#507 – Een woordje doen

Oeh, die is heftig MMP. Goed verhaal.

Commentaar Marc – Hostwriters

Eigenzinnig verhaal waarbij de hoofdpersoon zich ondanks zijn goede voornemen toch niet kan inhouden. Al bij al heeft hij zo zijn erfenis toch veiliggesteld. Wrang grappig, dit. De cursieve gedachtegang naast de uitgesproken woorden is niet alleen leuk om te lezen, het is ook wel herkenbaar … De laconieke vertelstijl is goed gekozen; het maakt het makkelijker verteerbaar.

Je gaat over van tegenwoordige naar verleden tijd in de eerste alinea.

Commentaar Mili – Hostwriters

Dag ManMetPen, je bent veelbelovend. Ik las je eerdere en eerste bijdrage en vind je schrijversnaam komisch.

‘… , zit strak gespannen om hem heen.’ Waar anders? Zo evident dat je dit kunt weglaten.

‘“Hij zal blij zijn geweest …’ > hier past de vt beter dan de tt

‘Ik knik tevreden richting …’ Ik heb geen idee waarom men  tegenwoordig zoveel kiest voor ‘richting’ in plaats van ‘naar’. Dat het me irriteert, moge duidelijk zijn. ;-)

‘Moeder trekt aan zijn colbert …’ Vader heeft een pak aan, dus dit dient een jasje te zijn.

Een spetterende eindzin!

Dank Marc en Mili!

Als ik het nu terug lees, vind ik het eigenlijk een beetje... braafjes. Vanmiddag schoot mij een heel ander verhaaltje te binnen, maar dat is mosterd na de maaltijd ;-).

Je gaat over van tegenwoordige naar verleden tijd in de eerste alinea.

Bewust, dat stukje speelt zich ook af in de verleden tijd.

je bent veelbelovend.

Dat mag ik hopen! De vele reacties op mijn debuut bevestigen het, gelukkig.

‘… , zit strak gespannen om hem heen.’ Waar anders? Zo evident dat je dit kunt weglaten.

Dit had inderdaad een mooi puntje op de -i kunnen zijn.

‘“Hij zal blij zijn geweest …’ > hier past de vt beter dan de tt

Haha, dat had ik er eerst ook staan... je hebt gelijk,.

‘Ik knik tevreden richting …’ Ik heb geen idee waarom men  tegenwoordig zoveel kiest voor ‘richting’ in plaats van ‘naar’. Dat het me irriteert, moge duidelijk zijn. ;-)

'Richting' is in dit geval doelbewust gekozen: hij kijkt niet 'naar' de kist, maar ongeveer die kant uit. 

‘Moeder trekt aan zijn colbert …’ Vader heeft een pak aan, dus dit dient een jasje te zijn.

Een jasje van een kostuum wordt evengoed colbert genoemd. Allebei mag.

Lekker, gegrond commentaar. Nogmaals dank!

Martin

Je vindt het zelf wat braafjes, schrijf je hierboven. Zelf vind ik dat juist de kracht van dit verhaal: het ingehouden schuren tegen emoties en krachten in. Daardoor komt de afwisseling tussen gesproken en gedachte woorden goed tot zijn recht. Mooi slot ook.

En dat is ook zo, Hadeke. Dank!

Eigenlijk heeft de hoofdpersoon een redelijk aardige speech, vooral als je als lezer ook weet wat hij eigenlijk had willen zeggen. Dat dat dan voor vader niet genoeg is, zegt alles over de familiedynamiek die daardoor heel sterk neergezet wordt. Gelukkig bestaat er gerechtigheid in dit verhaal. Graag gelezen!

Gezellige familie! Heftig maar grappig, fijn verhaal.