#510 - De Tang van Tielt

In Tielt woonde Tess. Elke ochtend kroop ze in bad, speelde met de doucheknop tot ze niet meer hijgde en droomde bij het afdrogen een prins te vinden. Op een zonnige ochtend besloot ze, na haar badritueel, een wandeling te maken door het bos, gewapend met een knijper om de bosanemonen die ze zou plukken in haar blonde lokken te steken.

Ze huppelde, snoof het bos, floot Marco Borsato en genoot hoe haar rokje over haar billen schuurde. Plotseling stopte ze met fluiten toen ze een luid getjilp hoorde. Ze keek omhoog en haar ogen ontmoetten de felle kleuren van een adembenemende ijsvogel.

Tess bleef staan alsof ze een UFO aanschouwde. 'Volg mij,' leek het te tjilpen, voordat het wegvloog. Tess' hart bonkte als techno en zonder aarzelen rende ze achter de ijsvogel aan. Misschien zou deze magische vogel haar wel naar haar prins leiden!

Diep in het bos, na zevenentwintig minuten rennen, kwam Tess aan bij een oude, roestige vrachtwagen, half verscholen onder een dikke laag bladeren. De ijsvogel zat triomfantelijk op de motorkap en keek haar aan alsof ze stande pede haar jurk zou uittrekken. Ze hijgde.

Op dat moment klapte de deur van de vrachtwagen open en een ruige vrachtwagenchauffeur stapte naar buiten. Zijn gezicht was half verborgen achter een wirwar van grijze baardharen. 'Wat doe jij hier?' bromde de man met een lage stem.

Tess schrok en haar blik viel op de grote tang die uit zijn broekzak stak. 'Ik… ik volgde die ijsvogel,' stamelde ze, wijzend naar de vogel die nu op zijn schouder zat. Ze hijgde nog steeds.

De vrachtwagenchauffeur streelde de vogel met zijn rechterhand, keek naar zijn broek, nam zijn tang in de linkerhand en begon te lachen. 'Ach, dat beest heeft je goed te pakken. Ik ben geen prins, maar wel erg handig met mijn tang.' Hij hield de tang ietwat omhoog. 'Deze is magisch. Gans Tielt houdt hiervan.'

Tess lachte zenuwachtig mee, stak de knijper in haar blonde lokken en voelde zich een beetje dom.

De tang bleek veel groter dan haar doucheknop.