#481 Damals
Carlo en Ludwig zijn mijn ‘compagnons de route’ op een jongerenkamp in de Belgische Ardennen. De route is een kilometerlange voettocht. Elk team moet met zijn drieën de aankomst halen.
“Sorry, maar bij Ludwig denk ik aan Van Beethoven”, grapt Carlo.
“Ja, dat is bestemd juist. Ik ben afkomstig uit de Oostkantons. Mijn moederspraak is Duits, maar ik spreek ook een bisjen Nederlands”, antwoordt Ludwig met een overduidelijke Duitse tongval.
Onderweg maken wij kennis en praten honderduit over allerlei belevenissen en interesses. Is het de nietigheid in de overweldigende natuur die ons nader bij elkaar brengt? Zonder schroom komt alles aan bod: schooltijd, vriendschappen, familie, sportprestaties, maar ook tegenslagen. Carlo gooit het roer om en vraagt “Ken jij Toon Hermans?” aan Ludwig, die nee-schudt.
“Toon gaf een try-out van zijn one-man show in Duitsland. Op de vraag van een dame wat het betekende antwoordde haar vriendin: Ohne man heisst: ist kein Man dabei!”
Ludwig proest het uit van het lachen. Wij zijn gelukkig al ver gevorderd wanneer ik plots mijn enkel verstuik. De pijn is onhoudbaar. “Laat mij hier achter. Het EHBO team pikt me wel op.” Ze weigeren.
“We moessen tezamen de finish holen.” Ludwig voegt de daad bij het woord en zet zijn schouder onder mijn oksel. Carlo volgt zijn voorbeeld. Afgemat maar tevreden haalt ons trio de eindmeet. Enkele dagen later nemen wij als echte Blutsbrüder afscheid.
Vijfentwintig jaar later verblijf ik voor de kerstdagen met partner en kinderen in Ostbelgien. Een betoverende tocht in de sneeuw rond het meer van Bütgenbach leidt naar de stuwdam. Op de terugweg naar de parking komen in tegengestelde richting een vrouw, twee tienermeisjes en een man in rolstoel ons tegemoet. Als we hen kruisen bekijk ik de blonde man. Mijn mond valt open: “Ludwig?”
Hij is het. Ik omhels hem en kijk ongewild vragend naar zijn blijkbaar verlamde benen. Ludwig merkt het en zegt smalend: “Ja, für mich is het een ohne Beinen show geworden.”
Bij het oplaaiende haardvuur van een gezellige Stammkneipe verbroederen onze families. Ludwig vertelt dat dit een soort pelgrimstocht is. Elk jaar komt hij terug naar deze plek waar hij tijdens een looptocht rond het meer zwaar ten val kwam met alle gevolgen van dien.
“Vandaag is het een richtige tocht van een pelgrim”, zegt hij, “want zoals het bedevaarders betaamt, bidden zij om een Wunder. Mijn Wunder is vandaag geschiedt: ik heb jou wieder gevonden.”
Mooi dat een relatief…
Lid sinds
15 jaar 3 maandenRol
Mooi dat een relatief kortstondige vriendschap zo is blijven hangen dat ze elkaar na 25 jaar direct herkennen. Ondanks dat de omgeving niet heel uitgebreid beschreven wordt zie ik de setting helemaal voor me. Mooi verhaal.
Dank je Jascha, de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dank je Jascha, de woordenlimiet liet mij niet toe nog verder uit te weiden over de schitterende omgeving (op internet kan je ze ook 'zien' als je 'meer van Bütgenbach' intikt).
Hoi Gi, Een mooi verhaal met…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Gi,
Een mooi verhaal met een goede, evenwichtige opbouw: je neemt de tijd voor de setting van het verleden om de kameraadschap van de personages ruimte te geven. Je houd het heden daarbij kort en krachtig, want veel uitleg of verdieping is niet nodig. Daar heb je slechts enkele zinnen voor nodig en die weet je ook buitengewoon goed te vinden:
Elk jaar komt hij terug naar deze plek waar hij tijdens een looptocht rond het meer zwaar ten val kwam met alle gevolgen van dien.
“Vandaag is het een richtige tocht van een pelgrim”, zegt hij, “want zoals het bedevaarders betaamt, bidden zij om een Wunder. Mijn Wunder is vandaag geschiedt: ik heb jou wieder gevonden.”
Dat maakt het en heel mooi, voelend slot wat ook prima aansluit op je inleidend stuk.
Heel goed gedaan!
Groet,
Nadine
Dank je Nadine voor de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dank je Nadine voor de deugddoende commentaar.
Ja, mooi verhaal over ware…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Ja, mooi verhaal over ware vriendschap, Gi. Graag gelezen.
tezamen de finish holen --> halen, denk ik. Of bedoel je hier het Duitse woord, dan zou ik het cursief zetten.
Dank je Fief. 'Holen' maakt…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dank je Fief. 'Holen' maakt deel uit van een zin die door Ludwig wordt uitgesproken en waarin nog meer foute woorden in voorkomen. Als Ludwig aan het woord is laat ik zijn fout uitgesproken woorden voor het merendeel staan. Hij doet zo zijn best! Alleen de echte Duitse woorden heb ik cursief geschreven, met 'holen' zou dat eventueel ook kunnen.
Eens met de voorgangers…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Eens met de voorgangers. Even kort aandacht voor je Duits in deze tekst. De tweetaligheid en vooral de stunteligheid ervan, maken dit echt een feestje. Mooi gedaan. En erg graag gelezen.
Zoals steeds genieten, en…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Zoals steeds genieten, en het lijkt wederom waargebeurd, al is het dat natuurlijk niet! (of wel?)
GG!
Raymond, Vorzüglich dass je…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Raymond, Vorzüglich dass je zo von das Deutsch (mit Haren d'rauf) genossen hebt.
Tony, dankjewel. Het…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tony, dankjewel. Het autobiografische zit hem (cfr. reactie op Raymond) vooral maar niet alleen in de krakkemikkelige kennis van de Duitse taal.
Kan me enkel aansluiten bij…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Kan me enkel aansluiten bij de lovende worden van Nadine. Het is een zeer gelovenswaardig verhaal waardoor het als geheel autobiografisch overkomt, knap.
Dank voor de toffe reactie,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dank voor de toffe reactie, Elrie.