#511 Wonderkinderen
Hoe kon ik weten dat uitgerekend vandaag die match gespeeld werd? Dat mijn zus al lang niet meer op visite kwam, heeft veel te maken met haar echtgenoot, de ex-keeper van de voetbalploeg uit ons geboortedorp. Van de keren dat zij vroeger op bezoek kwamen, vroeg mijn zwager steevast of de tv op mocht of de radio om de voetbaluitslagen te horen. Ik haatte het, maar dat wist hij niet. Tot vandaag dus.
Samen met mijn zus bezoek ik onze oom in het wooncentrum. Hij is pas weduwnaar geworden, maar de voetbalgekte die ook hier heerst heeft hem helemaal opgemonterd. In zijn kamer ligt een exemplaar van de Corriere dello Sport open op tafel. Zijn Italiaanse buurman heeft de typische roze krant meegenomen om hem het artikel te tonen over de nieuwe bondscoach van La Squadra Azzurra, de Italiaanse ploeg die al vier keer het WK en twee keer het EK won. Tot mijn afgrijzen zie ik de foto van Ludwig Mellaerts. Hij? Trainer in Italië! In de cafetaria van het wooncentrum staat een groot tv scherm. Binnen afzienbare tijd spelen de Rode Duivels. Oom wilt er al meteen naar toe en wuift ons uit. Mijn zus vraagt mij bij haar thuis op de koffie.
Schoonbroer zit al klaar voor zijn tv. Hij schudt mij de hand en begint meteen over de nakende match. Ik luister met een half oor, tot hij vraagt: “Heb je het al gehoord van de Mellaerts? Hoofdtrainer in Italië! Wie had dat gedacht?”
Mijn zwager is enkele jaren ouder dan ik. Wij gingen naar hetzelfde Instituut waar ook ene Ludwig Mellaerts school liep.
“De Ludwig zat toch bij jou in de klas?”
“Helaas, als ik een voetbalhater ben geworden is dat aan hem te danken.“
“Hoezo, hij was toch dat wonderkind dat al op zijn zeventiende op tv geïnterviewd werd?”
“Wonderkind? Voor mij was hij de meest onsportieve kerel. Het enige wat hij sympathiek vond aan de tegenspelers waren hun schenen die hij keer op keer bewerkte. Zelfs de spelers van zijn eigen ploeg apprecieerde hij maar in zoverre zij hem de bal toespeelden, de egoïst!”
“Ja, maar kijk eens hoe ver hij het geschopt heeft. Eerst sterspeler in de grootste teams van Europa en nu coach van de Azzurri.”
“Als je maar genoeg om je heen schopt kan je inderdaad ver komen. In Amerika is er een die zo president is geworden.”
Hai Gi, een hoog oplopend…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hai Gi, een hoog oplopend conflict lees ik niet en dat het knettert, nou nee. Maar dat stukje over Trump maakt wel weer wat goed.
Hi John, bij de HP liep de…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Hi John, bij de HP liep de verontwaardiging hoog op en het was vooral in de oren van de zwager/voetbalfan dat het knetterde. Dat iets goed gemaakt wordt door Trump is een primeur.
Hi Gi, ik ben het met John…
Lid sinds
13 jaar 3 maandenRol
Hi Gi, ik ben het met John eens dat de laatste zin de sterkste is van het korte verhaal. De schoonbroer en de ik verschillen van mening over de waarde van voetbal, maar die tegenstelling blijft in het verhaal wat statisch. Leuk geformuleerd: '...kijk eens hoe ver hij het geschopt heeft... En daarna de Trump pay-off.
Een voetballer en een…
Lid sinds
2 jaar 10 maandenRol
Een voetballer en een president, beiden schoppers, twee wonderkinderen. Haha.
Frank en Schmetterling:…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Frank en Schmetterling: bedankt voor het reageren.
Hoe de wereld klein kan zijn…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Hoe de wereld klein kan zijn. En personages ‘hoogtes’ bereiken desondanks, of misschien net omwille hun gebreken. En hp slechts een observator is.
GG
De laatste zin maakt het af…
Lid sinds
12 jaar 2 maandenRol
De laatste zin maakt het af. Ik moest er even inkomen, maar daarna scoorde je alsnog.
Tony, inderdaad, hoe…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Tony, inderdaad, hoe bullebakken dikwijls het pleit beslechten en de grijze massa toekijkt.
Hadeke, gesmaakte reactie…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Hadeke, gesmaakte reactie met dat 'scoren'.