#499 Hoofdgerecht van één persoon, versie 2

 

Hoofdgerecht van één persoon

Geboeid luisteren we.  ‘Een kogelbiefstuk levert vlees van de hoogste kwaliteit, omdat het gaat om vlees van spieren die het minst gebruikt worden. Jij daar, waar uit het vlees wordt de kogelbiefstuk gesneden?’

Tamara verstijft en ziet bleek. Haar handboei tikt tegen de rugleuning van de stalen stoel. ‘Kogelbiefstuk komt uit het vlees bij een kogelgewricht, sergeant’, zegt ze met vlakke stem.

De sergeant legt een joker op haar lessenaar. ‘Dat klopt.’

Tamara ontspant wat. ‘Dank u, sergeant Popov’, zegt ze zachtjes.

De sergeant knikt naar haar en vraagt aan ons: ‘Wat is een kogelgewricht?’

Hij kijkt naar mij. Ik fluister: ‘Een gewricht dat is beschoten.’

‘Luid en duidelijk graag.’

‘Een kogelgewricht is een gewricht waar een kogel in zit, omdat het is beschoten, sergeant Popov.’

‘Insubordinatie! Heb je een joker?’

‘Nee, sergeant.’

‘Je weet het, dat wordt liggen.’

Mijn handen, oksels en hoofd worden klam en er trekt een koude rilling over mijn rug. Ik probeer een zakdoek uit mijn broekzak te halen. Mijn hand achter mijn rug ondervindt weerstand van de stoelleuning en de handboei. Ik krijg mijn hand niet langs de leuning. Geen zakdoek dus.

‘Iemand een joker voor wodka voor deze cadet?’

Tamara kijkt me aan. De andere geboeide mensen ook. Tamara zegt zachtjes met vaste stem: ‘de cadet mag de mijne gebruiken.’

‘Dom wicht’, snuift de sergeant. Hij pakt de joker van haar bureau en stopt die terug in zijn pak. Hij pakt een literfles wodka uit zijn bureau. Soldaten, pak hem bij de armen. Twee soldaten aan de zijwand lopen in strak tempo naar me toe en pakken mijn armen stevig vast. Het knelt. Popov knijpt mijn neus dicht en draait mijn hoofd omhoog. ‘Mond open.’

Ik open mijn mond en haal adem. Koude fles in mijn mond. De vloeistof brandt in mijn keel en maag en ik drink dankbaar. Het gieten gaat door. Ik verslik me. De wodka loopt in mijn ogen, die nu branden. ‘Drink!’

Ik open mijn mond weer. Het proces herhaalt zich tot de hele fles leeg is. Ik moet bijna overgeven en de wereld draait. Gelukkig.

‘Soldaten, keten hem op de snijtafel, terwijl hij op zijn buik ligt. Een vliesmes en een snijmes graag.’

De stenen tafel is koud. Ik sluit mijn ogen.

Ook mijn billen worden koud. Mijn sportbroek is omlaag getrokken.

‘Dit is het kogelgewricht.’

Een scherpe pijnscheut. Nu pas. De wereld draa…

 

 

------------------------

Dit was versie 1:

Hoofdgerecht van één persoon

Geboeid luisteren de studenten naar de docent.  ‘Een kogelbiefstuk levert vlees van de hoogste kwaliteit, omdat het gaat om vlees van spieren die het minst gebruikt worden. ‘Jij daar, waar uit het vlees wordt de kogelbiefstuk gesneden?’

Tamara verstijft en ziet bleek. Haar handboei tikt tegen de rugleuning van de stoel. ‘Kogelbiefstuk komt uit het vlees bij een kogelgewricht, sergeant.’, zegt ze met vlakke stem.

De sergeant legt een joker op haar lessenaar. ‘Dat klopt.’

Tamara ontspant wat. ‘Dank u, sergeant Popov’, zegt ze zachtjes.

De sergeant knikt naar haar en vraagt aan ons: ‘Wat is een kogelgewricht?’

Hij kijkt naar mij. Ik fluister: ‘Een gewricht dat is beschoten.’

‘Luid en duidelijk graag.’

‘Een kogelgewricht is een gewricht waar een kogel in zit, omdat het is beschoten, sergeant Popov.’

‘Subordinatie! Heb je een joker?’

‘Nee, sergeant.’

Mijn oksels en hoofd worden klam en ik ril. Ik probeer een zakdoek uit mijn broekzak te halen. Mijn hand achter mijn rug ondervindt weerstand van de stalen stoelleuning en de handboei. Ik krijg mijn hand niet langs de leuning. Geen zakdoek dus.

‘Iemand een joker voor wodka voor deze cadet?’

Tamara kijkt me aan. De andere geboeide mensen ook. Tamara zegt zachtjes met vaste stem: ‘de cadet mag de mijne gebruiken.’

‘Dom wicht’, snuift de sergeant. Hij pakt de joker van haar bureau en stopt die terug in zijn pak. Hij pakt een literfles wodka uit zijn bureau. Soldaten, pak hem bij de armen. Twee soldaten aan de zijwand lopen in strak tempo naar me toe en pakken mijn armen stevig vast. Het knelt. Popov knijpt mijn neus dicht en draait mijn hoofd omhoog. ‘Mond open.’

Ik open mijn mond en haal adem. Koude fles in mijn mond. De vloeistof brandt in mijn keel en maag en ik drink dankbaar. Het gieten gaat door. Ik verslik me en de wodka loopt in mijn ogen, die nu branden. ‘Drink!’

Ik open mijn mond weer. Het proces herhaalt zich tot de hele fles leeg is. Ik moet bijna overgeven en de wereld draait. Gelukkig.

‘Soldaten, keten hem op de snijtafel, terwijl hij op zijn buik ligt.’

De stenen tafel is koud. Ik sluit mijn ogen.

Ook mijn billen worden koud. Mijn broek is omlaag geschoven.

‘Dit is het kogelgewricht.’

Een scherpe pijnscheut. Nu pas. De wereld draa…