#516 Observeren

Het is mijn zeventigste verjaarjaardag. Mijn zwager Frank en schoonzusje Caroline arriveren rond een uur of drie. Mijn schoonzusje komt als eerste binnen. Ze eist direct alle aandacht op. Ze feliciteert mij in het voorbijgaan.
Frank komt binnen via de achtertuin. Onze honden stormen naar de keuken. In de tuin staat Lola blij te kwispelen. Na de hernieuwde kennismaking worden ze op hun plaats gedirigeerd. 
Caroline gaat op mijn stoel zitten en voelt zich weer helemaal thuis. De rest van de middag verloopt zoals altijd. Onder het genot van een kop koffie met appelgebak kletsen we gezellig bij. 
Daarna kijken Miriam, mijn vrouw, en haar tweelingzusje naar de vogels, die de voederpaal in de voortuin bezoeken. Ze praten hier gepassioneerd over.
We laten de honden uit en daarna eten we een broodje gezond uit de hand.
Na het eten vraagt Miriam of ze wat willen drinken voor ze weer naar huis gaan. Caroline zegt:” Nee, dat hoeft niet. We gaan zo weg.” Haar blik gaat weer naar buiten. Vol interesse volgt ze de mussen, die rond de voedersilo druk in de weer zijn.
Franks telefoon gaat. Whatsapp vraagt zijn aandacht.
De grote wijzer van de klok is een half uur opgeschoven. 
Miriam vraagt: “Willen jullie echt niets drinken?” 
Haar zus zegt: “Nou een kopje thee dan. Dan gaan we echt. Heb je de specht gezien?”
Haar man kijkt Caroline aan en neemt dan zwijgend zijn mobiel weer ter hand.
Ik ga naar de keuken om thee te zetten. Als deze getrokken heeft, geef ik iedereen een kopje thee.
Na de thee kijken Miriam en ik elkaar aan. Ze zullen nu zo wel gaan.
De blik van mijn schoonzusje gaat alweer naar buiten. Ze heeft alle aandacht voor de mussen en koolmeesjes die nog even komen foerageren. Ze vertelt uitgebreid aan haar zus wat ze allemaal ziet. Een jonge specht, die gevoerd wordt op de schutting, wordt aandachtig gadegeslagen.
De wijzers van de klok tikken rustig door.
Frank kijkt of er geen files zijn. Hij zegt dat alles rustig is op de weg. Zijn vrouw reageert niet en houdt de vogeltjes in de voortuin in de gaten.   
De wijzers van de klok lijken steeds trager te gaan.
Eindelijk doet Frank Lola haar autotuig om. Caroline staat met een zucht op en pakt haar spullen. Ze nemen eindelijk afscheid. 
Ik vraag aan mijn vrouw: “"Is haar huis nog steeds een verbouwingschaos."