#515 - Ochtendwandeling in Reykjavik

 

“Heerlijk hè, schat?” Ik kijk naar de strakblauwe ochtendhemel.

“Zeker,” zegt ze, “ik ben blij dat we vroeg zijn gaan wandelen.”

We lopen een tijdje zwijgend door Reykjavik en ik denk terug aan de chaotische dag van gisteren. De spanningen tussen Europa en Rusland zijn uit de hand gelopen en de reis was daardoor bijna niet doorgegaan. Gelukkig kreeg het toestel op het laatste moment toestemming om te vertrekken.

Ik haal diep adem. De lucht lijkt hier veel schoner dan in Amsterdam. Het is ook veel rustiger op straat. Sterker nog, ik geloof niet dat ik al een IJslander heb zien lopen.

“Farðu strax í skjólin … Farðu strax í skjólin” klinkt het door de stille straat.

We kijken elkaar vragend aan.

“Farðu strax í skjólin … Farðu strax í skjólin”

“Heb jij enig idee wat er aan de hand is?” vraag ik.

“Nee, ik spreek geen IJslands.”

“Farðu strax í skjólin … Farðu strax í skjólin”

“Misschien kunnen we het ergens vragen. Laten we een winkel zoeken.”

We lopen rond op zoek naar een winkel of een tankstation, maar alles is gesloten. Ondertussen wordt de zin onophoudelijk herhaald.

Ineens zegt Corine: “Ik heb een idee, we laten google even meeluisteren.” Ze pakt haar telefoon, drukt op een paar toetsen en houdt de telefoon in de lucht.

“Farðu strax í skjólin … Farðu strax í skjólin”

We kijken op het beeldscherm en lezen: Ga onmiddellijk naar de schuilkelders

Het duurt even voordat het kwartje valt, maar dan snap ik het. “Jezus! Nee toch! We moeten schuilen.”

“O fuck, maar waar? Wacht, ik check google maps.”

Ze drukt weer op een paar toetsen. “Hier,” zegt ze, “op de Tunguvegur 25, daar is een schuilkelder.” Ze zet de route aan. “Het is drie kilometer. Kom op, rennen!”

Terwijl we aan het rennen zijn, gaat het luchtalarm af.

Ik kijk omhoog en hoop dat we op tijd zijn.