#505 - De vieze, lastige man

Hoi Rachel,

Je verhaal heeft een goede opbouw. Je schetst eerst heel goed de alledaagse sfeer. Dat helpt om het beeld dat daarin niet thuishoort goed neer te zetten als iets dat anders dan anders is. 

Ik maak uit je verhaal op dat de vieze oude man geen onbekend figuur is voor Lisa, gezien de manier waarop hij haar maar blijft achtervolgen. Dat verklaart goed waarom ze hem meerdere keren en op verschillende manieren afwijst en niet meteen de politie belt of om hulp vraagt. Ze zal er wel aan gewend zijn dat ze hem af kan schudden. 

Je einde klopt daarom ook als climax, als een soort: nu weet ik het ook niet meer, hoor! 
Maar de uitwerking van je einde komt nog wel iets te plotseling. De stem van Lisa is het laatste waar je iets over zegt. Als je daar een reactie aan toevoegt, van omstanders, van de man van.... dan is het net iets meer afgerond. Nu roept Lisa iets, maar is het een beetje alsof ze dat evengoed niet had gedaan. 

Als je dat eraan toevoegt, is je verhaal mooi (afge)rond. 

Goed gedaan.

Groet, 

Nadine

 

Hoi Nadine, 

Dank voor je feedback! Ik zat met het probleem dat het fragment nu exact 400 woorden is. In mijn eerste versie zat ik op meer dan 500, dus heb best veel moeten knippen helaas.

Mochten er nog mensen zijn die feedback hebben op het schrijven; ik sta ervoor open! :)

Edit: om een idee te geven hoe het slot van het fragment eruit zou kunnen zien als er geen limiet van 400 woorden aanwezig was:

Haar stem weergalmde over het terrein. Ze voelde haar gezicht rood aanlopen en realiseerde zich dat bijna alle omstanders hun dagelijkse beslommeringen hadden gestaakt en haar verbaasd aankeken. De grijns op het gezicht van de man verflauwde en veranderde langzaam in een verbijsterde uitdrukking. Lisa kon aan zijn gezicht zien dat hij bezig was met het verzinnen van een passende, vulgaire reactie, maar er kwam niets. Ze snoof, draaide zich om en haastte zich naar de bushalte.

Hoi Rachel, welkom op het forum. Ik heb zelf niet meegedaan deze week, maar wel alle verhalen gelezen. Je zegt dat je al veel moest knippen om binnen de 400 woorden te blijven, maar vaak is het anders schrijven wel te doen.
Zo kun je in een aantal gevallen "de man" veranderen in hij. Met het schrijven van actieve zinnen creëer je ook ruimte voor extra woorden.
In de tekst gebruik je ook vaak de naam Lisa. Het draait alleen om "de man" en Lisa. Haar naam hoef je daarom niet iedere keer te noemen. Met ze en zij weet de lezer ook om wie het gaat. Het leest voor mij dan wat afwisselender, maar dat is persoonlijk. 

In jouw reactie hierboven zag ik de uitdaging om in de tekst enkele zinnen zodanig te herschrijven dat het fragment wat je in gedachten had, er nog achter kan. De tekst zou er op een volgende manier uit kunnen zien, in precies 400 woorden:

Lisa baande zich een weg door de menigte op het drukke perron. Een grijns speelde om haar lippen toen ze vanuit haar ooghoek zag dat een druk telefonerende zakenman koffie over zijn spierwitte overhemd morste. Ze versnelde haar pas naar het busstation terwijl mensen om haar heen drongen om als eerste de trein te betreden, ongeduldig duwend om een stoel te bemachtigen.

Toen ze de drukte eenmaal ontvlucht was, klonk plotseling de raspende stem van de vieze oude man aan haar rechterzijde. ‘Liefje!’ riep hij geamuseerd uit. ‘Daar ben je!’
Lisa keek opzij naar de man en voerde haar tempo verder op. De man deed hetzelfde en kwam naast haar lopen. ‘Ga weg,’ snauwde ze terwijl ze voor zich uit bleef kijken. ‘Ik heb geen tijd voor jou vandaag.’
De man greep haar bij de mouw van haar jas. ‘Geen tijd?’ herhaalde hij op verbijsterde toon. ‘Je hebt nooit tijd voor mij. Ik droom over je, weet je.’

Lisa deed haar best om hem te negeren, maar naarmate ze langer stoïcijns doorliep, begon de man heviger te trekken. Toen hij met zijn andere hand naar haar lichaam reikte om haar tegen te houden, rukte ze zich los en bleef abrupt staan. Ze keek hem nu recht in zijn ogen aan terwijl hij wankelde. ‘Laat me met rust,’ beval ze met opeengeklemde kaken.
De sloeber grijnsde zijn rottende, haast bruine tanden bloot. De rottende stank deed haar bijna kokhalzen. ‘Of anders?’
Ze stak haar vinger op en porde hem tegen zijn borst. ‘Anders lopen hier zat politieagenten rond die jou wel mee willen nemen,’ siste ze.
De grijns werd breder en ze deinsde terug om niet te hoeven braken. ‘Dat zou ik wel lekker vinden,’ zei hij zacht.

‘Prima!’ riep Lisa uit en ze gooide haar armen in de lucht. Ze keek het busstation rond en zag dat verscheidene mensen haar aankeken, het deed haar niets. ‘Laten we dan nu, hier onze kleren uittrekken en een lekker potje neuken!’
Haar stem weergalmde over het terrein. Bijna alle omstanders staakten hun dagelijkse beslommeringen en keken haar verbaasd aan. Ze voelde haar gezicht rood aanlopen. De grijns op het gezicht van de man verflauwde en veranderde langzaam in een verbijsterde uitdrukking. Lisa zag aan zijn gezicht dat hij bezig was met het verzinnen van een passende, vulgaire reactie, maar er kwam niets. Ze snoof, draaide zich om en haastte zich naar de bushalte.

Hoi Fief, dank je!

Je maakt een valide punt dat ik 'de man' en 'Lisa' had kunnen inkorten naar 'hij' en 'zij' en misschien is dat tegelijkertijd iets waar ik ook buiten de context van deze opdracht op kan gaan letten. Ik merk namelijk dat ik af en toe wat excessief refereer naar specifieke personen of objecten. Ik heb een neiging om overduidelijk te maken wie iets doet, vanuit een (misschien onterecht) wantrouwen in de lezer om dat zelf uit de tekst op te maken.

De herschreven tekst leest vlot weg, maar ik merk wel dat het niet mijn stem is. Daarmee bedoel ik dat het een goede tekst is hoor, begrijp me niet verkeerd, maar mijn schrijfstijl is anders. Het is een compromis die ik niet bereid was geweest om te maken omwille van het behalen van het woordenlimiet, omdat ik vind dat met de toevoeging in mijn vorige reactie de passage compleet is.

Rachel, het was ook alleen maar om aan te tonen dat je wel degeljjk binnen de 400 woorden kunt blijven. Uiteraard heb ik dat gedaan met mijn schrijfstijl, maar ik denk dat jij dat met de jouwe ook kunt. Dat vind ik juist de uitdaging van het woordenlimiet.

Snap ik! Wellicht lukt het volgende week.

Wat een cliché Rachel!!! Een vieze oude man en een lekker vrouwmens. Kan het niet eens anders? :)

GG!