# 498 – Alles voor het ambacht

Hoi Kruidnagel, ik moest de tekst wel een paar keer lezen, je hebt een bijzonder manier van zinnen construeren. Ik lees er niet echt sleur in, meer ondergewaardeerde gedrevenheid en passie voor het vak.
Je zit wel ruim 50 woorden boven de gestelde 400. Misschien kun je hier en daar nog wat schrappen.

L'Art pour l'Art ---> moeten de A's niet met een kleine letter geschreven worden?

's Avonds in mijn pod, ---> ik weet niet precies wat ik me hier bij voor moet stellen. 

Hoi Kruidnagel,

Ik lees hier vooral 'sleur in de kunst' in. Als in: 'niemand let echt meer op wat diegene ziet, laat het niet meer raken, waardoor de schoonheid van alles  hen ook volledig ontgaat'. Vandaar ook dat protestkrabbeltje, dacht ik. 
Heb je dat zo bedoeld? Hoe dan ook, je tekst leest echt gepijnigd. Je personage ziet niet alleen de routine met tegenzin aan, maar ook de manier waarop alles daaromheen ontstaan lijkt te zijn. 
Dat werkt heel goed. Het begint bij het idee dat je op de academie al een meester 'moest'  worden om brood te kunnen verdienen met kunst en het eindigt ermee dat kunst als geheel eigenlijk al wordt opgeven. 

Goed gedaan! 

Groet,

Nadine 

Hi Kruidnagel, deze voel ik iets te hard om opnieuw te durven lezen. Dank.

Ha Nadine, dank je! Sleur in de kunst inderdaad, het onvermogen om schoonheid te gaan zien of blijven zien of durven zien, misschien een voorrecht van kinderen, misschien een acquired taste. Een signatuur als ontsnapping aan de serieproductie van mooie meesterwerken die semiduur zijn - doe dan wat moeite, maak er een leuk project van en verdiep je in een jonge nieuwe aansprekende kunstenaar voor dat geld. En toch wel respect voor met de hand minutieus nagemaakte meesterwerken uit China - maar wat een sleur moet dat zijn voor die makers. Dus ook een signatuur omdat hij wel een maker is. En ook de sleur van broodkunstenaars die iets maken voor boven de bank. Maar ja, tegelijk de vraag: waarom vergoddelijken we de kunst, de inspiratie, de maker? Als we daarentegen de maker niet eren, verdienen  we niet beter dan gejatte IA en 3D-POD. We verdoven onszelf met middelmaat en vinden het mooi vanuit afgunst. Zoiets.

Dank voor je gevoelens, Elke.

Ha Fief, thanks! Tja, het is toch Kunst met een grote A. Die woordlimiet, daar let ik alleen echt op bij de 99 woordenverhalen. Wat jij ziet en leest, zit er inderdaad zeker in.

Kruidnagel, nu je het zo uitlegt, lees ik het verhaal met andere ogen. Knap gedaan.

Sleur in gedachten én realiteit. Leest als een stootkar.  (eerst dacht ik dat het een gepensioneerde was, maar dan valt alles op zijn plaats en wordt het zelfs een sleur van de massa, voor de massa, door de massa)

ZGG

Hmmm, ik vond m moeilijk lezen. Tonys stootkar is wel een goede omschrijving wat mij betreft. Het is bijna een pamflet. Bij de zoveelste keer herlezen in de loop van de avond werd-ie wat toegankelijker. Het blijft voor mij wel vooral een boze tekst, maar die wordt wel steeds leesbaarder en begrijpelijker...

Ha Tony, dank je, een stootkar, nooit van gehoord, maar kan me er iets bij voorstellen 😀.

Ha Raymond, dit verhaal iets te impliciet? Het is een beetje train of thought en associatief. Complimenteus voor me dat je hem zo vaak hebt gelezen!

Er zit zoveel in deze tekst dat ik hem ook 3 keer heb gelezen. Dat zegt meer over mij dan over jou. Knap gedaan.  

Haha Zij, wat aardig, dank je!