# 514. Naastenliefde

Ik doe een uiterste poging me te concentreren op het licht van de spotjes boven mij. Het zijn lampjes, Cato. Lampjes. Ze bewegen niet. De lichtjes beginnen te zweven door de ruimte, ik knipper met mijn ogen. De lampjes zweven niet, Cato. Ze zitten vast. Focus en adem rustig in en uit.

Ik hoor mijn ademhaling, ritmisch, mijn lichaam beweegt mee, ik kom van de grond en zak er weer in, zak een stukje door de vloer. Kom op, Cato. Je zakt niet door de vloer.

De lampjes. Ze hangen stil, er is geen beweging. Een vlek vormt zich ertussen, wordt een zware schaduw, komt naar beneden en drukt op me, benauwd. Adem rustig in en uit. Focus.

Concentreer je op de buitenwereld. Neem bewust in je op wat je om je heen ziet. Ik denk aan de zachte stem van mijn psycholoog, het Vlaamse accent. Als je erin begint te geraken, probeer je dan te focussen op wat je ziet en hoort om je heen.

Lampjes, keukenkastjes, het geluid van de altijd druppende kraan. Tik, tik, tik. De schaduw wordt een grote klok, de wijzers komen puntig naar me toe, ik tik ertegen, tik, tik. Ben ik mijn pillen vergeten vanochtend?

Keukenkastjes, drukkende schaduw. Nee, de lampjes, tik tik tik, de wijzer. Nee, kraan! Ademhaling. Tik, tik, tik. Focus, Cato!

Razende woede komt vanuit mijn buik omhoog, “Focus op de buitenwereld, Cato” schreeuw ik, zie ik mijn psycholoog zeggen. De woede komt als een draaikolk naar buiten, de klok neemt de vorm aan van een brullend beest. Kijk naar de lampjes, kijk naar de kastjes, tik, tik, tik.

Ik begin de psycholoog hard en gemeen uit te lachen. Tranen stromen over mijn wangen. Heb jij, Claudia, psycholoog, heb jij ooit gevoeld wat ik nu voel? Gillend van de lach, tranen over mijn wangen, pijn in mijn buik, gierende angst. “Focus op de lampjes,” gil ik.

De buurvrouw. Ze zet me rechtop, klemt haar armen om me heen, mijn rug tegen haar zware boezem, mijn hoofd in haar nek, haar stem in mijn oor. “Catootje, lieverd, Catootje, je bent bij mij”.

Mijn hart bonst als een razende, ik snik als een kind, trek mijn knieën op en leun zwaar tegen haar aan. Zachte woordjes, lief, warm, veilig.

Mijn ademhaling, rustiger. De keukenkastjes, de lampjes, tikkende kraan. Alles is oké.

De buurvrouw. Warmte, zachtheid, troost, liefde.

Claudia, zó komt alles goed.