, dat is jouw eigen interpretatie. Uit bed pakt ze haar kamerjas om naar beneden te gaan, niet wetende wat ze daar zal aantreffen. Al met al goede feedback maar soms is de logica ver te zoeken.
@robin. Bedankt voor je reactie. Margreet gebruikt de vakantie van Amy om voor zichzelf wat dingen op een rijtje te zetten en daar is het huis van Tante Odette prima voor geschikt. Het is dus niet zo dat ze op de vlucht is.
@emmy. Bedankt voor je nuttige opmerkingen. Het is altijd moeilijk een keuze te maken, temeer je met een woordenlimiet zit.
@Ruud. De deur waait niet open maar bezwijkt onder het geweld van de storm als wel de aanvaller. Bedankt voor je commentaar.
@Rob. Bedankt voor de feedback. De reactie is de volgende dag als neef Ed even wil komen kijken of alles goed is gegaan. Niet dus...
@Job. bedankt Job
oei John, het wordt op zijn…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
oei John, het wordt op zijn minst gesuggereerd: ‘Is dat de zee, mama. Achter de duinen. ‘
‘Ja, liefje. Daar gaan we morgen heen. ‘
Ik denk echter dat de commentaar vooral ging over temporiseren.
Het heeft niet vel zin om discussies te openen denk ik over details, niet?
Johanna
Hoi John, ik vond het een…
Lid sinds
10 maanden 2 wekenRol
Hoi John, ik vond het een spannend verhaal om te lezen en juist de laatste alinea vind ik sterk, omdat ik daardoor echt wil weten hoe het afloopt. Ook de omschrijvingen van het slechte weer lieten mij nog meer die spanning voelen. Graag gelezen!
Dank Natas. Ik had je met…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Dank Natas. Ik had je met plezier het vervolg gestuurd maar misschien is het ook wel leuk je eigen fantasie te gebruiken.